Ως περίεργο τελετουργικό των ευρωπαίων ηγετών για την εύνοια του επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας Μάριο Ντράγκι προσεγγίζει στήλη του βρετανικού περιοδικού «Economist» τις διαβουλεύσεις στις Βρυξέλλες σε σχέση με την ΕΚΤ, σε κείμενο με τον τίτλο «Ο Πάπας Μάριο στο ευρω-μπορντέλο».
Ο συντάκτης σημειώνει τη χρήση του όρου «δημοσιονομικό σύμφωνο» στο κοινό ανακοινωθέν της Συνόδου ως πιθανό «σήμα» στον επικεφαλής της ΕΚΤ μετά τα αμφίσημα σχόλιά του για να επέμβει αποφασιστικότερα στην αντιμετώπιση της κρίσης.
Στη στήλη του Charlemagne (Καρλομάγνος) που ασχολείται με την ευρωπαϊκή επικαιρότητα, ο σχολιαστής του «Economist» γράφει ότι ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣτ’, που είχε πει την Πέμπτη ότι προσεύχεται στην Παναγία για την Ιταλία και την Ευρώπη, θα έπρεπε να πει και μια προσευχή για τον Μάριο Ντράγκι: η αναφορά του «δημοσιονομικού συμφώνου» στο ανακοινωθέν των ευρωπαίων ηγετών, υποστηρίζει, στοχεύει απευθείας στο να… συγκινήσει τον ιταλό επικεφαλής της ΕΚΤ.
Πριν από τη Σύνοδο ο Ντράγκι είχε καλέσει για τη δημιουργία ενός δημοσιονομικού συμφώνου, προκαλώντας εικασίες για το εάν το έθετε ως όρο για να αυξήσει την αγορά κρατικών ομολόγων – ερμηνεία για την οποία ο ίδιος εξέφρασε έκπληξη.
H αμφίσημη δήλωση του Nτράγκι, υποστηρίζει ο σχολιαστής, ίσως να οφείλεται στο ότι ο επικεφαλής «έπαιζε την Πυθία ή στο ότι είναι καινούριος «στη δουλειά» ή μπορεί απλά να φταίει το ότι είναι Ιταλός».
Ωστόσο, αυτό που περίμεναν οι αγορές από τη Σύνοδο, υποστηρίζει ο σχολιαστής, είναι να παρουσιάσουν στον Ντράγκι ό,τι χρειάζεται για να δράσει – ασχέτως φρασεολογίας – θεωρώντας πως Μέρκελ και Σαρκοζί πιστεύουν πως, αν πρέπει όντως να επέμβει η ΕΚΤ, θα πρέπει να φαίνεται ότι δρα ανεξάρτητα.
ί
Δηλαδή όλα τα παραπάνω δεν είναι τίποτε παραπάνω από μια απόπειρα να διατηρηθεί, φαινομενικά, η ανεξαρτησία της ΕΚΤ από τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και να μείνει «άσπιλος και αμόλυντος» ο Ντράγκι στην αγνή, ουράνια σφαίρα της νομισματικής πολιτικής.
«Και αν είναι έτσι, τότε γιατί παρίσταται στις Συνόδους, στις οποίες λαμβάνoυν χώρα οι ειδεχθέστερες πολιτικές ερωτοτροπίες;» αναρωτιέται ο σχολιαστής, καταλήγοντας: «Είναι σαν να φέρνεις τον Πάπα να κηρύξει μέσα σε πορνείο».