Η απουσία αντιπολίτευσης είναι πρόβλημα της αντιπολίτευσης, όχι της χώρας.
Αν κάτι μας απειλεί δεν είναι κάποιος ανύπαρκτος Ορμπαν αλλά το ενδεχόμενο να μην αλλάξει η κοινωνία, να μην εκσυγχρονιστεί και να μείνει προσκολλημένη σε ένα ξεπερασμένο παρελθόν.
Οι κοινωνικές αναταραχές με πολιτικό σκορ ανήκουν σε άλλες εποχές. Φάνηκε με τους φοιτητές και τα πανεπιστήμια. Φαίνεται και με τους αγρότες.
H βεβαιότητα δεν αποτελεί την ευκολία της επιπολαιότητας αλλά το καταφύγιο της ανοησίας.
Αν ο «απέναντι στον Μητσοτάκη» δεν προκύψει από μια συζήτηση σε κάποιο θέατρο, από πού θέλετε να προκύψει; Από τίποτα εκλογές;
Αν δεν υπήρχε ο Κασσελάκης θα έπρεπε να τον εφεύρουμε.
Η δημιουργία «μη κρατικών» πανεπιστημίων θα αποτελέσει ίσως ένα ταρακούνημα στην αφασία και στην κουτοπονηριά.
Θα αλλάξει το σκηνικό έως τις ευρωεκλογές; Δεν το πιστεύω αλλά θα περιμένω να δω. Εκεί όμως βρίσκεται το κλειδί. Κι αν κάποιος ψηλώσει ξαφνικά αποκλείεται να περάσει απαρατήρητο.
Οι παρατάξεις αλλάζουν επειδή αλλάζει η εποχή κι όχι με αποφάσεις επιτελείων. Διαφορετικά πεθαίνουν από έλλειψη προσαρμογής στις νέες συνθήκες – όπως πέθαναν κάποτε κι οι δεινόσαυροι.
Ενα μικρό κόμμα της Αριστεράς αποφασίζει ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται εξοπλισμούς. Μια ομάδα εργαζομένων στα δημόσια Πανεπιστήμια αποφαίνεται ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται ιδιωτικά.
Σε καμία σοβαρή χώρα του κόσμου η πολιτική δεν γίνεται με ακτιβίστριες και σούπες.
Η ενίσχυση της χώρας δεν είναι υπόθεση κραυγών, παροξυσμών και ψωροπερηφάνιας αλλά σοβαρότητας, σταθερότητας και επιμονής.
Κυβέρνηση και αντιπολίτευση καταφέρνουν να διαφωνούν και όταν συμφωνούν. Και μετά κάνουν μούτρα ο ένας στον άλλον.
Είναι απορίας άξιο πώς μια τέτοια μεταρρύθμιση γενικής αποδοχής δεν συγκέντρωσε τις απαιτούμενες ψήφους για να εφαρμοστεί όχι μόνο στις ευρωεκλογές ή τα δημοψηφίσματα αλλά και στις βουλευτικές.
Δεν ξέρω τι είδος διαλόγου διεξάγεται μεταξύ άσχετων για ένα θέμα που δεν τους αγγίζει – ούτως ή άλλως τίποτα δεν αλλάζει στα υπάρχοντα πανεπιστήμια και για τους φοιτητές τους...
Οι ιεράρχες θα υπεραμυνθούν της ηθικής που έχουν επιλέξει και θα απευθυνθούν στο ποίμνιο που τους ακολουθεί. Δεν μπορείς να ζητάς από την Εκκλησία να πει άλλα πράγματα από εκείνα τα οποία πιστεύει και διδάσκει η Εκκλησία.
Αυτά που εδώ και πέντε μήνες συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι σωστά ή λάθος, χρήσιμα ή άχρηστα, δεξιά ή αριστερά. Είναι απλώς ασόβαρα.
Θεωρώ αυτονόητο τον απόλυτο σεβασμό στις απόψεις της Εκκλησίας. Οπως περιμένω κι από την Εκκλησία να σεβαστεί τις απόψεις των άλλων, κυρίως όταν είναι διαφορετικές από τις δικές της.
Η ασφάλεια είναι ένας τομέας στον οποίο η κυβερνητική απόδοση βαθμολογείται έως τώρα (επιεικώς) κάτω από τη βάση.
Ποιος ανέθεσε στην ολλανδή ευρωβουλευτή να απονέμει δικαιοσύνη στη χώρα μας και την υπόλοιπη Ευρώπη;