Ειρήνη Σαμπατακάκη

«Το θέμα που ανακύπτει όλο και πιο μείζον είναι το πώς και για πόσο η Γη θα αντέχει να μας ταΐζει».

Μόνο τις δύο τελευταίες εβδομάδες, άλλες δύο γυναίκες στην Ελλάδα έπεσαν νεκρές από τα χέρια του συντρόφου τους.

Οσο η τεχνητή νοημοσύνη θα κάνει όλο και μεγαλύτερα βήματα προς την τελειοποίηση, το ανθρώπινο θα ορίζεται όλο και περισσότερο από την εμμονή στο σφάλμα, την ασυμμετρία, το ημιτελές.

Σχεδόν δύο αιώνες μετά την κατάργηση της δουλείας στη χώρα μας, κάποιοι εργαζόμενοι βιώνουν παρόμοια αίσθηση χωρίς να έχουν καν εξασφαλισμένη στέγη.

Tο διαδίκτυο δεν άλλαξε απλώς τον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο αλλά δημιούργησε και έναν νέο κόσμο.

Ο (όπως κι αν το δούμε) ρατσιστικός προσανατολισμός της ιατρικής έρευνας φαίνεται και σε πολλά περιστατικά στην ιστορία της.

«Πόσοι άνθρωποι θα είχαν ερωτευτεί αν δεν είχαν ακούσει ποτέ να γίνεται λόγος για έρωτα;» Το προκλητικό ερώτημα του Λα Ροσφουκό ξανάρχεται στο μυαλό μου καθώς για άλλη μια φορά το κόκκινο του πάθους κατακλύζει την οθόνη μου.

«Μα δεν πρέπει να αφήσουμε το αόρατο χέρι της αγοράς να ρυθμίσει τα πράγματα;»

«Πέρα από το διαβόητο γραφειοκρατικό τέρας των Βρυξελλών, που δεν κατάφερε να γίνει αποδεκτό ως οργανικό μέρος των εθνικών καθημερινοτήτων, η ίδια η ιδέα της ένωσης δεν μοιάζει το ίδιο σέξι».

Για την ακρίβεια, πριν από 12 χρόνια κάποιες γυναίκες διαπομπεύτηκαν ως ιερόδουλες με HIV, που παρότι ήξεραν για τη μόλυνσή τους, συνέχισαν να εκδίδονται και έκαναν σεξ με τους πελάτες τους χωρίς προφύλαξη, με τους όποιους κινδύνους αυτό συνεπαγόταν.

Μια από τις πιο εντυπωσιακές αντιδράσεις σε απόπειρα μείωσης εργατικού προσωπικού σημειώθηκε, τέτοιες μέρες, στις 31 Ιανουαρίου του 1696 στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας

Φαντάσου να μεγαλώνεις ένα παιδί που πιστεύει ότι έχει κάθε δικαίωμα να κοροϊδεύει ένα άλλο παιδί επειδή έχει δύο μπαμπάδες.

Ιντεάλ και Δημοτική Αγορά Κυψέλης δεν είναι ασφαλώς τα μόνα παραδείγματα αλλαγής χρήσης εμβληματικών τοπόσημων της πρωτεύουσας

Ενας αγαπημένος φίλος από τη Σκωτία δεν τσιγκουνεύεται (η στήλη είναι αναφανδόν κατά των στερεοτύπων, αλλά δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο εύκολο χιούμορ) να μου στέλνει πορίσματα ερευνών, δημοσιεύματα και στοιχεία για την επέλαση της τεχνητής νοημοσύνης σε κάθε παράμετρο της ανθρώπινης ζωής και τον κίνδυνο που αυτή συνεπάγεται για το μέλλον του ανθρώπινου είδους. […]

Είναι ενδιαφέρον πόση αμηχανία πρέπει να προκαλεί ο φεμινισμός ενός μεσήλικα λευκού στρέιτ Ελληνα – εν προκειμένω του Λάνθιμου – σε ανθρώπους που ακόμη και εν έτει 2024 ζητούν από μια γυναίκα (ή δεν ξέρουν πώς είναι να σου ζητούν) πότε να απολογηθείς για τη Θάτσερ ή τη Μέρκελ και πότε να εξηγήσεις γιατί οι διάσημοι σεφ είναι άνδρες.

Γυρίζοντας πίσω σχεδόν 250 χρόνια, ήταν Ιανουάριος του 1773 όταν ο εξερευνητής Τζέιμς Κουκ ολοκλήρωνε τον περίπλου της Ανταρκτικής

«Είναι πισωγύρισμα να βλέπουμε ένα κράτος να απαξιοί πλήρως για τις συγκοινωνίες, παραχωρώντας τες στον ιδιωτικό τομέα ή σε κάποιο υβρίδιο δημόσιου και ιδιωτικού»

Οι ατομικές συμπεριφορές δεν μπορούν να συγκρίνονται με τους θεσμούς, και πόσο μάλλον με το κράτος. Ακόμα και όταν μας εκμεταλλεύεται, το κράτος οφείλει να το κάνει με ίσο τρόπο, αδιαφορώντας για το ποιοι είναι ατομικά αυτοί που εκμεταλλεύεται.

Αυτός ο μικρός βράχος, ο οποίος μόλις πριν από λίγες μέρες ολοκλήρωσε άλλη μία περιστροφή γύρω από ένα μικρό άστρο, μας έδειξε πόσο απρόβλεπτος μπορεί να γίνει.

Μπορεί η Πρωτοχρονιά να είναι η πρώτη ημέρα του έτους, αλλά ταυτόχρονα οποιοδήποτε εικοσιτετράωρο είναι η πρώτη ημέρα της υπόλοιπης ζωής μας.