Δημητρολόπουλος Περικλής

Ησυγκυρία έμοιαζε ιδανική. Καμία αφορμή δεν θα ήταν προσφορότερη για τη συγκρότηση ενός τέτοιου μετώπου από «ό,τι πιο αντεργατικό έχει έρθει στη Βουλή μετά τη Μεταπολίτευση». Αν με το εργασιακό νομοσχέδιο «νομιμοποιείται η εργασιακή ζούγκλα» και αν οι διατάξεις του είναι ο καταστατικός χάρτης μιας «δυστοπίας» ή ο οδικός μιας επιστροφής στον «Μεσαίωνα», τότε τι […]

Αν και χαμηλότερης έντασης, μπορεί να καταχωριστεί στις παρενέργειες της κρίσης. Είναι η παρενέργεια που εκδηλώνεται ως διαγκωνισμός και σύγκρουση ορθοτήτων. Ο,τι είναι επιστημονικά ορθό, λένε, δεν είναι απαραίτητα ηθικά ορθό. Ακόμη περισσότερο, μπορεί να μην είναι συνταγματικά ορθό. Κάπως έτσι, αυτό που θα ήταν η λύση σε ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας άρχισε να φαντάζει […]

Μπορεί κάποιος καλύτερα; Απαντά κανείς στο ερώτημα και χωρίς να αυτοξιολογηθεί. Και να μην μπορείς εσύ καλύτερα, αρκεί να μπορεί ο άλλος χειρότερα. Και να χάνει στροφές η κυβέρνηση, αρκεί να υπάρχει μια αντιπολίτευση που αυτοαναιρείται ως αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Αρκεί στο φάλτσο της Ικαρίας του ενός, ο άλλος να «αποδέχεται το ρίσκο» της διασποράς […]

Ηιδέα στη σύλληψή της θα μπορούσε να ακουστεί ακόμη και μεγαλειώδης: Αφού ανήκουμε στους λίγους και τυχερούς του ένδοξου παρελθόντος, γιατί να μην το εκμεταλλευτούμε για να εξασφαλίσουμε ένα άνετο μέλλον; Γιατί να μη μετατρέψουμε την ιστορία μας σε μπίζνα που, εκτός όλων των άλλων, θα θυμίζει στους υπόλοιπους αυτό που ήμασταν κάποτε; Τόσο κλέος […]

Να φτιάξουμε μερικά κανάλια και εφημερίδες. Να κλείσουμε άλλες. Να βάλουμε και πεντέξι φυλακή. Θα μπορούσαν να είναι απλώς κρυφές προσδοκίες. Οπως φαίνεται, όμως, ήταν ένα σκιώδες κυβερνητικό πρόγραμμα. Το γεγονός ότι το πρόγραμμα απέτυχε στην εκτέλεσή του δεν απομειώνει την ισχύ του. Συμβαίνει και με λιγότερο σκιώδη προγράμματα, και με λιγότερο σκοτεινούς στόχους. Πώς […]

Πώς η φωτογράφιση της Κατερίνας Σακελλαροπούλου στον Εβρο απέκτησε ασύμμετρο πολιτικό περιεχόμενο – Οι συνειρμοί, τα απαιτητικά ακροατήρια και η ψύχραιμη ματιά

Οι ατυχείς δηλώσεις του Αλέξη Πατέλη και της Εφης Αχτσιόγλου καταγγέλθηκαν τερατολογικά για να καταναλωθούν ανθρωποφαγικά - Η συγγνώμη του οικονομικού συμβούλου του Πρωθυπουργού και το στίγμα της διακυβέρνησης που καταδιώκει τον ΣΥΡΙΖΑ

Μια καθημερινότητα χωρίς sms. Αλλά ποιος έστελνε sms; Ποιος πειθαρχούσε σε μέτρα, η ισχύς των οποίων είχε εκπνεύσει πολύ πριν κηρυχθούν και επισήμως έκπτωτα; «Κανένας» θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά δεν είναι η σωστή απάντηση – όλο και κάποιος θα πληκτρολογούσε το «6» για να βγάλει τον σκύλο του βόλτα. Δεν είναι όμως το στατιστικό […]

Η σχέση, θα έλεγε κανείς, αναλώθηκε γρήγορα. Εξαντλήθηκε σε κάνα δυο εναγκαλισμούς το 2015, ένα μήνυμα ενθάρρυνσης στις εκλογές εκείνης της χρονιάς, άλλο ένα, παρηγορητικό αυτή τη φορά, τέσσερα χρόνια αργότερα: «Δύναμη, Αλέξη, δεν πήραμε το Μανχάταν, αλλά ήσουν άξιος και γενναίος» έγραψε ο Πάμπλο Ιγκλέσιας τον Ιούλιο του 2019. Δεν είναι όμως η ανταπόδοση […]

Δεν είναι ακριβώς η περίπτωση του Γαλιλαίου. Κανένα από τα μέλη της επιτροπής των ειδικών δεν θα έφτανε να σκύψει το κεφάλι απέναντι στον δικαστή του για να υπερασπιστεί την επιστήμη του μόνο μέσα από τα δόντια του και μόνο την ώρα που θα έβγαινε από την αίθουσα. Αν όμως ο Τσιόδρας δεν κινδυνεύει να […]

Πώς είναι να μετατρέπεσαι μέσα σε μια νύχτα σε έναν ιψενικό «εχθρό του λαού»; Αλλά και τι σημαίνει καλός οικονομολόγος; Ανάμεσα στο βίωμα και στον στοχασμό, ο Γιάννης Σπράος εξηγεί, μιλάει για τη «μισητή» έκθεση που πήρε το όνομά του, θυμάται τη γνωριμία του με τον Κώστα Σημίτη και τον Ανδρέα Παπανδρέου. Και τώρα, στα 95 του χρόνια, αναπολεί τις «ωραίες φιλίες» των πιο ταραγμένων χρόνων

Καμιά φορά γράφεται και έτσι η Ιστορία. Με το θυμικό. Δεν ήταν η αγανάκτηση που γέμισε κάποτε τις πλατείες; Τώρα είναι η κούραση. Δεν ήταν τότε οι κρεμάλες και το σύνθημα «να καεί το μπ… η Βουλή»; Τώρα είναι η μπίρα, η παροχέτευση της μπίρας στο χώμα και το πρόγραμμα του DJ. Από τους «αγανακτισμένους» […]

Είναι από τους κανόνες που επιβεβαιώνονται ακόμη και από εκείνους που έχουν ταχθεί να τους σπάνε: Δεν υπάρχει οικονομική πρόταση χωρίς πολιτικό περιεχόμενο. Και το πολιτικό περιεχόμενο στο οικονομικό πρόγραμμα που παρουσίασε πριν από λίγες ημέρες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ το βρίσκει εύκολα κανείς στους δικαιούχους της πρότασης. Στους «μικρομεσαίους», στα «νοικοκυριά» και στους «εργαζομένους». […]

Δεν μπορεί να ξέρει κανείς εάν ήταν προϊόν υπερβολικής αυτοπεποίθησης ή πολιτικής αφέλειας. Ο Αλέξης Τσίπρας πάντως δεν είχε κανένα πρόβλημα να παραδεχθεί κάποτε στον Σταύρο Θεοδωράκη πως το κόμμα του διέθετε έναν στρατό από «τρολ». Ηταν Μάιος του 2012, ο αντιμνημονιακός οίστρος βρισκόταν στα ύψη και το στράτευμα έδωσε με κομματική αυταπάρνηση τη μάχη […]

Αστεϊσμός; Κάτι περισσότερο από αυτό. Οταν η Ντόρα Μπακογιάννη είπε πως «εμένα δεν θα με κρατήσει κανένας να μην πάω στην Κρήτη» δεν έκανε ακριβώς πλάκα. Εστω και στο πρώτο ενικό πρόσωπο ή ακόμα και στην ανομική λογική πως νόμος είναι το δίκιο του βουλευτή επαρχίας, περιέγραψε μια συλλογική διάθεση. Εκεί όπου όχι μόνο δεν […]

Μπορεί να βολευτεί κανείς με την αριθμητική. Σε πόσες διαδηλώσεις συμμετείχε ο ΣΥΡΙΖΑ; Σε 151. Πόσες βαπτίσεις έκανε ο Αδωνις Γεωργιάδης; Μία. Πόσοι ανταποκρίθηκαν στις 151 προσκλήσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Χιλιάδες. Πόσοι παρακολούθησαν το μυστήριο της μιας βάπτισης; Εξι μαζί με τον ιερέα. Οι δρόμοι, λέει ο υπουργός, ήταν γεμάτοι, αλλά η εκκλησία […]

Ενας συγγραφέας που είχε δοκιμάσει κάποτε την τύχη του στο αστυνομικό μυθιστόρημα έλεγε πως το είδος δεν άνθησε ποτέ στην Ελλάδα επειδή θα ήταν αδύνατον να καρποφορήσει ο σπόρος σε ένα κράτος που ήταν συνήθως αστυνομικό και σχεδόν πάντοτε αστυνομοκρατούμενο. Ο αστυνόμος Μπέκας του Γιάννη Μαρή ήταν, σύμφωνα με αυτή την ανάγνωση, η εξαίρεση στον […]

Κανένας τους δεν γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου. Αλλά πότε γεννήθηκαν όλοι εκείνοι που πριν από μερικές ημέρες διαδήλωσαν με μια ληξιαρχική πράξη γέννησης ψευδή και υπερμεγέθους γραμματοσειράς; Η απάντηση δεν βρίσκεται στις αστυνομικές τους ταυτότητες. Αν οφείλει να αναζητήσει κανείς κάτι σε αυτή τη γενιά, είναι γιατί, χωρίς να ζητήσει κανένας τις δικές τους αστυνομικές […]

Συμβαίνουν αυτά στις δημοκρατίες. Μπορεί κάποιος να μην έχει ψελλίσει ούτε δυο λόγια συμπόνιας για τα θύματα της τρομοκρατίας, αλλά να υπερασπίζεται με ασύμμετρο πάθος το δικαίωμα στη ζωή των δολοφόνων τους. Μπορεί η συνείδησή του να παρέμεινε μακάρια όταν ο Θάνος Αξαρλιάν άφηνε την τελευταία του πνοή στο πεζοδρόμιο, αλλά να εξεγείρεται, από την […]

Η άνιση διανομή των εμβολίων από τις πλούσιες χώρες στις φτωχότερες, ο κίνδυνος να μην επιτευχθεί η ανοσία και το τεράστιο οικονομικό κόστος