Πάμε πάλι, δυστυχώς στη βία κατά ανθρώπων που δεν μας μοιάζουν, – κάτι όχι νέο.
Δεν θα ήθελα να μπω σε μακριά ανάλυση γιατί πιστεύω ότι οι ειδικοί μπορούν να κάνουν μακριές αναλύσεις σε κάθε επίπεδο. Είδα το βίντεο και με το θυμικό μου στο φουλ γράφω τι νιώθω – ας μην αρέσει σε πολλούς. Και το «ας μην αρέσει» το λέω γιατί όταν κάποτε στο fb είχα γράψει κάτι για αντίστοιχο γεγονός, είχα πολλές απαντήσεις από κάτω που με εγκαλούσαν στην τάξη.
Δύο είναι τα πράγματα που σκέφτομαι αυτή τη στιγμή αλλά τα σκέφτομαι και καθημερινά όταν ακούω για βία και συμμορίες ανηλίκων: Α. Τιμωρήστε επιτέλους τους γονείς και Β. Βρείτε τρόπο, σαν πολιτεία, για να αντιμετωπίσετε πιο αποτελεσματικά τα παιδιά που ασκούν ακραία βία.
Οσα ανατριχιαστικά ακούγονται στο βίντεο είναι ασφαλώς όσα ακούνε χρόνια σπίτι τους αυτά τα παιδιά. Ενας μπαμπάς μάλλον – σόρι κύριοι αλλά οι μπαμπάδες τα λένε συνήθως αυτά ρίχνοντας και κανά σκαμπίλι στην κυρία τους και καμιά κλωτσιά στο σκύλο – είναι αυτός που κυκλοφορεί μάγκικα στο σπίτι και κάθεται στην πολυθρόνα με ανοιχτά τα πόδια ξύνοντας τον ανδρισμό του (με συγχωρείτε για την απρέπεια των λόγων, αλλά αυτή είναι η ωμή εικόνα) και ξεστομίζει όλες αυτές τις βρισιές εναντίον όσων δεν είναι τόσο μάτσο. Και τα βλαστάρια του σκορπίζουν μετά τρόμο με ξύλο ως και θάνατο στα σχολεία και στους δρόμους.
Τιμωρία λοιπόν. Δεν κατάλαβα δηλαδή, ως πότε θα κυκλοφορούν ελεύθεροι οι δημόσιοι κίνδυνοι και οι υποκινητές αυτών;
Είναι 15 ετών για να μην τιμωρηθεί σαν ενήλικας αλλά δεν είναι 15χρονος για να ασκεί βία χειρότερη και από του λύκου στη ζούγκλα;
