Γιώργος Παπαχρήστος

Aπό τις έως τώρα δημόσιες εμφανίσεις των ανθυποψηφίων του Νίκου Ανδρουλάκη αυτό που προκύπτει είναι η παντελής απουσία σοβαρής πρότασης για την επόμενη ημέρα του ΠαΣοΚ.

Οσα προηγήθηκαν των εκλογών, και όσα ακολούθησαν, έχουν αφήσει βαθιές χαρακιές στο σώμα του Κινήματος. Και σίγουρα μια πικρή γεύση στην εκλογική του βάση. Που καταλαβαίνει ότι όλα αυτά ήταν αχρείαστα. Γίνονται «για ένα αδειανό πουκάμισο, για μιαν Ελένη»...

Σίγουρα όμως θα έχει ένα θύμα: τη δημόσια εικόνα του ΠαΣοΚ και την ανατροφοδότηση στην κοινωνία του φαύλου κύκλου της συνολικής αμφισβήτησης του κόμματος, η οποία άνοιξε το 2010 με το πρώτο μνημόνιο και έκτοτε συνεχίζεται με αμείωτη ένταση...

Η αποχή από τις ευρωεκλογές μπορεί να μην είναι η απόλυτη καταστροφή, αλλά είναι μια σημαντική προειδοποίηση.

Το σαφές έλλειμμα της προεκλογικής περιόδου ήταν ασφαλώς ότι όπου αυτή εξελίχθηκε σε αντιπαράθεση των κομμάτων έγινε επί τη βάσει της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης.

Ετσι όπως διαφαίνεται, ίσως η αποχή να είναι και ο μεγάλος... θριαμβευτής των εκλογών!

Είναι ο φόβος των καθηγητών και των δασκάλων ότι από τις εξετάσεις των παιδιών εμμέσως κάποιοι εξ αυτών θα αξιολογηθούν ως προς τη γνώση, την υποδομή, την εμπειρία και την επαγγελματική τους επάρκεια.

Είναι να απορείς για το πώς οι σχέσεις με τη γειτονική Αλβανία έχουν φτάσει σε αυτό το σημείο.

Τρέμω στην ιδέα με τι θα εμφανιστεί στο μπαλκόνι ο κ. Κασσελάκης όταν ολοκληρωθεί η φάση του πολιτικού μάρκετινγκ με τις selfies και τα χαμόγελα-διαφήμιση οδοντόκρεμας…

Σταθερά προσανατολισμένα στην παρατεταμένη ομφαλοσκόπηση, τα κόμματα επιχειρούν να μετατρέψουν την κάλπη του Ιουνίου σε πεδίο επίλυσης των ανοιχτών λογαριασμών που έχουν μεταξύ τους, από τις περσινές εθνικές εκλογές.

Η κυβέρνηση υπέστη δεινές κοινοβουλευτικές ήττες, με κορυφαία αυτή του αυστηρά καταδικαστικού ψηφίσματος περί του Κράτους Δικαίου στην Ελλάδα. Επρόκειτο για τη μοναδική καταδίκη στα σχεδόν 45 χρόνια της συμμετοχής μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Mια κατακερματισμένη αντιπολίτευση, να μην μπορεί να ασκήσει στοιχειωδώς τα καθήκοντά της.

Το σενάριο Κασσελάκη είναι διττό: μπορεί να έχει εφαρμογή ακόμη και αν τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές είναι μεγαλύτερα από το «ψυχολογικό» όριο του 17,8%.

Εκτός από την πολιτική διάσταση του δημοσιεύματος υπάρχει και μία ακόμη, αυτή της άκρατης σεναριολογίας κατά την οποία αναπτύχθηκαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας.

Οι αντιστοιχίες είναι αναγνωρίσιμες με γυμνό μάτι, και αν η πολιτική, εκτός των άλλων, είναι η τέχνη να αποφεύγεις τα λάθη που έχουν διαπράξει οι προηγούμενοι από εσένα, επιβάλλεται η κυβέρνηση να εξαγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα από τη συζήτηση και να προχωρήσει άμεσα σε αλλαγή στρατηγικής.

Σαν ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης να έχει βαλθεί να αποδείξει ότι απλά είναι ένας μύθος, ένας αστικός μύθος που δημιουργήθηκε από εικασίες, ψιθύρους, κουτσομπολιά, ακόμη και θεωρίες συνωμοσίας.

Τίποτα δεν είναι τυχαίο, αντιθέτως όλα είναι στη βάση ενός σχεδιασμού

Η ακρίβεια βρίσκεται εκεί, καθισμένη αναπαυτικά στα πάνω ράφια του σουπερμάρκετ και ανθυπομειδιά, αν δεν χλευάζει, τις συνεχείς κυβερνητικές εξαγγελίες.

Πρόκειται για το κρίσιμο για τις εξελίξεις πολιτικό κέντρο, το οποίο καλύπτει τον χώρο από τον ΣΥΡΙΖΑ έως και τις παρυφές του σκληρού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας.

Ο Μένης δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Χάθηκε πρόπερσι με το παράπονο ότι «δεν μπορεί μωρέ ένα κιλό γάλα να κάνει όσο να μπουκάλι κόκα κόλα».