Γιάννης Πρετεντέρης

Η έλλειψη ουσιαστικού αντιλόγου εξελίσσεται σε βαρίδι.

Οι όποιες ποινικές ευθύνες δεν διαγράφονται με εκλογές. Με εξαίρεση ίσως την Ισπανία όπου η ανάγκη σχηματισμού σοσιαλιστικής πλειοψηφίας διαγράφει ακόμη και καταδίκες.

Το πρόβλημα όλων είναι η αδυναμία να προσαρμοστούν στο κωμικό ρεπερτόριο. Αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα κόμμα. Ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια ξεκαρδιστική παράσταση.

Συνεπώς ο Ερντογάν δεν υποστηρίζει απλώς τη Χαμάς. Ανήκουν στον ίδιο ευρύτερο ιδεολογικό χώρο.

Κι αν η κυβέρνηση δεν έχει αντιπολίτευση, αυτό δεν αποτελεί έλλειψη, ούτε πρόβλημα. Αποτελεί ευκαιρία.

Κάποτε στην Τασκένδη οι κομμουνιστές έλυναν τις διαφορές τους δαγκώνοντας ο ένας τον άλλο και κόβοντας αφτιά. Τώρα τουλάχιστον απλώς πλακώνονται ποιος πήρε τηλέφωνο.

Πριν από λίγους μήνες «Το Βήμα» μπήκε στον δεύτερο αιώνα της λειτουργίας του. Και σήμερα είναι έτοιμο να υποδεχθεί και να υποστηρίξει το μέλλον που ανοίγεται μπροστά του.

Όσο περισσότερες δημοκρατίες έχουμε τόσο το καλύτερο. Οπως λένε και οι Γάλλοι «όσο περισσότεροι τρελοί μαζευτούμε, τόσο καλύτερα διασκεδάζουμε».

Σίγουρα ζούμε το τέλος ενός ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε.

Οσοι επένδυσαν στον Κασσελάκη ως αντίβαρο στον Μητσοτάκη μάλλον θα πρέπει να κλαίνε τα λεφτά τους. Αρκεί να αναρωτηθούν από πού κι ως πού τους ήρθε αυτή η λαμπρή ιδέα και να πήραν το μάθημα για τη συνέχεια.

Ο Σημίτης ηγήθηκε μιας Ελλάδας. Γεγονός το οποίο ούτε κατάλαβαν, ούτε αποδέχτηκαν διάφοροι αντίπαλοί του που μεμψιμοιρούν ακόμη και σήμερα.

Οι αντιπολιτεύσεις δεν κατασκευάζονται, ούτε επιλέγονται, ούτε επινοούνται. Οι αντιπολιτεύσεις αναδεικνύονται.

Δεν είμαι κανένας θαυμαστής του Ντικ Τσένι ή του Νετανιάχου αλλά δεν κατάλαβα πού βρίσκεται το λάθος.

Οι επιπτώσεις των πολέμων δεν περιορίζονται στα πεδία των μαχών, τη Γάζα ή την Ουκρανία. Ανακατεύουν τις ζωές των ανθρώπων όσο μακριά κι αν βρίσκονται από την πρώτη γραμμή.

Τη Δευτέρα θα τιμήσουμε τον πρόεδρο Σημίτη και δεν θα το κάνουμε απλώς επειδή υπήρξε ο καλύτερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης και οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε γενναιόδωρα.

Η μέθοδος της συγχώνευσης δεν είναι για πέταμα και αναμφισβήτητα θα προσφέρει θέαμα. Επί της ουσίας όμως οι μόνοι κερδισμένοι θα είναι οι «Πασοκοσυριζαίοι».

Σε κάθε φασαρία εμφανίζονται οι ίδιοι αυτόκλητοι παπατζήδες να πουλήσουν μούρη, γνώση και συμπάθεια.

Η αποχή στο μη δεσμευτικό ψήφισμα του ΟΗΕ για τη Γάζα ήταν το αυτονόητο απέναντι στο ακατανόητο.

Δεν ξέρω αν ο Κασσελάκης κερδίσει τελικά τον Μητσοτάκη αλλά προς το παρόν δεν είναι το ζητούμενο. Και τον Ανδρουλάκη να κερδίσει πάλι καλά θα είναι.

Στο επίκεντρο της σύγκρουσης είναι ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με τους υποστηρικτές του που δεν φαίνεται να σπάνε ταμεία. Και από την άλλη μια ομάδα στελεχών κυρίως εσωκομματικής απήχησης που αμφισβητεί και τον πρόεδρο και τους υποστηρικτές του.