Η Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου Ξ. Δημητρίου πήρε μέρος σε ένα συνέδριο με τίτλο «Δημοκρατία και Δικαιοσύνη». Πολύ καλά έκανε.
Σε όσους βαθυστόχαστους διανοούμενους ή επαγγελματίες σαλταδόρους ανακάλυψαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ που ξέρουμε δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ που νομίζουν, ο Πρωθυπουργός απάντησε αποστομωτικά: απέναντί του βλέπει μόνο ένα «μαύρο μέτωπο».
Για να είμαι ειλικρινής, πολλοί θεωρούσαν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε να βάλει την απλή αναλογική στην τοπική αυτοδιοίκηση για τους συνήθεις λόγους που τον συγκινούν: να εκλέξει κανέναν άνθρωπο και να κάνει καμιά μανούρα.
Ολες οι κυβερνήσεις που έχω γνωρίσει πέρασαν από τέσσερα στάδια.
Για τον Φρανσουά Ολάντ διατηρούσα πάντα τις αμφιβολίες μου. Τις επιβεβαίωσε πλήρως με όσα γράφει στο βιβλίο του για τον έλληνα Πρωθυπουργό.
Ενας βασικός μάρτυρας της υπόθεσης ΚΕΕΛΠΝΟ (την οποία παιανίζει ακατάπαυστα η κυβέρνηση) ανακαλεί ενόρκως την αρχική κατάθεσή του.
Ο Πρωθυπουργός άδραξε την ευκαιρία μιας εορταστικής συνεδρίασης του Υπουργικού Συμβουλίου για να δηλώσει ότι «οι εκλογές θα γίνουν το φθινόπωρο 2019».
Οταν ακούω διάφορες «αντιδεξιές» κορόνες, μου έρχεται στο μυαλό ένα παλιό ανέκδοτο.
Υστερα από καιρό ο Καμμένος συναντήθηκε με τον Πρωθυπουργό. Στη συνέχεια (και σε δύο περιπτώσεις) δήλωσε τα εξής:
Από τον Σεπτέμβριο 2015 ο ΣΥΡΙΖΑ παίζει το ίδιο παιχνίδι: πασχίζει να μοιραστεί το κόστος της διακυβέρνησης με την αντιπολίτευση.
Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ενημέρωση ή οξυμμένη πολιτική αντίληψη για να καταλάβει κανείς ότι το γυαλί μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ έχει ραγίσει.
Στο ερώτημα «ποιος φοβάται τις εκλογές», η προφανής απάντηση είναι: «Η κυβέρνηση». Η εξάμηνη αντεπίθεση με κοινωνικά μερίσματα, σκάνδαλα και φανφάρες έκλεισε τον κύκλο της και αφήνει το πολιτικό τοπίο εκεί που βρισκόταν πριν. Στην καθαρή υπεροχή της ΝΔ.
Αναρωτιέμαι αν υπάρχει δημοκρατία στον πλανήτη όπου ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εγκαλεί ή ελέγχει τον οιονδήποτε πολίτη για στοιχεία που περιέχονται σε μια δικογραφία.
Μια (νομίζω επίκαιρη) ιστορία την οποία δεν έχουμε ακόμη διηγηθεί είναι πώς ο Σαββίδης δεν πήρε τον ΔΟΛ για λογαριασμό του Μαξίμου. Να την πάρει το ποτάμι.
Ομολογώ πως όταν ο ΣΥΡΙΖΑ υποσχόταν το 2015 ότι «η Ευρώπη αλλάζει», δεν περίμενα ότι θα συμβεί τόσο γρήγορα και τόσο δραστικά.
Σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό, η υπόθεση των δύο στρατιωτικών στον Εβρο είναι «ένα σύνηθες επεισόδιο». Και ως εκ τούτου «δεν πρέπει να μετατρέψουμε ένα σύνηθες επεισόδιο σε μέγα ζήτημα».
Να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Η χώρα ζει έναν εμφύλιο σπαραγμό, έστω χαμηλής έντασης. Και βρίσκεται αντιμέτωπη με μια ενδημική κατάσταση ανταρσίας.
Ενας αξιοθρήνητος αναγκαστικός ανασχηματισμός οδήγησε αναγκαστικά σε αξιοθρήνητα αποτελέσματα. Λογικό. Το αντίθετο θα αποτελούσε έκπληξη.
Από το βήμα της Βουλής η προεδρεύουσα Τασία Χριστοδουλοπούλου πέταξε ένα «άι στον διάολο!» σε βουλευτή της αντιπολίτευσης νομίζοντας ότι δεν ακούγεται.
Η υπόθεση Novartis επιβάλλει δύο συμπεράσματα, τα οποία μάλλον δεν είχαν υποψιαστεί οι εμπνευστές της. Ενα δυσάρεστο και ένα ευχάριστο.