Γιάννης Πρετεντέρης

Κάποτε πρέπει να θυμόμαστε ότι ζούμε σε δημοκρατία και στη δημοκρατία ο καθένας δικαιούται να εκφράζει δημοκρατικά τη συνείδησή του.

Ποιος θα ήθελε να μετέχει σε κόμμα με αρχηγό τον Κασσελάκη, υπαρχηγό τον Πολάκη, ηγερία την Τζάκρη και παραστάτες τους υπόλοιπους καλαμπουρτζήδες; Δεν είναι εύκολο.

Μια διαδροµή έφτασε στο τέλος της. Αλλά τελικά, µικρό το κακό. Διότι κάθε φορά που στην πολιτική κλείνει µια διαδροµή, ανοίγει µια άλλη.

Αδιαμφισβήτητο δημιούργημα της κρίσης ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατάφερε να προσαρμοστεί ή να ενσωματωθεί στο ξεπέρασμά της. Αποχώρησε τρόπον τινά μαζί της.

Το Ισραήλ δεν έχει πρόβλημα να κάνει μια «ανθρωπιστική παύση» των επιχειρήσεων προκειμένου να απελευθερώσει ομήρους.

Γι' αυτό λοιπόν γλεντάει ο Μητσοτάκης. Οχι επειδή πήρε 41%. Αλλά επειδή απέναντί του δεν υπάρχει τίποτα.

Έχω ακούσει στη ζωή μου για τόσο πολλούς «επόμενους πρωθυπουργούς» που των περισσότερων δεν θυμάμαι πια ούτε το όνομα.

Οταν ο Ερντογάν προσβάλλει σε απευθείας μετάδοση τη Γερμανία και όλο τον δυτικό κόσμο μέσα στη γερμανική πρωτεύουσα κι ενώπιον της γερμανικής ηγεσίας, τι τον εμποδίζει να περιφέρει τη μαγκιά και στα μέρη μας;

Η έλλειψη ουσιαστικού αντιλόγου εξελίσσεται σε βαρίδι.

Οι όποιες ποινικές ευθύνες δεν διαγράφονται με εκλογές. Με εξαίρεση ίσως την Ισπανία όπου η ανάγκη σχηματισμού σοσιαλιστικής πλειοψηφίας διαγράφει ακόμη και καταδίκες.

Το πρόβλημα όλων είναι η αδυναμία να προσαρμοστούν στο κωμικό ρεπερτόριο. Αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν ένα κόμμα. Ενώ στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μια ξεκαρδιστική παράσταση.

Συνεπώς ο Ερντογάν δεν υποστηρίζει απλώς τη Χαμάς. Ανήκουν στον ίδιο ευρύτερο ιδεολογικό χώρο.

Κι αν η κυβέρνηση δεν έχει αντιπολίτευση, αυτό δεν αποτελεί έλλειψη, ούτε πρόβλημα. Αποτελεί ευκαιρία.

Κάποτε στην Τασκένδη οι κομμουνιστές έλυναν τις διαφορές τους δαγκώνοντας ο ένας τον άλλο και κόβοντας αφτιά. Τώρα τουλάχιστον απλώς πλακώνονται ποιος πήρε τηλέφωνο.

Πριν από λίγους μήνες «Το Βήμα» μπήκε στον δεύτερο αιώνα της λειτουργίας του. Και σήμερα είναι έτοιμο να υποδεχθεί και να υποστηρίξει το μέλλον που ανοίγεται μπροστά του.

Όσο περισσότερες δημοκρατίες έχουμε τόσο το καλύτερο. Οπως λένε και οι Γάλλοι «όσο περισσότεροι τρελοί μαζευτούμε, τόσο καλύτερα διασκεδάζουμε».

Σίγουρα ζούμε το τέλος ενός ΣΥΡΙΖΑ που ξέραμε.

Οσοι επένδυσαν στον Κασσελάκη ως αντίβαρο στον Μητσοτάκη μάλλον θα πρέπει να κλαίνε τα λεφτά τους. Αρκεί να αναρωτηθούν από πού κι ως πού τους ήρθε αυτή η λαμπρή ιδέα και να πήραν το μάθημα για τη συνέχεια.

Ο Σημίτης ηγήθηκε μιας Ελλάδας. Γεγονός το οποίο ούτε κατάλαβαν, ούτε αποδέχτηκαν διάφοροι αντίπαλοί του που μεμψιμοιρούν ακόμη και σήμερα.

Οι αντιπολιτεύσεις δεν κατασκευάζονται, ούτε επιλέγονται, ούτε επινοούνται. Οι αντιπολιτεύσεις αναδεικνύονται.