Γιάννης Πρετεντέρης

Αντιλαμβάνομαι ότι «πενία τέχνας κατεργάζεται» αλλά ακόμη κι η κατεργασία των τεχνών έχει κάποιο όριο. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά και τα προφανή. Πρώτον, στις εκλογές κάθε κόμμα κατεβαίνει μόνο του και κάθε πολίτης ψηφίζει το κόμμα της επιλογής του. Ούτε συνεργασία ψηφίζει, ούτε αυτοδυναμία, ούτε την κοντινή ταβέρνα. Δεύτερον, αν βγουν τα αποτελέσματα και […]

Θα είναι ευχής έργο αν ζήσουμε τη «μακρά εκλογική περίοδο» που ανοίγεται μπροστά μας με τους όρους της δημοκρατίας. Οχι της ίντριγκας.

Για μένα το ερώτημα βρίσκεται αλλού. Τι προσδοκά ο ΣΥΡΙΖΑ από την υποψηφιότητα του κυρίου «Μιθριδάτη»;

Οταν δεν μπορείς να ανιχνεύσεις το δημόσιο αίσθημα μιας χώρας πώς θα καταφέρεις να το εκπροσωπήσεις;

Η φύλαξη των συνόρων δεν αποτελεί ούτε εθελοντική ούτε προαιρετική δραστηριότητα. Δεν είναι δηλαδή ζήτημα επιλογής. Είναι εθνική υποχρέωση.

Φτηνά θα τη γλιτώσουμε αν χρειαστούμε μόνο δύο εκλογές. Κανονικά μπορεί να ψηφίζουμε έως τα Χριστούγεννα για να βγάλουμε κυβέρνηση

Η είδηση ότι οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες επέφεραν δεινό πλήγμα στη διεθνή τρομοκρατία γέμισε υπερηφάνεια το έθνος.

Τελικά και με τα πολλά έχουμε ημερομηνία.

Ο λύκος θα επιστρέψει. Οπως επιστρέφει πάντα από τότε που δημιουργήθηκε και πρόκοψε η σύγχρονη Ελλάδα. Μακάρι να αλλάξει αλλά δεν είναι στο χέρι μας.

Ουδείς υποχρεώνει τον Ανδρουλάκη να μετάσχει στη νέα κυβέρνηση. Αλλά αν αποφασίσει να μετάσχει, τι θα πει; «Μια στιγμή, παιδιά, να φέρω τον πρωθυπουργό μου»;

Η αυτοδυναμία είναι το ισχυρότερο χαρτί της κυβερνητικής παράταξης. Αποτελεί τη μόνη πρόταση σταθερής διακυβέρνησης που έχει πέσει στο τραπέζι και ανεξάρτητα αν θα την πετύχει τελικά στις δεύτερες κάλπες.

Από το 1789, ίσως και παλαιότερα, η Γαλλία είναι η πατρίδα των «κοινωνικών αντιδράσεων».

Δύο συμπεράσματα.

Στη Γαλλία έχουν σιδηροδρόμους και τον Μακρόν. Ενώ εμείς έχουμε κάτι γιαπιά που τα επιθεωρεί ο Τσίπρας.

Η θεωρία ότι «όλοι ίδιοι είναι» υπέστη ένα σοβαρό πλήγμα.

Όταν φτερνίζονται οι τράπεζες, η οικονομία πλευριτώνει.

Πρέπει οι δημοσιογράφοι να αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες μας.

Ποια είναι «η σωστή κυβέρνηση»;

Είναι ορατή η απειλή να κυλήσει η χώρα πίσω σε ένα μίζερο παρελθόν, ακυρώνοντας όλα τα βήματα ανόρθωσης που έχει κάνει μετά τα Μνημόνια.

Ομολογώ πως δεν έχω καμία έγνοια, ούτε ανησυχία, αν θα κατέβει ή δεν θα κατέβει στις εκλογές ο Καραμανλής του Αχιλλέως (βεβαίως, βεβαίως). Υποθέτω πως θα το αποφασίσουν ο ίδιος, οι φίλοι του, το κόμμα του κι η οικογένειά του. Οποιος θέλει να τον ψηφίσει, θα τον ψηφίσει. Οποιος δεν θέλει, θα τον μαυρίσει. Ετσι […]