Δε θυμάμαι και πολλά
Μόνο μαύρο και κόκκινο
να είναι μαζί.
Δε θυμάμαι και πολλά
Μόνο σπίθες και καπνούς.
Δε θυμάμαι και πολλά
Μόνο ανθρώπους με κόκκινα οχήματα και σειρήνες
να περνούν έξω από το σπίτι μου.
Δε θυμάμαι και πολλά
Μόνο τα καμένα αδέλφια μου.
Δε θυμάμαι και πολλά.
Μονάχα ότι ήμουν δέντρο
και μετά ένας κόκκινος, ζεστός όλεθρος με σκέπασε.
Δε θυμάμαι και πολλά
Μονάχα τη φωτιά.
Χριστίνα Δαλαβέρα
Μια ταινία για τη φωτιά
Εμείς οι νέοι της περιοχής συγκλονιστήκαμε αυτές τις 18 μέρες των πυρκαγιών. Μέρη που επισκεπτόμασταν για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς ή της Καθαράς Δευτέρας ή ως αφορμή για βόλτα στην πανέμορφη φύση έγιναν στάχτη. Η ψυχοσύνθεσή μας πληγώθηκε και χαράχτηκαν για πάντα εκείνες οι μαύρες μέρες. Η φωτιά και οι συνέπειες αυτής διαδραμάτισαν καταλυτικό ρόλο στη ζωή μας και δείγμα αυτού αποτελεί το γεγονός ότι οι μαθητές του Γυμνασίου Σουφλίου δημιούργησαν μία ταινία μικρού μήκους-ντοκιμαντέρ με την καθοδήγηση του σκηνοθέτη Ν. Αναγνωστόπουλου με τίτλο «Οι ποδηλάτες της Φωτιάς», που μπορείτε να δείτε στο σύνδεσμο.
