Η οικονομική κρίση έχει πλήξει όλους τους χώρους, πως θα μπορούσε να εξαιρεθεί το φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης; Αποφασίστηκε λοιπόν από το φεστιβάλ ότι τελικά οι σκηνοθέτες Λάκης Παπαστάθης, Παντελής Βούλγαρης και οι ηθοποιοί Βούλα Ζουμπουλάκη και Αννα Συνοδινού δεν θα τιμηθούν εφέτος στη Θεσσαλονίκη παρότι το ίδιο το φεστιβάλ είχε ανακοινώσει την βράβευσή τους από τον περασμένο Ιούλιο.
Το κόστος κρίθηκε πολύ μεγάλο από τον διευθυντή του φεστιβάλ κ. Δημήτρη Εϊπίδη που βεβαίως ήταν διευθυντής και όταν η απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου ανακοινώθηκε στον Τύπο.
Πρόεδρος την περίοδο της ανακοίνωσης της βράβευσης ήταν ο σκηνοθέτης Γιάννης Σμαραγδής ο οποίος μάλιστα δεσμεύτηκε προσωπικά για την βράβευση των δυο συναδέλφων του και των δυο ηθοποιών. Γι’ αυτό και χτες αποφάσισε να… διευκολύνει το φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και να αναλάβει προσωπικά το κόστος της βράβευσης που κατά την εκτίμηση του δεν πρέπει να ξεπερνά τα 2.000 –2.500 ευρώ.
Ας υποθέσουμε ότι το κόστος δεν είναι 2 με 2.500 ευρώ αλλά 7 με 8.000, γιατί περισσότερο και να κτυπιόμαστε κάτω σαν χταπόδια, δεν είναι (βάλτε τα κάτω με νούμερα: αεροπορικό εισιτήριο, διαμονή μιας νύχτας σε καλό ξενοδοχείο, τιμητική πλακέτα, ένα δείπνο, προβολή μιας ταινίας). Είναι αλήθεια δυνατόν ένα τέτοιο ποσόν να θεωρηθεί λόγος αρκετός για να αρθεί μια απόφαση που στην τελική δεν έχει να κάνει με τα έξοδα μεταφοράς πρωτοεμφανιζόμενων σκηνοθετών από το Ουζμπεκιστάν, το Αρζεμπαϊτζάν ή το Καζακστάν (χώρες που το φεστιβάλ λατρεύει) αλλά με τέσσερις πολύπειρους Ελληνες καλλιτέχνες οι οποίοι μας αρέσει δεν μας αρέσει έχουν προσφέρει πολλά στον πολιτισμό αυτής της χώρας;
Γενναιόδωρη η σκέψη του Γιάννη Σμαραγδή, μόνο η αλήθεια είναι ότι το κακό έχει δυστυχώς πια ήδη γίνει. Η κίνησή του μπορεί να παρεξηγηθεί με πράξη ελεημοσύνης και θέλω να πιστεύω ότι αυτοί οι τέσσερις άνθρωποι είναι πολύ υπερήφανοι για να έχουν ανάγκη ελεημοσύνης.
Γιατί αν ήμουν ο Βούλγαρης, ο Παπαστάθης, η Ζουμπουλάκη ή η Συνοδινού, με όλη αυτή την ευτελή κατάσταση που έχει δημιουργηθεί και μάλιστα χωρίς απολύτως κανέναν ουσιαστικό λόγο, όχι απλώς δεν θα καταξίωνα να δώσω το παρόν στην βράβευσή μου αλλά ούτε να πατήσω το πόδι μου στο φεστιβάλ.
