Για την Ευφροσύνη Κουτσουβέρη το να αφήσει την εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση και να ακολουθήσει το θέατρο, ήταν μια εύκολη απόφαση. Και αυτό γιατί έχει μάθει πλέον να λειτουργεί με βάση "το πάθος και την λαχτάρα της", όπως μας λέει.
Η επιλογή της, φαίνεται να τη δικαίωσε αφού ζει και δεν επιβιώνει, κάνοντας αυτό που πραγματικά αγαπά.
Στη συνέντευξη στο Grace, η ίδια μιλάει για τη συνεργασία της με το κανάλι του Mega, όπου συμμετέχει για 3η συνεχή χρονιά στη «Γη της Ελιάς» και υποδύεται τον χαρακτήρα της Αμαλίας.
Μεταξύ άλλων, μας μιλάει για τη δύναμη του θεάτρου να διαμορφώνει προσωπικότητες, να μετακινεί ψυχικά και πνευματικά, να αφυπνίζει, να εμπνέει, να σωφρονίζει, αλλά και να απελευθερώνει.
Και αυτή την περίοδο, σας απολαμβάνουμε στο Mega και συγκεκριμένα στη «Γη της Ελιάς». Πώς είναι αυτή η συνεργασία;
Νιώθω πολύ χαρούμενη και ευγνώμων. Βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους που γνωρίζουν καλά αυτό που κάνουν, το αγαπούν και εργάζονται με μεράκι. Μαθαίνω πολλά κοντά τους.
Ο ρόλος σας στη «Γη της Ελιάς» είναι πολύ χαρακτηριστικός και δυναμικός. Σας έχουν αποκαλέσει ποτέ «Αμαλία» στο δρόμο;
Στις αρχές, με πλησίαζαν και με ρωτούσαν "είστε η ηθοποιός που παίζει στη "Γη της ελιάς";. Τώρα με πλησιάζουν και αναρωτιούνται, "Αμαλία;". Με χαροποιεί πολύ το έντονο ενδιαφέρον του κόσμου για τη σειρά, το οποίο γίνεται όλο και εντονότερο.
Έχετε κοινά στην προσωπικότητά σας με τον ρόλο της Αμαλίας;
Η Αμαλία είναι δυναμική, μαχήτρια και πραγματίστρια. Θέλει να έχει τον έλεγχο. Εμπιστεύεται δύσκολα. Παθιάζεται με ό,τι την αφορά. Δεν το βάζει κάτω στις δυσκολίες, πεισμώνει και διεκδικεί. Νομίζω αυτά θα μπορούσα να πω πως είναι τα κοινά χαρακτηριστικά μας.
«Η ζωή προχωράει ανεμπόδιστη και ο άνθρωπος διαπλάθεται μέσα από τις διαδρομές του».
Τι είναι αυτό που έχετε κρατήσει περισσότερο από την ιστορία και την υπόθεση που διαδραματίζεται στη «Γη της Ελιάς»;
Ότι η ζωή προχωράει ανεμπόδιστη και ο άνθρωπος διαπλάθεται μέσα από τις διαδρομές του. Περνάει από όλες τις φάσεις, προσαρμόζεται, δρα και αντιδρά στις εξελίξεις. Και όλα αυτά συμβαίνουν σύμφωνα με τον χαρακτήρα, τη γνώση του, τα πυρηνικά θέλω και τα τραύματά του. Όλα μπορούν να συμβούν, όλα μπορούν να αλλάξουν, από τη μια στιγμή στην άλλη και όλοι, είμαστε ικανοί για όλα, υπο συγκεκριμένες συνθήκες.
Περιγράψτε μας ένα 24ωρο σας.
Θέλω η ρουτίνα μου να έχει χρώμα, χιούμορ, ποικιλία, έμπνευση, ανατροφοδότηση. Κάθε μου ημέρα να είναι διαφορετική από την προηγούμενη. Επομένως προσπαθώ κάθε 24ωρό μου, να είναι διαφορετικό. Ωστόσο ένα πράγμα μένει το ίδιο: Όταν πέφτω για ύπνο, νιώθω ότι κάτι έμαθα και σήμερα. Είτε για τη δουλειά μου, για μένα, για τη ζωή, για τους ανθρώπους. Μεταξύ αυτών, υπάρχουν πολλές πτήσεις, πολύ τρέξιμο, πολύ διάβασμα, πολλά διαφορετικά πράγματα που τα αγαπώ όλα εξίσου. Με γεμίζουν, με διαμορφώνουν και με εξελίσσουν, με διαφορετικό τρόπο το καθένα. Θέλω επίσης να βρίσκομαι ανάμεσα σε ανθρώπους με καθαρή ματιά, μεράκι και ουσία.
«Η έντεχνη ενασχόληση με τον ανθρώπινο ψυχισμό, σε όλες του τις εκφάνσεις, με μαγεύει, με εμπνέει, με παθιάζει, με ολοκληρώνει».
Πώς έχει επηρεάσει η υποκριτική την προσωπική σας ζωή και την αντίληψή σας για τον ανθρώπινο ψυχισμό;
Καθοριστικά και απόλυτα, θα έλεγα. Όταν μπήκα στη δραματική σχολή, άνοιξε για μένα ένα παράθυρο με την πιο αποκαλυπτική θέα. Συχνά λέω ότι ξαναγεννήθηκα. Τα είδα όλα με πολύ διαφορετική ματιά. Πιο σύνθετη, πιο ανθρώπινη, πιο καθαρή, πιο διευρυμένη. Η «έντεχνη ενασχόληση» με τον ανθρώπινο ψυχισμό, σε όλες του τις εκφάνσεις, με μαγεύει, με εμπνέει, με παθιάζει, με ολοκληρώνει. Με παρασύρει και με κάνει να θέλω να εμβαθύνω σε αυτόν τον κόσμο, όσο περισσότερο μπορώ. Θεωρώ ότι το θέατρο μπορεί να αποτελέσει την πιο όμορφη αφορμή, ώστε ένας άνθρωπος να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του. Άλλωστε επέλεξα να ασχοληθώ με τη θεατροπαιδαγωγική, γιατί θεωρώ ότι το θέατρο, με τα σπουδαία εργαλεία του και τους κατάλληλους ανθρώπους, μπορεί να αποτελέσει το καλύτερο μέσο για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας και της σκέψης του παιδιού και του εφήβου. Του ανθρώπου γενικότερα.
«Να ζεις και όχι απλώς να επιβιώνεις».
Ήταν εύκολη η απόφαση να ακολουθήσετε μια καριέρα στην υποκριτική -έχοντας ήδη σπουδές στην εσωτερική αρχιτεκτονική και διακόσμηση;
Για μένα κινητοποιός δύναμη για όλα είναι το πάθος. Η λαχτάρα που νιώθεις για κάτι που σε αφορά ουσιαστικά, και που ξυπνά όλες σου τις αισθήσεις. Που σε κάνει να ζεις και όχι απλώς να επιβιώνεις. Αυτό το ένιωσα μόνο μέσω της έκφρασης, αρχικά ως χορεύτρια και στην πορεία ως ηθοποιός. Οπότε ήταν εύκολη απόφαση. Ήρθε από μόνη της, γιατί πάντα έδινα προτεραιότητα την εσωτερική μου φωνή. Στην ανάγκη που είχα μέσα μου. Αυτή η φωνή ήταν -ευτυχώς- δυνατότερη από κάθε άλλη. Σε αυτή τη φωνή οφείλω το γεγονός ότι τώρα κάνω κάτι που αγαπώ και όχι κάτι που "αναγκάστηκα" να κάνω.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο σας είναι, να ζείτε για να ικανοποιήσετε τα δικά σας θέλω και όχι των άλλων; Πώς καταφέρατε δηλαδή στο σήμερα να ακούτε αυτή τη δική σας εσωτερική φωνή;
Θεωρώ ότι δεν απολαμβάνεις τίποτα στη ζωή, ούτε το κάνεις με μεράκι, όταν δεν είναι αυτό που πραγματικά αγαπάς και σε εμπνέει. Αυτή είναι η δική μου «πυρηνική φράση». Όταν το συνειδητοποιήσεις αυτό, τότε θα είναι όλα καλά, και όλοι χαρούμενοι -τουλάχιστον εκείνοι που σε αγαπούν. Εγώ το συνειδητοποίησα αρκετά νωρίς. Όταν άρχισα να διερευνώ τον εαυτό μου και τη θέση μου στον κόσμο και στα πράγματα. Άκουσα μόνο την εσωτερική μου φωνή, αυτό που είχα ανάγκη για να επικοινωνήσω ουσιαστικά με εμένα και τον κόσμο. Για μένα αυτό, ήταν η καλλιτεχνική έκφραση.
Τελικά ακολουθήσατε την υποκριτική γιατί σας κάνει να νιώθετε ελεύθερη;
Εν τέλει ναι, νιώθω ελεύθερη, δημιουργική, ζωντανή. Η ελευθερία μέσα μας, είναι το παν.
Πόσο σημαντικός θεωρείτε πως είναι ο ρόλος του ηθοποιού και της τέχνης στην εποχή μας;
Θεωρώ ότι ο ηθοποιός, με τα εργαλεία που κληρονομεί, από τη βιωματική ζύμωσή του με την υποκριτική τέχνη, (ως "τεχνίτης" και άνθρωπος) μπορεί να αγγίξει τις πιο ευαίσθητες χορδές ενός άλλου ανθρώπου και να τον "κινήσει" και μετακινήσει ψυχικά και πνευματικά. Να τον αφυπνίσει, να τον εμπνεύσει, να τον σωφρονίσει, να τον απελευθερώσει. Αυτό κάνει γενικότερα η τέχνη. Αλλά το θέατρο, εγκολπώνεται όλες τις τέχνες -γι’ αυτό και το αγαπώ τόσο πολύ.
