Είναι κανόνας στην πολιτική: μην περιμένεις τίποτα καλό όταν υπάρχει ακρίβεια. Και η ακρίβεια, που άρχισε να αχνοφαίνεται εκεί στα τέλη του περασμένου Οκτωβρίου, σήμερα είναι εδώ, και βροντοφωνάζει την παρουσία της, δυστυχώς άφοβα. Υποβοηθούμενη δε από τους κλασικούς άρπαγες, τους κερδοσκόπους που καιροφυλακτούν σε κάθε έμμεση ή άμεση επανεμφάνισή της, είναι έτοιμη να καταπιεί […]
Ενας κακώς εννοούμενος συνδικαλισμός που ισοπεδώνει τα πάντα, καταργεί την αξιοκρατία, υπονομεύει την αξιοπιστία των πανεπιστημίων, βεβηλώνει αξίες και καταστρέφει την άμιλλα, αποτελεί τροχοπέδη για την πρόοδο και την ανάπτυξη του ελληνικού πανεπιστημίου.
Είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον αυτό που συνέβη τις προηγούμενες ημέρες στον προαύλιο χώρο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης. Ομάδες φοιτητών προπηλάκιζαν συνεχώς διμοιρίες των ΜΑΤ που είχαν κληθεί να προστατεύσουν τις εργασίες κατασκευής μιας βιβλιοθήκης, σε έναν μοναδικό ακόμη και για τα ελληνικά εκπαιδευτικά χρονικά χώρο: στο αυτοαποκαλούμενο «στέκι», το οποίο είχε καταληφθεί προ… 36 ετών, […]
Γιατί τι άλλο έχει να πει ένα κόμμα, του οποίου ο αρχηγός είναι 15 χρόνια στην ίδια θέση και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να αναμασά τα ίδια και τα ίδια;
Δεν συμμερίζομαι, καθόλου μάλιστα, τις εκτιμήσεις όσων από την πολιτική τάξη υποστηρίζουν ότι το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε. Και πως, αντί να αναδείξει ένα ενωτικό κλίμα και μια συμπαγή παράταξη ικανή να αποτελέσει εναλλακτική πρόταση εξουσίας, κατέδειξε ότι σπαράσσεται από εσωκομματικές έριδες, διχόνοιες, προσωπικές φιλοδοξίες και απουσία συγκροτημένης αντίληψης για τη χώρα. Κατά τη γνώμη […]
Αυτό που πραγματικά καθόρισε το αποτέλεσμα του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών της περασμένης Κυριακής είναι ο λαϊκισμός, που πάντοτε βρίσκει εύφορο έδαφος σε περιόδους οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.
Ο πρώτος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία είναι νομίζω μια καλή ευκαιρία να τις θεωρήσουμε ως αντανάκλαση του τι μπορεί να συμβεί και στην Ελλάδα, αν συνεχιστεί το διαρκές φλερτ ορισμένων πολιτικών δυνάμεων της χώρας με τη δημαγωγία και τον λαϊκισμό. Το οποίο οφείλουμε να προσδιορίσουμε και να απομονώσουμε. Δεν είναι δύσκολο. Αρκεί να […]
Τι έχει να προτάξει η κυβέρνηση, προκειμένου να πείσει τους ευάλωτους οικονομικά πολίτες ότι αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία;
Αυτή η κουρασμένη κοινωνία ημέρα με την ημέρα μετατρέπεται σε θύμα του κάθε λογής λαϊκισμού που επιχειρεί να την πείσει ότι η κυβέρνηση είναι άθυρμα στα χέρια του μεγάλου κεφαλαίου και της εγχώριας διαπλοκής.
Τώρα που έχουν πέσει σχετικά οι τόνοι (άλλα όχι το ενδιαφέρον) για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών, είναι νομίζω ευκαιρία να αναφερθεί ότι οι συνεχείς δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού ότι προτίθεται να εξαντλήσει τη θητεία του (η τελευταία, στο πολύ ενδιαφέρον forum του δικού μας «Οικονομικού Ταχυδρόμου»), θυμίζουν έντονα αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Πράγματι, είναι πολιτικά ορθό για […]
Οι πολεμικές μηχανές της Ρωσίας σκοτώνουν ανεξέλεγκτα εφευρίσκοντας κάθε φορά άλλοθι για να συνεχίσουν το φονικό τους έργο και ο κόσμος παρακολουθεί σχεδόν πια με αδιαφορία.
Το χειρότερο σε έναν πόλεμο είναι η συνήθεια με τον πόλεμο. Η συνήθεια του υπόλοιπου κόσμου, πλην αυτών που τον υφίστανται, να καταπίνει χωρίς αντίδραση, πλέον, τις εικόνες της φρίκης. Εικόνες, εικόνες, εικόνες. Και περιγραφές. Με λέξεις που χάνουν τη σημασία τους από τη συνεχή επανάληψη. Λέξεις που συνεισφέρουν στην «ανοσία της αγέλης» απέναντι σε […]
Οι επιπτώσεις του πολέμου στην ελληνική οικονομία είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς, και παρά το γεγονός ότι αυτές οι επιπτώσεις σαρώνουν σχεδόν όλη την υφήλιο, είναι εξαιρετικά περίεργο το γεγονός ότι τα μέτρα που εξαγγέλθηκαν είναι κυρίως βραχυπρόθεσμου χαρακτήρα. Αυτό σε συνδυασμό με τις άστοχες έως και ανόητες στον πυρήνα τους δηλώσεις υπουργών, ιδιαίτερα σε […]
Με τον πόλεμο να συνεχίζεται «απτόητος» και τις πληροφορίες σχετικά με την εξέλιξή του να είναι τόσο συγκεχυμένες, εξαιτίας της κορύφωσης της προπαγάνδας μεταξύ Ρώσων και Ουκρανών, μοιραία η σκέψη στρέφεται στο τι πραγματικά διακυβεύεται αυτή την ώρα. Κατά την άποψή μου, ό,τι συμβαίνει εκεί επί της ουσίας δεν αφορά τόσο τον εξαναγκασμό της Ουκρανίας […]
Βασικές αξίες πάνω στις οποίες στηρίζεται το ευρωπαϊκό εποικοδόμημα ξεφτίζουν μία-μία, αφήνοντας στους λαούς της ευρωπαϊκής ηπείρου την πικρή γεύση της αποτυχίας να αποτελέσει κάποια στιγμή η Ενωμένη Ευρώπη τον τρίτο πόλο ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις.
Ανεξάρτητα από το ποιος – και πότε – θα φύγει ηττημένος από τα πεδία των μαχών στην Ουκρανία, υπάρχουν ήδη δύο μεγάλοι χαμένοι. Ο ένας είναι ο πρόεδρος Πούτιν, που κατάφερε να φανερώσει τόσο ανάγλυφα τη γύμνια της Ρωσίας, ακόμη και εκεί που φαινόταν ακατανίκητη – στον στρατιωτικό τομέα. Και που είναι πλέον αποκλειστικά υπεύθυνος για τις σκληρές […]
Για κάθε νοήμονα αυτής της χώρας, που παρακολουθεί προσεκτικά τις εξελίξεις μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, δεν είναι το «πώς» και το «γιατί» αυτής της βαθιά προκλητικής ενέργειας ενός γίγαντα σε βάρος ενός μικρότερου κράτους. Ούτε το γιατί η διεθνής κοινότητα και οι μεγάλοι οργανισμοί της, Ευρωπαϊκή Ενωση, ΝΑΤΟ κ.λπ., δεν κάνουν τίποτε […]