Γιάννης Πρετεντέρης

Ενα success story. Μπορεί να διατυπώνονται διαφορετικές απόψεις για το τι ακριβώς συνεπάγεται να αποτελείς μια δυτική ευρωπαϊκή χώρα αλλά κανείς δεν διανοείται ότι μπορεί να είναι κάτι άλλο. Πλην γραφικών και διαταραγμένων.

Στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης φτιάξαμε ίσως την καλύτερη δημοκρατία που είχαμε ποτέ. Παρόλο που παραμένει ερωτηματικό αν φτιάξαμε κι όσους δημοκράτες θα χρειαζόμασταν.

Δεν γίνεται οι διάφορες Κίμπερλι των ήπα να βουτούν στα βαθιά της γεωπολιτικής (που λέει ο λόγος...) και οι δικές μας να εξαντλούν τις ικανότητές τους στην Πισπιρίγκου, τη Μουρτζούκου και τον αστυνομικό της Βουλής.

Το βέβαιο είναι ότι το ΠαΣοΚ βρέθηκε σχεδόν άθελά του με μια ευκαιρία. Κι εφεξής μόνο το ίδιο θα δείξει αν και πόσο μπορεί να την αξιοποιήσει.

Ενόχλησε πράγματι τον Πρωθυπουργό η επιμονή του Πατέλη ότι η κυβέρνηση πρέπει να υπερηφανεύεται, όχι να ντρέπεται, για την ψήφιση του επίμαχου νομοσχεδίου; Ηταν πράγματι η ανάρτησή του για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ ατόμων στη στέγαση η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι;

Ενώ το Ιράν μέτρησε το μπόι του και μαζεύτηκε. Το Ισραήλ βαράει, έρχεται κι ο Τραμπ, ποτέ δεν ξέρεις τι σου ξημερώνει. Σιγά που θα πήγαιναν οι αγιατολάδες να σώσουν τον Ασαντ. Εδώ δεν ξέρουν εάν «εαυτούς δύνανται σώσαι».

Nα βγάλουν Πρόεδρο της Δημοκρατίας όποιον γουστάρουν. Κατά προτίμηση τον Αδωνι για να τους τη σπάσουν κιόλας. Αλλά τι νόημα θα είχε αυτό για τη δημοκρατία μας; Κανένα.

Το ευχάριστο είναι ότι ο ελληνικός λαός έχει προνοήσει σε συνεχόμενες εκλογές να αποδώσει στους τυχοδιώκτες το μέγεθος που τους αξίζει.

Ειλικρινά δεν ξέρω ποιος θα είναι ο τελικός απολογισμός της Μέρκελ. Η Ιστορία χρειάζεται χρόνο για να αποφασίσει. Αλλά ένα πράγμα μοιάζει βέβαιο. Δεν είναι χρήσιμο να συνομιλείς μαζί της με διερμηνέα.

Δεν καταλαβαίνω τι γίνεται με την Προεδρία. Τι καθόμαστε δηλαδή και ψάχνουμε δεξιά κι αριστερά όταν έχουμε έτοιμο τον επανεμφανιζόμενο Τσίπρα.

Αν η Γαλλία οδηγηθεί χωρίς κυβέρνηση σε βαθιά οικονομική κρίση, να δω με τι μούτρα θα ξαναεμφανιστούν ενώπιον των ψηφοφόρων ο Μελανσόν και η Λεπέν - Θα είναι πλέον οι εκπρόσωποι όχι των άκρων αλλά του χάους. 

Και γιατί όλοι αυτοί ψάχνουν για Πρόεδρο; Τους ρώτησε κανείς; Οχι απαραιτήτως. Αλλά το εθνικό μας σπορ είναι να ψάχνουμε προέδρους και προπονητές.

O Μητσοτάκης έχει σήμερα την τεράστια ευκαιρία να κυβερνά χωρίς αντιπάλους. Κάτι όμως που δεν είναι εύσημο, ούτε πρόνοια. Δεν είναι καν εγγύηση για το μέλλον. Είναι απλώς μια αντικειμενική κατάσταση, την οποία η κυβέρνηση καλείται να εκμεταλλευτεί.

Διότι τους διαλυμένους θα τους βρίσκουμε συνεχώς μπροστά μας. Το πρόβλημα λοιπόν είναι ακριβώς αυτό. Οχι ένας δικομματισμός που δεν υπάρχει αλλά μια διάλυση που παραμονεύει. Και φυσικά η εμμονή των διαλυμένων να μας κάνουν σαν τα μούτρα τους.

Υπάρχει η αίσθηση ότι ένα νέο σύστημα κομμάτων και σχημάτων γεννιέται. Ισως όχι επί της ουσίας ή στις βασικές διαχωριστικές γραμμές του αλλά τουλάχιστον ως προς τα επιμέρους σχήματα που το αποτελούν.

Είναι αλήθεια ότι κανείς τους δεν έχει βάλει ακόμη υποψηφιότητα για την προεδρία της Δημοκρατίας. Αλλά έτσι μπορεί να βαυκαλίζονται ότι «φυλάνε Θερμοπύλες». Μόνο που ο εχθρός έχει περάσει προ πολλού. Και η ζωή μαζί του.

Η κυβέρνηση βρίσκεται αντιμέτωπη όχι με σοβαρά προβλήματα ή σοβαρούς αντιπάλους αλλά με μια διάχυτη γκρίνια. Που ακριβώς επειδή είναι διάχυτη αποκτά υπόσταση. Αν δεν βρει η κυβέρνηση κάποιο τρόπο να αλλάξει το κλίμα μπορεί να αντιμετωπίσει εκπλήξεις.

Μας είναι ευκολότερο να καταλάβουμε, όχι μόνο τη ματιά της Μέρκελ για τον κόσμο, αλλά και τη σχετική οικειότητα ή επιείκεια για αμφιλεγόμενες προσωπικότητες όπως ο Σαρκοζί ή ο Τσίπρας. Ηταν κι αυτοί outsiders. Οπως η ίδια.

Αλλά σε πείσμα εκείνων που υψώνουν τη σημαία της εθνικόφρονος μαγκιάς και των «δωσίκωλων» που κατεβάζουν τα παντελόνια, τίποτα δεν θα προκύψει όσο μένει αναπάντητη αυτή η απλή απορία. Ωραίο το «καζάν-καζάν», αλλά το δικό μας «καζάν» τι θα περιέχει;

Το πολιτικό σκηνικό μοιάζει πλέον με βομβαρδισμένο τοπίο. Εχουμε ένα κόμμα που κυβερνάει τον τόπο σε όλα τα επίπεδα. Κοινοβούλιο, κυβέρνηση, διοίκηση, δήμους, περιφέρειες, επιμελητήρια…