«Το καθετί στην Ελλάδα σε απορροφά και σε ανταμείβει.
«Η Αθήνα είναι πλέον πολύ πιο ζωντανή με τόσους διαφορετικούς τρόπους, πολιτιστικά ενημερωμένη και σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς τα κατάφερε όλα αυτά μέσα στην καρδιά της χειρότερης οικονομικής καταστροφής στην Ιστορία της Ευρωπαϊκής Ενωσης» έγραψε η δημοσιογράφος Τσάρλι Γουάιλντερ στους «New York Times».
Υπάρχουν προορισμοί που, αν και είναι κοντινοί (και οικονομικοί), δεν τους βάζεις εύκολα στο πρόγραμμα.
Ο φίλος που κρατούσε το τιμόνι είναι από εκείνους τους απόλυτα νομοταγείς οδηγούς οι οποίοι τηρούν τον οδικό κώδικα με τέτοια σχολαστικότητα που τους λες και σπασίκλες.
Η πρώτη (και μοναδική μέχρι σήμερα) επίσκεψή μου στη Νέα Υόρκη ήταν εμπειρία δυσάρεστη.
Είναι φαινόμενο των τελευταίων ετών: η τηλεοπτική… υπερδιέγερση στον τομέα της μυθοπλασίας συνεχίζεται, με τα στούντιο να τροφοδοτούν καταιγιστικά την αγορά με νέο υλικό.
Εχετε παίξει ποτέ το «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρµο» με τους καλούς, τους μαφιόζους και τον ρουφιάνο; Υπήρξε μια εποχή που εντρύφησα και σε αυτό το παιχνίδι. Μεγάλωσα εξάλλου παίζοντας παιχνίδια της παρέας.
Στη βιβλιοθήκη των γονιών μου υπήρχε, όταν ήμουν μικρός, ένα βιβλίο που με είχε μαγέψει: Είχε στο εξώφυλλο τη ζωγραφιά μιας σχεδίας που πάλευε με τα κύματα.
«Να μην παραμελώ την ευπρέπεια, ή την καθαριότητα, για να μην εκπέσω στη ρυπαρότητα», Τζόναθαν Σουίφτ
«Δεν φαντάζεσαι τι µπορεί να πάθει ο άνθρωπος μέσα σε ένα λεπτό» μου είπε δείχνοντάς μου τον νάρθηκα στο χέρι του και τον νάρθηκα στο πόδι του.
Μου αρέσουν τα μέρη που περπατιούνται.
Καθόμαστε σε ένα μικρό εστιατόριο, κοντά στο Παλιό Κανάλι, το Aουντεχραχτ.
Ακούω το νέο τραγούδι του Χρήστου Δάντη που έχει προκαλέσει αντιδράσεις:
«Εδώ είναι ναός της γνώσης και εγώ ο αρχιερέας του.
Ο µπαµπάς οδηγεί το δίτροχο.
«Το ζεστό ψωµί είναι πιο εύπεπτο από το κρύο, έχει μεγαλύτερη θρεπτική αξία, αλλά προκαλεί αέρια. Το κρύο ψωμί είναι πιο χορταστικό, αλλά προκαλεί δυσκοιλιότητα.
Ηυγρασία είναι τόσο πηχτή που νομίζεις πως κόβεται με το μαχαίρι. Τα δέντρα στάζουν. Το μονοπάτι που οδηγεί από την κορυφή του καταπράσινου Victoria Peak προς το κέντρο της πόλης έχει μεταμορφωθεί σε έναν ολισθηρό διάδρομο. Τρώω μια μεγαλοπρεπή τούμπα.
«Οήλιος ανατέλλει από τα παράλια βουνά της Μασσαλίας και τα βαθυγάλανα νερά τον δέχονται με μια ηδονική φρικίαση.
Το περίµενε πώς και πώς το ταξιδάκι στο νησί.
Στον Διαγωνισμό Τραγουδιού της Eurovision ισχύει το κάθε πέρυσι και καλύτερα. Κάτι η όλο και πιο άνοστη σύγχρονη ποπ, κάτι οι πολιτικές σκοπιμότητες που (και με την είσοδο των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης στο παιχνίδι) καπέλωσαν το καλλιτεχνικό αποτέλεσμα, κάτι η φυσιολογική φθορά, η γήρανση ενός θεσμού που μετράει 62 χρόνια ζωής…