Γιώργος Παπαχρήστος

Παρακολούθησα πρόσφατα μια γενικευμένη επίθεση της αντιπολίτευσης κατά της κυβέρνησης, με αφορμή τις εξαιρετικά υψηλές τιμές των καυσίμων. Η επίθεση που ξεκίνησε μετά από δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Οικονομικών Θ. Σκυλακάκη ότι οι φτωχοί δεν έχουν αυτοκίνητο (άρα αν θέλεις να κάνεις φιλολαϊκή πολιτική πρέπει να στρέψεις το ενδιαφέρον σου στο πώς θα διατηρήσεις σε […]

Η πολιτική μας ζωή έχει γνωρίσει πολύ χειρότερες καταστάσεις, στα σχεδόν πενήντα χρόνια από τη μεταπολίτευση και μετά - για τα προ της δικτατορίας, καλύτερα να μη συζητάμε καθόλου. Τα όσα συνέβησαν τότε, κάνουν τις γραφικότητες του κ. Πολάκη παιχνίδια νηπίων στο διάλειμμα νηπιαγωγείου.

Με κύρια χαρακτηριστικά την έλλειψη συντονισμού και την αδυναμία να εφαρμόσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο για την αντιμετώπιση κρίσεων, το «επιτελικό κράτος» αποδείχθηκε ένας ιδιαίτερα φιλόδοξος στόχος. Οπως άλλωστε συμβαίνει συχνά και με τις ασκήσεις επί χάρτου.

Οι δημοσιογράφοι γράφουν. Κυρίως ειδήσεις. Οι δημοσιογράφοι αναζητούν ειδήσεις για να τις επικοινωνήσουν σε αυτούς που τους διαβάζουν, τους ακούν ή τους βλέπουν. Οι ειδήσεις δεν περπατούν στον δρόμο, δεν κολυμπούν, δεν ίπτανται. Τις ειδήσεις κάποιος τις γνωρίζει, και είναι στο έργο του δημοσιογράφου να τον εντοπίσει αυτόν τον κάποιον, να του τις εκμαιεύσει αυτές […]

Εκατοντάδες φορές έως τώρα, και με τη «βοήθεια» των μέσων ενημέρωσης και των δημοσιογράφων, έχουμε δει να καταγγέλλονται και εν συνεχεία να ανατρέπονται σοβαρές απόπειρες μεταρρυθμίσεων στον χώρο της εκπαίδευσης, επειδή ο αόρατος «ύπατος» έστρεψε τον αντίχειρα προς τα κάτω - ήτοι απεφάνθη πως οι μεταρρυθμίσεις ήταν «αντιδημοκρατικές»

Τα πρόσφατα μέτρα που ανακοίνωσε η κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας και ειδικότερα του νέου κύματος που σαρώνει τη χώρα έχω την εντύπωση ότι μοιάζουν με παρεμβάσεις εκ των υστέρων για την αποτροπή συντελεσθέντος εγκλήματος. Δεν έχουν ειρμό, και δεν έχουν και σύνδεση με την πραγματικότητα. Κλείνουν ουσιαστικά τα γήπεδα με τους εμβολιασμένους, αλλά […]

Δεν είναι καινούργιος αυτός ο Τσίπρας που βλέπουμε σήμερα. Τον έχουμε παρακολουθήσει ξανά - στις πλατείες των «αγανακτισμένων», στις πορείες για τα μνημόνια και στη συνειδητή υπονόμευση της προσπάθειας της χώρας το 2012-2014 να ξεφύγει από τη θανατηφόρα σπείρα της ύφεσης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται αμήχανος μπροστά στην πανδημία, αναζητεί τρόπους να καρπωθεί τα λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης, και δεν βρίσκει.

Ο ευγενής, πράος Παπανδρέου που γνωρίζαμε ανήκει πια σε ένα μακρινό παρελθόν.

Στην Ελλάδα (αλλά όχι μόνο…) υπάρχει ως κανόνας ότι «για όλα υπεύθυνη είναι η κυβέρνηση». Ητοι για ό,τι γίνεται ή δεν γίνεται την ευθύνη έχουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός. Υπ’ αυτή την έννοια, δεν θα χρειάζονταν πολλές συζητήσεις περί ευθυνών για την έκταση που έχει λάβει η πανδημία και για τις εξ αυτής διαστάσεις […]

Για όσο υπάρχει Ελλάδα, η Κύπρος θα παραμένει κάτω από τη σκέπη της, και το δόγμα που πρώτος ο Ανδρέας Παπανδρέου εξήγγειλε και εφάρμοσε, περί της στρατιωτικής της κάλυψης, θα παραμένει ενεργό και αδιαμφισβήτητο.

Αυτός ο πόλεμος συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται όσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιμένει να μη διαχωρίζει την έντιμη κριτική από την κακοήθεια, την εμπάθεια και τη μισαλλοδοξία.

Αν υπάρχει κάτι ως διαχρονική «αξία» στην πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια, από το 2012 οπότε και αναδείχθηκε αξιωματική αντιπολίτευση έως σήμερα που και πάλι κατέχει την ίδια θέση στο πολιτικό προσκήνιο, είναι το πώς προσεγγίζει τη λειτουργία του Τύπου στη χώρα. Για τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχουν ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης. Οπως δεν υπάρχουν […]

Είναι απαραίτητο, πριν καν επανεκκινήσει η κούρσα της διαδοχής, και οι υποψήφιοι για τη διαδοχή της κυρίας Γεννηματά να δεσμευτούν ότι θα υποδεχθούν το αποτέλεσμα όποιο και να είναι, και θα παραμείνουν στην παράταξη συμβάλλοντας με όλες τους τις δυνάμεις στην ανάκαμψή της.

Η συνύπαρξη είναι για όλους αναγκαίο κακό, αλλά πόσο μπορεί να διαρκέσει; Ο Κ. Μπογδάνος είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου, θεωρώ