Δεν υπάρχει διάλογος για τα μεγάλα αλλά μια προσπάθεια να συντηρηθεί μια εύθραυστη γέφυρα
Στην πραγματικότητα, όσες και όσοι ενδιαφέρονται για τη Μέση Ανατολή βιώνουν δεκαετίες τώρα μια σειρά από βαριά καταθλιπτικά dèjà vu. Κάθε (πολύ) λίγα χρόνια η περιοχή αναφλέγεται.
ΟΠόλεμος της Κορέας έχει σε πολύ μεγάλο βαθμό προσδιορίσει την εξέλιξη της αμερικανικής στρατηγικής και τη φύση του Ψυχρού Πολέμου. Ξεσπάει αμέσως μετά την Κρίση του Βερολίνου το 1948 και την «Απώλεια της Κίνας» το 1949 και σηματοδοτεί τη μετάβαση από την περισσότερο εστιασμένη στρατηγική της ανάσχεσης που περιέγραψε ο Τζορτζ Κέναν το 1947 στην […]
Παρά τους μεγάλους, σε κάποιες περιπτώσεις τεκτονικούς, κοινωνικούς, πολιτικούς, οικονομικούς και πολιτισμικούς μετασχηματισμούς σε τοπική, περιφερειακή και παγκόσμια κλίμακα, κάποιες από τις βασικές αρχές οργάνωσης του διεθνούς συστήματος παραμένουν. Η κρατική κυριαρχία και η σχετική ισορροπία ισχύος (ως βασική στρατηγική επιλογή των κρατών) είναι ίσως οι δύο πιο σημαντικές που υποστυλώνουν την όποια νομιμοποίηση απολαμβάνει […]
Η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη ήταν ιστορική όχι τόσο για την αβεβαιότητα που είχαν προκαλέσει οι τουρκικές ενστάσεις στην ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας, όσο για τη βεβαιότητα αυτών που είχαν ήδη συμφωνηθεί και προφανώς τη γεωστρατηγική σημασία της διεύρυνσης. Το κοινό ανακοινωθέν σηματοδότησε το πέρασμα του ΝΑΤΟ σε μία νέα εποχή. […]
Με τη συμπλήρωση 100 ημερών, μπορούμε να ανιχνεύσουμε τρία από τα αρκετά στοιχεία που φαίνεται να διαμορφώνουν το νέο στρατηγικό περιβάλλον και που βρίσκονται σε στενή αλληλεξάρτηση.
Δύσκολα θα διαφωνήσει κάποιος/α ότι το σπουδαιότερο γεωπολιτικό γεγονός στη μεταπολεμική ιστορία είναι η πτώση του Τείχους του Βερολίνου και η σχεδόν ταυτόχρονη κατάρρευση των καθεστώτων του λεγόμενου Υπαρκτού Σοσιαλισμού. Πολύ φοβάμαι ότι σε μερικές δεκαετίες από τώρα, η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα θεωρείται ανάλογης σημασίας ορόσημο. Με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου επικράτησε […]
Οι ελληνοαμερικανικές σχέσεις όπως διαμορφώθηκαν και εξελίχθηκαν μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είναι αναμφίβολα κρίσιμες για την ελληνική εξωτερική πολιτική και ασφάλεια. Εχουν το δικό τους γεωπολιτικό φορτίο, τις δικές τους ιδεολογικές «εκλογικεύσεις», συνοδεύονται από διαφορετικές εκδοχές – αριστερές και δεξιές – ενός λαϊκιστικού, απλουστευτικού και τελικά χωρίς περιεχόμενο αντιαμερικανισμού και για αυτόν τον λόγο είναι και […]
Παρά τις συνεπείς προσπάθειες της Αθήνας να βρεθεί ένα νέο modus vivendi, η ανταπόκριση της Μόσχας ήταν ισχνή. Για τη Ρωσία η Ελλάδα είναι ένας παράγοντας που δεν μπορεί να χειραγωγηθεί
Με τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και την απόφαση της Αθήνας να ταχθεί και να σταθεί χωρίς επιφυλάξεις και ενστάσεις στο πλευρό του Κιέβου, η πρεσβεία της Ρωσίας απροκάλυπτα και πέρα από κάθε διπλωματική πρακτική «εισέβαλε» στην ελληνική δημόσια σφαίρα προσβάλλοντας, υποδεικνύοντας και απειλώντας. Σε ακόμη υψηλότερους τόνους κινήθηκε αρκετές φορές η διευθύντρια Τύπου του […]
Τρεις εβδομάδες μετά την έναρξη της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία αρχίζει να γίνεται συνείδηση η τεράστια αλλαγή στη διεθνή πολιτική. Και δεν πρόκειται για μια ευθύγραμμη διαδικασία. Δεν είναι εύκολο να αποδεχθεί κανείς ότι ελάχιστα πράγματα είναι ίδια με πριν. Η νέα εποχή αναζητεί ιστορικές αναφορές στον Ψυχρό Πόλεμο αλλά πέρα από την αναθεωρητική απειλή […]
Δεν υπάρχει ασφαλής εκτίμηση για το πώς θα τελειώσει η κρίση στην Ουκρανία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές επικρατεί σύγχυση. Κάποιες μονάδες των ρωσικών ενόπλων δυνάμεων φαίνεται να έχουν αποχωρήσει με κατεύθυνση την ρωσική ενδοχώρα στέλνοντας ένα μήνυμα μετριοπάθειας. Δεν έχει υπάρξει ανεξάρτητη επιβεβαίωση. Πέρα από τη μικρή ανακούφιση που προκάλεσε αυτή η […]
Αυτό που έκανε η «11η Σεπτεμβρίου» ήταν να εξουδετερώσει όλες τις θεσμικές (βλ. Κογκρέσο) και σε επίπεδο κοινής γνώμης αντιστάσεις και να δώσει στην Διοίκηση Μπους μία - χωρίς υπερβολή - λευκή επιταγή για να ανακαλύψει και να τιμωρήσει τους υπεύθυνους της επίθεσης.
Η «11η Σεπτεμβρίου» προκάλεσε δραματικές αλλαγές στην αμερικανική εξωτερική πολιτική με τουλάχιστον δύο τρόπους. Ο πρώτος και πλέον προφανής είναι ότι έφερε το ζήτημα της τρομοκρατίας γενικά και του ριζοσπαστικού Ισλάμ ειδικότερα στην κορυφή της ημερήσιας διάταξης της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ. Στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, ειδικοί στην τρομοκρατία σημείωναν την εκδήλωση επιθέσεων […]
Κάτι υπάρχει στον αέρα, που θα έλεγε ο καθηγητής Τόλκιν. Μια αίσθηση αφόρητης αβεβαιότητας και διλημμάτων που απειλούν με ψυχολογική εξάντληση άτομα, κοινότητες και κοινωνίες. Ενα πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό κεκτημένο, που διαμορφώθηκε κυρίως μετά τις αιματηρές οδύνες δύο Παγκοσμίων Πολέμων και αξιολογήθηκε με όρους συντριπτικής υπεροχής απέναντι σε κάθε ανταγωνιστικό ιδεολογικό πρόταγμα και κάθε […]
Θα μπορούσε η «φινλανδοποίηση» να είναι μια ελκυστική επιλογή για την Ελλάδα στις σχέσεις της με την Τουρκία, όπως ένας πραγματικά εκλεκτός συνάδελφος θεωρεί; (Νίκος Μαραντζίδης, «Ο Πέλκας στη Φενέρμπαχτσε», «Καθημερινή», 18.10.2020). Θα μπορούσε ίσως να περάσει η πλήρης και ευεργετική εξομάλυνση των ελληνοτουρκικών σχέσεων μέσα από μια απόφαση της Αθήνας να αποδεχθεί ότι η […]