Από την Ακροδεξιά και τους ακτιβιστές, στο «φλερτ» με τον Μπουτάρη

Η εργαλειοποίηση της πολιτικής βίας, σε κάθε της μορφή και εκδήλωση, αναδεικνύεται κεντρικό στοιχείο της στρατηγικής του Αλέξη Τσίπρα εν όψει της προεκλογικής περιόδου.

Τα επεισόδια των τελευταίων ημερών, και ειδικότερα η επίθεση κατά του Γιάννη Μπουτάρη και η αναβαθμισμένη δράση του Ρουβίκωνα, φανέρωσαν πολλά για τους σχεδιασμούς της κυβέρνησης.

Η αντίδραση του Μεγάρου Μαξίμου στο περιστατικό της Θεσσαλονίκης του προηγούμενου Σαββάτου ήταν αποκαλυπτική. Αρχικά με την κυβερνητική ανακοίνωση και στη συνέχεια με τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού στο Υπουργικό Συμβούλιο. Και οι δύο τοποθετήσεις ήταν προμελετημένες.

Ο ξυλοδαρμός του δημάρχου της Θεσσαλονίκης αξιολογήθηκε και περιγράφηκε από το επικοινωνιακό κέντρο της κυβέρνησης ως προϊόν κάποιας ακροδεξιάς παρέκκλισης, ενώ διαχωρίστηκε από αντιδράσεις αγανακτισμένων πολιτών ή συγκεντρωμένου πλήθους, όπως αναφερόταν σε επίσημη ανακοίνωση.

Εν συνεχεία δε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός επέλεξε να κατηγορήσει τη ΝΔ για το περιστατικό, μιλώντας για «ένα συμπαγές, σκοτεινό και ακραίο τμήμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με έκφραση στα κορυφαία όργανά της».

Υπό αυτό το πρίσμα, η επιλογή της κυβέρνησης για την επόμενη πολιτική περίοδο είναι ξεκάθαρη: θα διατηρήσει το θερμό μέτωπο με τη ΝΔ, επισείοντας την ακροδεξιά απειλή, κατά τρόπο που παραπέμπει σε άλλες εποχές, όταν οι μετεμφυλιακές κυβερνήσεις επικαλούνταν επί δεκαετίες τον κομμουνιστικό κίνδυνο.

Στο πλαίσιο αυτό, η στρατηγική της πόλωσης εκ μέρους της κυβέρνησης προσλαμβάνει νέα χαρακτηριστικά και υπερβαίνει τα σχήματα με τα οποία ως τώρα πορεύθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ («παλαιό – νέο», «ηθικό – διεφθαρμένο», «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» κ.λπ.). Πρόκειται για σχεδιασμό ο οποίος έχει μελετηθεί εδώ και καιρό και ως τώρα είχε περιοριστεί στις αναφορές κατά του Αντώνη Σαμαρά ή του Αδωνη Γεωργιάδη. Θρυαλλίδα ήταν η μεταχείριση του Μακεδονικού ως στοιχείου της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης, ήδη από τον προηγούμενο Δεκέμβριο, οπότε και πύκνωσαν οι κυβερνητικές δηλώσεις και κατηγορίες κατά της ΝΔ για ακροδεξιά στροφή.

Η υποδαύλιση των πολιτικών παθών από τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση βρήκε εύφορο έδαφος στη Βόρεια Ελλάδα, οι ακραίες συμπεριφορές ήταν θέμα χρόνου να εκδηλωθούν και μόλις αυτό συνέβη ο κ. Τσίπρας εξέφρασε τις γνωστές θέσεις, οι οποίες εξυπηρετούν σε απόλυτο βαθμό την τακτική του.

Στο άλλο σκέλος του κυβερνητικού σχεδιασμού, κεντρική θέση έχει η στάση έναντι του Ρουβίκωνα ή άλλων ομάδων με παρεμφερή χαρακτηριστικά και δράση.

Η εισβολή στο Συμβούλιο της Επικρατείας την περασμένη εβδομάδα, όσο και αν προκάλεσε αντιδράσεις για την αδράνεια του κράτους και της Αστυνομίας, εξυπηρέτησε στο έπακρο την κυβερνητική στρατηγική.

Η βία κατά του Γιάννη Μπουτάρη είχε ήδη λάβει την ακροδεξιά πολιτική πιστοποίηση της κυβέρνησης. Αντιθέτως, η «αριστερή» βία σχολιάστηκε απλώς περιφρονητικά από τον αναπληρωτή υπουργό Προστασίας του Πολίτη Ν. Τόσκα με τη γνωστή πλέον φράση: «Ο Ρουβίκωνας είναι ένα ιδεολογικό μωρό που μπουσουλάει».

Το μήνυμα ήταν σαφές. Αλλο οι ακροδεξιοί τραμπουκισμοί που απειλούν την Δημοκρατία, άλλο η ακτιβιστική δράση μιας ομάδας, η οποία μάλιστα περιορίζεται σε εκδηλώσεις χαμηλού βαθμού παραβατικότητας και αντιμετωπίζεται περίπου ως ανώδυνη… Υπό αυτήν την έννοια, οι εμπρηστικές δηλώσεις κατά της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι

μια συνειδητή επιλογή, όσο και η ανοχή έναντι των δήθεν αθώων «ακτιβιστικών» ομάδων.

Ολα αυτά έδωσαν μια διέξοδο σε πολλά κυβερνητικά στελέχη και βουλευτές. Επειτα από μια περίοδο κατά την οποία λίγα είχαν να πουν στις τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές τους παρεμβάσεις, απέκτησαν κάποια, επίπλαστα έστω, ιδεολογικά επιχειρήματα. Οι δηλώσεις για τα σκοτεινά μέτωπα, τα αβγά του φιδιού, τις απειλές κατά της Δημοκρατίας κ.λπ. ήταν μία ανάσα για τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ και της κυβέρνησης σε όλα τα Μέσα.

Οι επιλογές αυτές της ομάδας περί τον κ. Τσίπρα έχουν αρχίσει όμως να εγείρουν ερωτήματα και να αναδεικνύουν αντιφάσεις. Σε μια περίοδο όπου ο Πρωθυπουργός διακηρύττει την επιστροφή στην κανονικότητα, πυροδοτεί την πολιτική ένταση και τα σενάρια αστάθειας. Η τακτική αυτή είναι ασύμβατη με τις επιδιώξεις της κυβέρνησης, όπως τουλάχιστον περιγράφονται από τα ίδια τα στελέχη της. Σύμφωνα με επισημάνσεις οικονομικών παραγόντων, η απόπειρα δανεισμού της χώρας από τις αγορές απειλείται σοβαρά όσο στο εσωτερικό θα επικρατεί κλίμα πολιτικής έντασης, το οποίο και θα καλλιεργείται από την κυβέρνηση στον δρόμο προς τις κάλπες. Υπό αυτήν την έννοια, πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι αμφισβητούν και πάλι το κατά πόσον οι προτεραιότητες του Μεγάρου Μαξίμου συμπίπτουν με εκείνες του υπουργού Οικονομικών Ευ. Τσακαλώτου. Τα ερωτήματα πλήθυναν δε όταν ο κ. Τσίπρας την προηγούμενη Τετάρτη στη Βουλή άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο αξιοποίησης της προληπτικής πιστοληπτικής γραμμής, λέγοντας ότι για την κυβέρνηση είναι «πάτωμα», ενώ για τη ΝΔ ήταν «ταβάνι».

Η Τοπική Αυτοδιοίκηση έχει ούτως ή άλλως περιγραφεί ως το κύριο πεδίο στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιχειρήσει να επιφέρει αναστάτωση και αναδιάταξη συμμαχιών, με βασικό εργαλείο την επιβολή της απλής αναλογικής.

Υπό αυτές τις προϋποθέσεις, η Θεσσαλονίκη αναμένεται ότι θα είναι μία από τις πόλεις στις οποίες η κυβέρνηση θα θέσει σε εφαρμογή τους πειραματισμούς της. Με δεδομένο ότι αξιόμαχος υποψήφιος με κομματική ταυτότητα δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες επιτυχίας, η στήριξη της υποψηφιότητας του Γιάννη Μπουτάρη από τον ΣΥΡΙΖΑ τείνει να θεωρείται βέβαιη. Η επίθεση σε βάρος του λειτούργησε καταλυτικά και σύμφωνα με πληροφορίες το κλείσιμο της συμφωνίας είναι θέμα ημερών. Η εντύπωση ενισχύθηκε από τις κυβερνητικές δηλώσεις των τελευταίων ημερών, σε συνδυασμό και με προηγούμενες παρεμβάσεις του δημάρχου με διάφορες αφορμές, όπως π.χ. για το θέμα των Σκοπίων, όπου οι θέσεις του συμπίπτουν με αυτές της κυβέρνησης. Είναι ενδεικτικό ότι χθες ο κ. Τσίπρας που μετέβη στη Θεσσαλονίκη επρόκειτο να συναντηθεί με τον Γ. Μπουτάρη.

Ηταν επίσης χαρακτηριστική η παρουσία του υπουργού Επικρατείας Χριστόφορου Βερναρδάκη στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου την περασμένη Δευτέρα, σε μία από τις συχνές επισκέψεις του στην πόλη.