Μετράμε δύο χρόνια από τη στιγμή που βρεθήκαμε αντιμέτωποι με την πανδημία του κορωνοϊού, η οποία μετέβαλε απότομα την καθημερινότητα όλων μας. Εμείς, οι σημερινοί έφηβοι και νέοι, που βρισκόμαστε σε μία σημαντική και εύθραυστη ηλικία, φανήκαμε ιδιαίτερα ευάλωτοι, όχι μόνο απέναντι στον ίδιο τον ιό, αλλά και στις ψυχοκοινωνικές διαστάσεις της πανδημίας. Το κλείσιμο του σχολείου, η μεταφορά της εκπαιδευτικής διαδικασίας σε ένα ψηφιακό περιβάλλον, η απώλεια της διά ζώσης επαφής με τους φίλους μας και τους συνομηλίκους μας, η αίσθηση ανασφάλειας για το μέλλον, η παρατεταμένη παραμονή στο σπίτι και η ύπαρξη μιας γενικότερης κατάστασης κρίσης μάς γέμισαν άγχος, κατάθλιψη, μοναξιά και ανασφάλεια. Ενα καταθλιπτικό συναίσθημα σκέπασε τις ζωές μας.
Καλέσαμε λοιπόν στο σχολείο μας την ψυχολόγο Μαρία Γούλα, η οποία μας μίλησε για την αρνητική επίδραση της κατάστασης του εγκλεισμού και αυτοπεριορισμού στην ψυχολογία των νέων-εφήβων. Σύμφωνα με την κυρία Γούλα η περίοδος της εφηβείας είναι η περίοδος της κοινωνικοποίησης, της δημιουργίας φιλικών και ερωτικών σχέσεων, της ανεξαρτητοποίησης και της οικοδόμησης ταυτότητας. Δυστυχώς η πανδημία και οι συνθήκες εγκλεισμού αποτέλεσαν ένα «βίαιο φρενάρισμα» σε αυτή τη διαδικασία ωρίμασης.
Περιεχόμενο για συνδρομητές
Το παρόν άρθρο, όπως κι ένα μέρος του περιεχομένου από tovima.gr, είναι διαθέσιμο μόνο σε συνδρομητές.
