Ποιο θεωρείτε το σημαντικότερο επίτευγμά σας;
«Το πιο σημαντικό επίτευγμα… Εχω κάποια δυσκολία διότι προσπαθώ να σκεφτώ… Το Voyager είναι η Οδύσσεια του 20ού αιώνα στο Διάστημα. Είχα την τύχη να επιλεγώ ως επικεφαλής των ερευνητών σε ηλικία 30 ετών, ο νεότερος ερευνητής σε αυτό το πρόγραμμα. Ηταν μια αποστολή για τέσσερα χρόνια αλλά παρατάθηκε και σήμερα μετράμε 45 χρόνια στο Διάστημα. Το να είμαι επιβάτης στο πρώτο βήμα της ανθρωπότητας έξω από το ηλιακό σύστημα είναι αξιόλογο επίτευγμα γιατί η πρώτη φορά δεν επαναλαμβάνεται. Εχει και η Χίος λοιπόν έναν εκπρόσωπο στον Γαλαξία μέσω ενός οργάνου. Διστάζω όμως, διότι η πρώτη αποστολή που έκανα με τους συναδέλφους μου από το Johns Hopkins ήταν μια ριψοκίνδυνη αποστολή (λεγόταν NEAR), δηλαδή η κατασκευή ενός διαστημοπλοίου, η εκτόξευσή του προς έναν αστεροειδή (ο οποίος λεγόταν κατά τύχη Ερως) και η τοποθέτησή του σε τροχιά γύρω από αυτόν τον αστεροειδή. Τα σώματα αυτά γενικά δεν είναι σφαιρικά, αυτός ήταν σαν μια στενόμακρη πατάτα. Δεν ήξερε κανένας πώς θα βάλει έναν δορυφόρο γύρω από μια πατάτα (το βαρυτικό πεδίο ήταν διαφορετικό), αλλά τέλος πάντων τα καταφέραμε. Η αποστολή μας ήταν να κάνουμε παρατήρηση επί έναν χρόνο, το πετύχαμε και μάλιστα χαρτογραφήσαμε την επιφάνεια του αστεροειδούς με διακριτικότητα λίγων μέτρων. Παρεμπιπτόντως ένας από τους κρατήρες λέγεται «Χίος». Μετά από έναν χρόνο μας είχαν μείνει λίγα καύσιμα και αποφασίσαμε να το προσεδαφίσουμε. Ζήτησα από τον διοικητή της NASA να δώσει την επίσημη άδεια, και μας επέτρεψε να προσπαθήσουμε, πιστεύοντας όμως ότι το εγχείρημα θα καταλήξει σε σύγκρουση. Παρ’ όλα αυτά όχι μόνο το διαστημόπλοιο έφτασε στην επιφάνεια στις 12 Φεβρουαρίου 2001, αλλά συνέχισε να μας στέλνει δεδομένα από την επιφάνεια του αστεροειδούς. Το επίτευγμα αυτό δημοσιεύτηκε σε όλο τον κόσμο».
