Θεόδωρος Δ Παπαγγελής

Σαράντα χρόνια δημοκρατικής παρρησίας δεν στάθηκαν αρκετά για να τη θεωρούμε αυτονόητη, και έτσι μέσα σε όλη μας την ταραχή και το κακό επίμονα πάει κι έρχεται η ιδέα ότι το πανεπιστήμιο πρέπει να είναι χώρος ελεύθερης διακίνησης ιδεών.

O Zbigniew Herbert (1924-1998) ένιωσε καλά πόσο σαδιστική ήταν εκείνη η γεωγραφική μοίρα που σφήνωσε τη χώρα του ανάμεσα στη Ρωσία και τη Γερμανία,

Στη συνεδρίαση της Επιτροπής Διαλόγου για τη Συνταγματική Αναθεώρηση, ο Πρωθυπουργός δήλωσε

Η ανεκδοτολογία για σημερινά μειράκια και νεάνιδες που δεν ξέρουν και δεν πολυενδιαφέρονται για το πού πηγαίναν τα σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά είναι λίγο-πολύ γνωστή.

Οταν συζητούν οι φιλόσοφοι για το τι είναι «ηθικόν»

Εκ πρώτης, ίσως και εκ δευτέρας, όψεως δεν θα έλεγε κανείς ότι ως κοινωνία μοιραζόμαστε πολλά κοινά χαρακτηριστικά με τους νησιώτες της Μ. Βρετανίας

Μετρονόμος της καθημερινότητας, η εφημερίδα δεν διεκδικεί συνήθως τη δόξα των μεγάλων κλασικών βιβλίων.

Οταν οι Γερμανοί ανησυχούν με τη συστηματικότητα και τη σοβαρότητα που τους αρμόζει, οι Βρετανοί προτιμούν,

Τι ακριβώς είχε στο μυαλό του ο κ. Πάνος Καμμένος όταν βροντοφώναξε εκείνο το περίφημο «στα τέσσερα, στα τέσσερα!» είναι ζήτημα που, όσο ξέρω, δεν έχει διερευνηθεί επαρκώς.

Ασφαλώς κάποια σαΐνια από την παρέα των λεγόμενων πολιτικών αναλυτών θα ξέρουν γιατί η Κεντροδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη μοιάζει πιο βραδυκίνητη

Κάπου «ψηλά στην Κωστηλάτα, στα κρύα τα νερά» βρέθηκε τον Δεκαπενταύγουστο ο Αλέξης Τσίπρας, και καλά έκανε.

Οταν κάποτε ρώτησα τον σμυρνιό φίλο μου για την προέλευση και την κατάσταση των ανθρώπων που με δέκα τσιμεντόλιθους έστηναν μέσα σε μια νύχτα το «νοικοκυριό» τους στα υψώματα γύρω από τη Σμύρνη,

Πριν από καιρό, και όταν ο κυβερνητικός πλέον ΣΥΡΙΖΑ άρχισε να συνάπτει τις πρώτες δειλές σχέσεις του με την περιβάλλουσα πραγματικότητα, ένας παλαιός, γκαρδιακός σύντροφος του Αλέξη Τσίπρα

Ο Δημήτρης Μαρωνίτης έφυγε εορτάζοντας μέχρις εσχάτων την ισόβια κάθειρξή του στη γλώσσα - στη γλώσσα που

Πριν προλάβουμε να κατανοήσουμε σε βάθος τις πολιτικές «με προοδευτικό πρόσημο» (φράση σημαδιακή στον θυρεό του Φώτη Κουβέλη),

Το «σεμνά και ταπεινά» του Κώστα Καραμανλή (Μάρτιος 2004) ξεκίνησε ως καλόπιστη οδηγία κυβερνητικής πλεύσης,

Ηταν κατά τη διάρκεια της τελευταίας προεκλογικής περιόδου όταν ο Βαγγέλης Μεϊμαράκης, συνδυάζοντας το δικό του είδος βαρύτονης λεβεντιάς με τη δική του εκδοχή μόρτικης ευτραπελίας,

Οσοι περιμένουν από το εκλογικό σώμα πιο νηφάλια και υπεύθυνη συμπεριφορά στις επόμενες εκλογές έχουν λόγους να αισιοδοξούν.

Αλλιώς θα το εννοούσε ο ποιητής αλλά ταιριάζει: Τρεις βράχοι λίγα καμένα πεύκα κι ένα ρημοκλήσι / και παραπάνω / το ίδιο τοπίο αντιγραμμένο ξαναρχίζει.

Το λέει ο Ορχάν Παμούκ στην αυτοβιογραφική του «Istanbul»: «Συχνά συνειδητοποιείς αν βρίσκεσαι στη Δύση ή στην Ανατολή από τον τρόπο με τον οποίο ο κόσμος αναφέρεται σε ορισμένα ιστορικά γεγονότα.