Γιώργος Παπαχρήστος

Αν κάτι αποδείχθηκε αυτή την εβδομάδα σε σχέση με το μακεδονικό ζήτημα, είναι η προχειρότητα με την οποία ανοίγουν και κλείνουν εθνικά θέματα μείζονος σημασίας, τα οποία παραμένουν δυσεπίλυτα.

Με ένα συλλαλητήριο αύριο το βράδυ, οπότε η Βουλή θα ψηφίζει το πολυνομοσχέδιο-τέρας με το οποίο ολοκληρώνεται η τρίτη αξιολόγηση, το ελληνικό συνδικαλιστικό κίνημα βγάζει την υποχρέωσή του απέναντι στην ιστορική του διαδρομή και στη συλλογική του μνήμη.

Η καλλιέργεια σοβαρών προσδοκιών για την επίλυση του προβλήματος με την ονομασία των Σκοπίων φαίνεται να συμβαδίζει με τη γνωστή τακτική της κυβέρνησης να δημιουργεί κάθε τόσο συνθήκες αισιοδοξίας για ζητήματα τα οποία απασχολούν για δεκαετίες ολόκληρες τον ελληνικό λαό. Εχει συμβεί με τις συνομιλίες για το Κυπριακό, τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, τις σχέσεις με την Αλβανία και τώρα με τα Σκόπια.

Η υπόθεση με το όνομα των Σκοπίων, το λεγόμενο «Μακεδονικό», είναι μια ανοιχτή πληγή η οποία ταλαιπωρεί εμάς και τη γειτονική χώρα για περισσότερο από τρεις δεκαετίες, και είναι καιρός πια να βρεθεί μια κοινά αποδεκτή λύση, για να κλείσει ένα κεφάλαιο που μόνο προβλήματα και ελληνικές διπλωματικές ήττες περιλαμβάνει.

Είναι κατανοητή η προσπάθεια του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα να εμφυσήσει ένα κλίμα αισιοδοξίας στη χώρα, τώρα που λογικά - και αν δεν προκύψει κάποιο έκτακτο γεγονός - μπαίνουμε στην τελευταία φάση της τραγωδίας που βιώνει η Ελλάδα εδώ και μία οκταετία.

Ηπαρατεινόμενη σφοδρή αντιπαράθεση στον χώρο της Δικαιοσύνης, με ευθύνη αποκλειστικά της κυβέρνησης, δημιουργεί την αίσθηση ότι πίσω από ένα σοβαρό πρόβλημα που υφίσταται σχετικά με το «πόθεν έσχες», ποιος το ελέγχει και ποιος διαφυλάττει το απόρρητο των προσωπικών δεδομένων, καταρτίζεται με ιδιαίτερη επιμέλεια το επόμενο πολιτικό αφήγημα της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.

Μια ρήση που κοσμεί τα γραφεία της ΕΣΗΕΑ είναι το «η δημοσίευσις είναι η ψυχή της Δικαιοσύνης».

Είναι ανάγκη να μη χαθεί η ευκαιρία της επίσκεψης του τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, ώστε να αποτελέσει την απαρχή για μια νέα εποχή στις σχέσεις των δύο χωρών. Χωρίς να παραγνωρίζεται ο ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή και χωρίς να παραγράφονται οι πολλαπλές προσπάθειές της να αποτελέσει την κυρίαρχη περιφερειακή δύναμη στην Ανατολική Μεσόγειο και βεβαίως χωρίς να ξεχνάει κανείς τη συνειδητή υπονόμευση επί 44 χρόνια της επίλυσης του Κυπριακού, θεωρώ ότι η επίσκεψη αυτή στη συγκυρία που πραγματοποιείται μπορεί - και πρέπει - να δημιουργήσει τις συνθήκες εκείνες που απαιτούνται για μια ειρηνική συνύπαρξη στο Αιγαίο.

Η είδηση πέρασε μάλλον στα «ψιλά», αλλά έχει τη σημασία της: την Πέμπτη το βράδυ, κατά τη συζήτηση νομοσχεδίου του υπουργείου Ναυτιλίας, κατατέθηκε τροπολογία με πρώτο υπογράφοντα τον υπουργό Οικονομικών και συνυπογράφοντες άλλους πέντε ή έξι υπουργούς, 114 σελίδων! Το γεγονός ότι ο υπουργός Κουρουμπλής ζήτησε συγγνώμη από τη Βουλή φυσικά δεν απαλείφει το πρόβλημα, ούτε δίνει συγχωροχάρτι στην κυβέρνηση και στον Πρόεδρο της Βουλής.

Η μη ολοκλήρωση της «προεκλογικής» διαδικασίας για την ανάδειξη του νέου ηγέτη της Κεντροαριστεράς, λόγω της εθνικής τραγωδίας που προκάλεσαν οι πλημμύρες στη Δυτική Αττική, δεν μπορεί και δεν πρέπει να αποτελέσει εμπόδιο για το επιτυχές κλείσιμο του κύκλου που άνοιξε πριν από πολλούς μήνες.

Υπερβαίνει εκ των πραγμάτων τα στενά όρια μιας απλής κομματικής διαδικασίας η σημερινή ψηφοφορία για την ανάδειξη του προσώπου που θα ηγηθεί του ενιαίου δημοκρατικού Κέντρου.

Ηκυνική, στα όρια μιας αποκρουστικής παραδοχής, ομολογία των υπουργών Τσακαλώτου και Χουλιαράκη, ότι η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ συνειδητά αποφάσισε και υλοποίησε την εξοντωτική υπερφορολόγηση εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών, δεν είναι και ούτε μπορεί να θεωρηθεί ως μια απλή, λογιστικού χαρακτήρα πρακτική με στόχο τη δημιουργία πλεονάσματος. Είναι, κατά τη γνώμη μου, η πιο βίαιη επιχείρηση αναδιανομής εισοδήματος που έχει επιχειρηθεί μετά τη Μεταπολίτευση.

Ασφαλώς δεν είναι η πρώτη φορά που ένα τμήμα της Αριστεράς καπηλεύεται το σύνολο των αγώνων της Αριστεράς.

Σε ένα σχόλιό μου την περασμένη Τρίτη στα «Νέα», λίγο πριν από τη συνάντηση του Πρωθυπουργού με τον αμερικανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο, είχα επισημάνει ότι παρά τις διαφορετικές πολιτικές τους καταγωγές έχουν και δύο κοινά σημεία που θα βοηθήσουν να σπάσει ο πάγος μεταξύ τους. Είχα απαριθμήσει δε την αντισυστημική ψήφο που έφερε και τους δύο στην εξουσία και την εχθρότητα με την οποία αντιμετωπίζουν τον Τύπο.

Ενα από τα μεγαλύτερα λάθη που έκαναν οι πολιτικοί αναλυτές, και μαζί τους

Η παγίωση της δημοσκοπικής πρωτοπορίας της Νέας Δημοκρατίας είναι ίσως το μόνο ενθαρρυντικό στοιχείο που προκύπτει για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, από την ανάγνωση των τελευταίων ερευνών της κοινής γνώμης.

Η «ιερή» οργή που εκπορεύθηκε από το Μέγαρο Μαξίμου μετά τη νέα κωλυσιεργία από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο της επένδυσης στο Ελληνικό ανήκει στην κατηγορία ποτέ μην κάνεις πράγματα για τα οποία κάποτε μπορεί να μετανιώσεις.

Η τρομακτική οικολογική καταστροφή που έπληξε τον Σαρωνικό, και τις συνέπειες

Οι ελπίδες που γέννησε η αποφασιστικότητα των περισσότερων κομμάτων, κινήσεων και πρωτοβουλιών που τοποθετούνται πολιτικά στον χώρο της Κεντροαριστεράς να μετάσχουν στη διαδικασία για την ανάδειξη του ηγέτη της παράταξης δείχνουν να ξεφτίζουν μπροστά στην ευθεία υπονόμευση που καταβάλλεται από ορισμένες πλευρές να αποκλειστεί ουσιαστικά από τη διαδικασία η ηλεκτρονική ψηφοφορία.

Είναι μάλλον παρήγορο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας ανακάλυψε τις τελευταίες ημέρες πως υπάρχει και ελληνική επιχειρηματικότητα,