Γιάννης Πρετεντέρης

Οι εξηγήσεις του Μητσοτάκη ήταν απαραίτητες. Θα δούμε αν θα αποδειχτούν και χρήσιμες

Θεού θέλοντος και καιρού επιτρέποντος, ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει σήμερα για νέο αρχηγό. Είναι η αυτονόητη συνέπεια μιας βαριάς ήττας (για την ακρίβεια, περισσότερων της μιας…) και της αποχώρησης του προηγούμενου αρχηγού του. Με αυτή την έννοια, η διαδικασία εγγράφεται απολύτως στη λογική μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Παρόλο που δεν είναι καθόλου βέβαιο πως από μόνη της […]

Οι δημόσιες υποδομές κατασκευάζονται, ελέγχονται και συντηρούνται ανεξάρτητα αν τα καιρικά φαινόμενα αποδειχθούν πρωτόγνωρα ή συνηθισμένα.

Με μια αντιπολίτευση για τα μπάζα η κυβέρνηση μένει μόνη με τον καθρέφτη της.

Αναρωτιέμαι πόσοι θυμούνται ότι εδώ και τρεις μήνες ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αρχηγό.

Φοβάμαι πως αν συνεχίσει ο Κυριάκος Μητσοτάκης να χάνει δυο υπουργούς το δίμηνο, θα πέσουν σύντομα μεγάλες μοναξιές στο Μέγαρο Μαξίμου.

Το «ποιος φταίει» και το «τι κρύβεται» είναι μεγάλη μπίζνα. Κάνεις καριέρα στην πολιτική, στον συνδικαλισμό, στην τηλεόραση, δυστυχώς και στη δημοσιογραφία.

Σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες το χιλιοειπωμένο αίτημα της αλλαγής δεν είναι πολιτικό κλισέ. Είναι όρος επιβίωσης.

Σαν να έκλεισε πλέον η παρένθεση ενός εθνικού ξεχαρβαλώματος που δεν είχαμε γνωρίσει άλλη φορά από το 1974.

Κακά τα ψέματα, η χώρα μας δεν θα είναι πια ίδια από τη στιγμή που ο πλανήτης δεν θα είναι πια ίδιος.

Όταν υπάρχει πελατεία κάποιοι πονηροί Σπαρτιάτες ή λεβέντες Καλαματιανοί θα την εκπροσωπήσουν εκλεγόμενοι.

Αν όμως οι Τούρκοι νομίζουν ότι κάνοντας τα φιλαράκια τα καλά θα ανοίξουν οι πόρτες στην Ουάσιγκτον ή τις Βρυξέλλες, θα πρέπει να κατανοήσουν ότι χρειάζεται να κάνουν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να γίνουμε φιλαράκια καλά.

Είναι μεγάλη υπόθεση η σωστή φανέλα. Πέραν όλων των άλλων, αυτή είναι που μας ξεχωρίζει από την αντίπαλη ομάδα.

Πριν ακόμη ψάξει για αρχηγό θα έπρεπε ο ΣΥΡΙΖΑ να αναρωτηθεί γιατί έχασε και πού οφείλεται η κυριαρχία του Μητσοτάκη.

Τελικά φοβούμαι μήπως πιο ανησυχητικά από τα καμένα δάση είναι μερικά καμένα μυαλά.

Ωραία η κουβέντα για τη «διαπλοκή» και τους «εξαγορασμένους» αλλά με ονόματα παρακαλώ και διευθύνσεις.

Εκείνο που κυρίως είπε ο Κασσελάκης «στην πεθερά για να ακούει η νύφη» είναι ότι κανείς δεν πιστεύει πως κάποιος από αυτούς του φερέλπιδες νέους (ή λιγότερο νέους) και νέες μπορεί να νικήσει τον Μητσοτάκη στο ορατό μέλλον.

Με τόσους ναζί και φασίστες γύρω μας αναρωτιέμαι ποιος κέρδισε τελικά τον Πόλεμο.

Δεν νοείται κείμενο που δεσμεύει το κράτος στο διηνεκές να αντιμετωπιστεί σαν εξώδικο μεταξύ λιανοπωλητών.

Σκέψου να είσαι ψεκασμένος, εμβολιασμένος, με Predator και με νέα ταυτότητα. Αντε μετά να φας κανένα σουβλάκι στη ζούλα, αμέσως σε παίρνουν χαμπάρι.