Γιάννης Πρετεντέρης

Αντε να ψάχνεις συγγενείς του Αγίου Αργυρίου του Επανωμίτη να τους κατεβάσεις στη Θεσσαλονίκη με τον Καστανίδη ώστε να τους φάει την έδρα ο Ανδρουλάκης.

Οι εκλογές επιβεβαίωσαν μια Ελλάδα που έχει όλο και μικρότερη σχέση με τη μίζερη, μνησίκακη και ταπεινωμένη χώρα της προηγούμενης δεκαετίας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί με τον Τσίπρα, αλλά δεν μπορεί και χωρίς τον Τσίπρα. Αυτή είναι η τραγική ουσία της παρεξήγησης.

Αφού δεν φταίει η Αριστερά, ούτε το κόμμα, ούτε ο αρχηγός του κόμματος, ούτε το πρόγραμμα του κόμματος, ούτε οι ψηφοφόροι του κόμματος, τότε ποιος φταίει που ο λαός δεν ψήφισε την Αριστερά.

Και τελικά μόνο η έπαρση του νικητή θα μπορούσε να σώσει τους ηττημένους.

Ζουν σε μια φούσκα. Δεν καταλαβαίνουν μία έξω από τη φούσκα τους. Αναμασούν τη φούσκα τους. Κι αναρωτιούνται γιατί ο έξω κόσμος τα βλέπει διαφορετικά.

Ο θρίαμβος του Μητσοτάκη και η πανωλεθρία του Τσίπρα ήταν τελικά η φυσιολογική κατάληξη μιας απόπειρας αποσταθεροποίησης που απέτυχε.

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Μητσοτάκης έχει πάρει μεγάλο προβάδισμα, για την ακρίβεια ενίσχυσε το μεγάλο προβάδισμα που ούτως ή άλλως είχε. Ποτέ άλλοτε από τότε που κάνουμε δημοσκοπήσεις δεν είχαν πάει κυβέρνηση και Πρωθυπουργός στις κάλπες με τέτοια υπεροχή.

Η επόμενη μέρα δεν είναι απλώς οι θερινές διακοπές. Είναι κυρίως η προσπάθεια σταθεροποίησης και ανάκαμψης της χώρας μετά την αναστάτωση της προηγούμενης δεκαετίας.

Τόσους μήνες πολιτικής αντιπαράθεσης (ουσιαστικά από πέρυσι το καλοκαίρι) οι μνηστήρες της εξουσίας τούς έζησαν τσαλαβουτώντας άγαρμπα στα γεγονότα.

Μένουν ακόμη τρεις μέρες έως την Κυριακή και θέλω να ελπίζω ότι κάτι καινούργιο θα βρεθεί για να εμπλουτίσει το ρεπερτόριο.

Οταν κόβεις γέφυρες χωρίς ιδιαίτερο λόγο, κάποια στιγμή πέφτεις στο ποτάμι.

Οι εκλογές έχουν ημερομηνία λήξης και είναι οι ίδιες οι εκλογές. Την επομένη, όποιος θέλει παίρνει την μπασαβιόλα σπίτι του.

Οι Τούρκοι μπορεί ενδεχομένως να εκλέξουν μια νέα κυβέρνηση. Αποκλείεται όμως να εκλέξουν μια άλλη Τουρκία.

Μία εβδομάδα πριν από τις κάλπες, το βέβαιο είναι ότι ζούμε τις πρώτες εκλογές κανονικότητας μετά την κρίση.

Κακά τα ψέματα, το κυβερνητικό αφήγημα δεν κλονίστηκε στο ντιμπέιτ. Κι αυτό προκύπτει κυρίως από την αδυναμία της αντιπολίτευσης.

Οι εκλογές δεν είναι τάβλι να παίζονται με ζάρια.

Εκεί «σε θέλω κάβουρα να περπατάς στα κάρβουνα» κι όχι στα φούμαρα για «συμπληρωματικά τοπικά νομίσματα».

Αυτή είναι η κατάσταση - δώδεκα και μία πριν από τις εκλογές...

Ανεξαρτήτως οριακού αποτελέσματος, το θριαμβικό πάλαι ποτέ «αφήγημα Ερντογάν» έχει εξαντλήσει τα όριά του και το υπερφίαλο όραμα μιας «υπερδύναμης» Τουρκίας κατέρρευσε με τον πρόσφατο σεισμό.