Νάσος Βαγενάς

Το γεγονός ότι στο ερώτημα «Ποιος είναι ο κορυφαίος σήμερα ποδοσφαιριστής του κόσμου;» οι γνώμες των ποδοσφαιρόφιλων, παγκοσμίως, διίστανται δεν θα πρέπει να μας εκπλήττει.

Ή στροφή, τις τελευταίες δεκαετίες, από νεότερους μελετητές του Κάλβου στην ενδελεχή εξέταση του ιταλικού ποιητικού έργου του έριξε νέο φως στο γλωσσικό και λογοτεχνικό υπέδαφος των Ωδών αποσπώντας τη μελέτη τους από την προσκόλληση στην ελληνοκεντρική κριτική πρόσληψή τους.

Σε μιαν εποχή αντιηρωική, όπως η δική μας, έχουν θέση οι ήρωες; Βλέποντας τις σημερινές μας εκδηλώσεις ηρωισμού θα πρέπει να γελάμε ή να κλαίμε

Για τα γεγονότα του αγώνα ΠΑΟΚ - ΑΕΚ οι κυβερνητικές απόψεις είναι, χοντρικά, παγκοίνως γνωστές.

Ηεσπευσμένη, αμέσως μετά την ογκώδη διαδήλωση για το Μακεδονικό, επικαιροποίηση από τον ΣΥΡΙΖΑ του σκανδάλου της Novartis, που μονοπωλεί εδώ και μέρες το ενδιαφέρον του κοινού, έκανε να περάσει απαρατήρητο ένα συμβάν που ο σχολιασμός του - μέσω συσχετισμών με ανάλογα περιστατικά - θα μπορούσε να βοηθήσει να καταλάβουμε καλύτερα τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία.

Με τον θάνατο του Λεωνίδα Ζενάκου κλείνει η σειρά των παλαιότερων λογίων-δημοσιογράφων που κοσμούσαν, όχι μόνο με τα κείμενά τους αλλά και με την ποιότητα των σελίδων που επιμελούνταν, τον καθημερινό μας Τύπο.

Θα ήταν περιττό να επαναλάμβανε κανείς ότι η λέξη κωλοτούμπα, ως όρος της ελληνικής πολιτικής ζωής, με τη διεθνοποιημένη - πλέον - μορφή της, έχει ήδη συμβάλει με μια νέα έννοια στον εμπλουτισμό της δυτικής πολιτικής φιλοσοφίας.

Στη διαδικτυακή «διαμάχη» που προκάλεσε ανάμεσα στον Απόστολο Δοξιάδη και στον καθηγητή Διομήδη Σπινέλλη ο ξυλοδαρμός από αντιεξουσιαστές φοιτητή με αναπηρία στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο (βλ. Τα Νέα, 16 Οκτωβρίου), η αλήθεια ως προς την ευθύνη αυτού του ανοσιουργήματος βρίσκεται περισσότερο με το μέρος του Δοξιάδη.

Ελεγα στην προηγούμενη επιφυλλίδα μου («Το έμαθαν από τους ξένους»,

Συνεχίζω τις επετειακές αναφορές μου (Το Βήμα, 22-1 και 23-4-2017) για τη συμπλήρωση είκοσι χρόνων από την «Υπόθεση Σόκαλ»

Όπως σωστά διακηρύσσει ο κ. Πολάκης, οι δικαστικές αποφάσεις δεν είναι υπεράνω κριτικής, δεν βρίσκονται «στο

Οποιος πανεπιστημιακός ζει στα Εξάρχεια τα τελευταία 35 χρόνια

Με αφορμή το εξαίρετο ρεπορτάζ της Λαμπρινής Κουζέλη στο «Βήμα» της περασμένης Κυριακής («Το τίμιο ξύλο του Καβάφη») για τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει για το «Αρχείο Καβάφη» θα μπορούσε κανείς να πει τα εξής:

Σχολιάζοντας με την επιφυλλίδα μου της 22ας Ιανουαρίου («Μετά είκοσι έτη») τη συμπλήρωση δύο δεκαετιών από τη δημοσίευση (1996) στο αμερικανικό περιοδικό Social Text

Στο προλογικό σημείωμα της ανατύπωσης, το 1975, του υπερρεαλιστικών τάσεων περιοδικού Πάλι (1964-1966), ο Νάνος Βαλαωρίτης,

Συμπληρώνονται φέτος είκοσι χρόνια από την περίφημη «Υπόθεση Σόκαλ»

Το πρώτο όνομα του «Βήματος» ήταν «Ελεύθερον Βήμα». Η αφαίρεση του επιθετικού προσδιορισμού επιβλήθηκε προφανώς εκ των πραγμάτων: ο κόσμος για λόγους συντομίας ζητούσε «Το Βήμα»,