Η μαρμάρινη ορθογώνια πλάκα, ακίνητη στον ορίζοντα από το πρωί, μετέωρη πάνω από τη βροχερή Αθήνα, δεν είναι η μία από τις δύο Δέλτους του Μωυσή.
Είναι εκεί, στο σημερινό πρωτοσέλιδο, κρεμασμένα στα μανταλάκια τα κεφάλια τους.
Ο Βολταίρος, το είδε αλλιώς
Ελπίζω αυτό να μην το
Εκτός από το Αλβανικό έπος, έγινε εκ νέου λόγος
Πράγματι, η Ελλάδα, «μεγαλούργησε επί δραχμής», δεν «μεγαλούργησε» όμως και το Υπουργείο Πολιτισμού
Δεν ξέρω αν αυτή θα είναι η τελευταία φορά που γράφω στο «Βήμα».
«Είμεθα όλοι εντός του μέλλοντός μας. Όταν τραγουδάμε τραγουδάμε εμπρός στους εκφραστικούς πίνακες των ζωγράφων
Διότι υπάρχουν Έλληνες που ξεπερνανε τους Έλληνες.
«Το χαρτί όμως είναι καλό πράγμα, γιατί διδάσκει αυτή την ταπεινοσύνη και ανοίγει τα μάτια στην κενότητα τού εγώ».
Το θέμα μου δεν είναι να μάθω τι συμφώνησαν ο Ψυχάρης με τον Μουλόπουλο (το φαντάζομαι).
«Θα προστευόμαστε από τον Θεό».
Πρέπει να αποφύγουμε τον εμφύλιο εμείς που γράφουμε στον Οργανισμό.
Θα μπορούσε νά εκληφθεί σαν προβοκάτσια: ο ΔΟΛ προσκαλεί τον Μουλόπουλο προκειμένου να δώσει λαβή στην αντιπολίτευση να ενισχύσει τους ισχυρισμούς της περί Βόρειας Κορέας
Η διάφορά τους στην προχθεσινή φωτογραφία υποδοχής...
Τον έστειλε ο Ραγκούσης;
Έλεος! Δεν ξέρω τι λέει η Αυγή, ο Τζανακόπουλος,
Τον Παναγή σκέφτηκα στα εκατόν πενήντα μέτρα βάθος να σκάβει την
«Το στοίχημα του ξεχειμωνιάσματος
Δεν βλέπω τη διαφορά