Στον «κοινό δεσμό» θεμελιώνεται, εν είδει «προσφοράς», η πολιτική ως ένταξη στον βίο των άλλων, άρα στον κοινό, η πολιτεία ως αρχιτεκτονική κοινών μελημάτων – συμβίωσης, φιλαλληλίας, κοινωφέλειας – και η ένωση ως συνεγγραφή επιμέρους βουλήσεων σε πλέγμα κοινών, προεχόντως αμοιβαίως επωφελών, επιδιώξεων. Μια τέτοια συνθήκη ενεργού ένταξης συμβιούντων μελών σε πολιτεία, διατρέχει την ιστορία (και θεωρία) […]