Στις 14 Φεβρουαρίου του 1973 έγινε στο Πολυτεχνείο ένα κακούργημα, το οποίο δεν έχει πάρει στην Ιστορία τη θέση που του αξίζει – υποθέτω διότι «καλύφθηκε» απ’ τα γεγονότα της Νομικής, τα οποία όμως αφενός μεν έπονταν χρονικώς (16-22/2/73), αφετέρου δε δεν είχαν θύματα.
Νάρκες τύπου Τεμπών είναι κρυμμένες σε πολλούς άλλους τομείς.
Η τραγική μεγαλοφυΐα του Μότσαρτ βοήθησε τους ανθρώπους να αποκαταστήσουν τον Homo ludens δίπλα στον Homo sapiens.
Μπορεί κανείς να κατανοήσει τα «ανθρώπινα» κίνητρα αλλοίωσης της ιστορίας μεγάλων προσωπικοτήτων – ιδίως εν ονόματι της (πράγματι σεβαστής) καλλιτεχνικής ελευθερίας. Ούτε ο μέγιστος Θεόφιλος Μότσαρτ διέφυγε απ’ αυτήν την υπονομευτική τακτική: Πρόσφατα μάλιστα, εξαιτίας του εύτεχνου κινηματογραφικού έργου του Μίλος Φόρμαν (1984), ο μεγαλοφυής μουσικός παρουσιάσθηκε ως ένα παραξενιάρικο παιδαρέλι. Κι έτσι, έκτοτε ακούγονται πάντοτε […]
1. Τώρα που οι μεγαλουπόλεις δεν επιτρέπουν τη διαμόρφωση κοινής γνώμης για πρόσωπα, η δε ένταση του θορύβου των ΜΜΕ ενδέχεται πολλές φορές να αλλοιώνει τις αντιλήψεις μας, η κοινωνία δυσκολεύεται πλέον να διακρίνει τις Κορυφές της. Κι αν ρωτήσετε «γιατί» να θέλει να τις διακρίνει, η απάντηση είναι πολλαπλή: Πρώτον, για να καμαρώνει τα […]
Ο εκατονταετής διάλογος Θεοδόσης Π. Τάσιος Επειδή συνήθως γκρινιάζοµε για την επιπολαιότητα των θεσµών στη 200-έτη χώρα µας, είναι πολύ παρήγορο ότι αυτόν τον καιρό δύο µεγάλες εφηµερίδες εορτάζουν την εκατονταετηρίδα τους. Και είµαι βέβαιος ότι το γεγονός αυτό θα γίνει αντικείµενο ιστορικής και κοινωνιολογικής έρευνας αρµοδίων επιστηµόνων. Εγώ πάλι, έχοντας µια σχεδόν 50-έτη σχέση […]
1. Tη μνήμην της μάρτυρος Θεοδοσίας επιτελούμεν κατά την 29ην Μαΐου, «ημέραν καθ’ ήν η βασιλίς των πόλεων περιήλθεν εις χείρας των αντιχρίστων». Ο βίος αυτής της Οσιομάρτυρος του 8ου μ.Χ. αιώνος (όχι της ομώνυμης Παρθενομάρτυρος που ετελειώθη κατά το έτος 308 μ.Χ.) μπορεί να συστήσει άλλην μια συμβολή στην αναίρεση του μονοπωλίου της γενναιότητας […]
Στα ευαίσθητα πολυπαραμετρικά προβλήματα χάραξης πολιτικής είναι ευλόγως αυξημένη η πιθανότητα λανθασμένων αποφάσεων. Οταν δε η περί της ορθότητας αυτών των αποφάσεων συζήτηση γίνεται εκ των υστέρων, είναι ακόμα ευχερέστερη η καταδίκη αυτών των αποφάσεων, οι οποίες μάλιστα είχαν κατ’ ανάγκην ληφθεί επειγόντως. Τέτοια είναι και η περίπτωση της «ελληνικής» λύσης για τα έγκαιρα περιοριστικά […]