«Χαμένος στ’ αδιάφορα πλήθη θα λες κρυφά «θέλω να ησυχάσω», ενώ ο κόσμος καίγεται. Το μόνο που θυμάμαι από σένα είναι εκείνο που θα ‘δινες αν ζούσες». Κώστας Κοβάνης, «Οταν χάνονται οι νέοι» Η Ιστορία δεν είναι αθώα [in+nocens], δηλαδή απαλλαγμένη από βλαπτικές για κάποιους ή για πολλούς συνέπειες, ούτε απαλλάσσεται ενοχών και αμαρτημάτων. Από […]
Μάταιος κόπος στον αιώνα, το γνωρίζει μα ως γνήσιος ποιητής ομολογεί πολύ θα το ‘θελε να ‘χε κι αυτός ξοδέψει τη ζωή του κυνηγώντας εκείνη την τρελή εξίσωση που βγάζει απ’ το τίποτε στο κάτι Σωτήρης Σαράκης, Σημαντικές λεπτομέρειες Αν και υπέρμαχος μιας ντοστογεφσκικής προσέγγισης της χριστιανικής πίστης, δεν μπορώ ν’ αποφύγω τον πειρασμό – λόγω […]
Καλύτερα το μολύβι να μην αγγίζει το χαρτί όταν είσαι ευτυχής Κανείς δεν γνωρίζει τι στενάχωρα πράγματα θα αποκαλύψει Ν. Λεβέντης, «Συνειδητοποίηση» «Ο Θεός δεν παίζει ζάρια» αναφώνησε ο Αϊνστάιν, όμως η πολιτική ζωή μάλλον ακολουθεί τη ρήση του Στίβεν Χόκινγκ : «Οχι μόνο παίζει ζάρια, αλλά τα ρίχνει εκεί που εμείς δεν μπορούμε να […]
Η πράξη έχει παρελθόν, παρόν και μέλλον: Η μνήμη που συχνά δικαιολογεί ή μεταποιεί Οι τωρινές μέρες που επαίρονται για την ένταση των στιγμών αγνοώντας τις συνέπειες Το μέλλον που επιβραβεύει ή τιμωρεί με την επίγνωση. Γιάννης Τόλιας, «Μεταπράτης χρόνος» Ο προεκλογικός λαϊκισμός πολλών υποψηφίων σού δίνει την εντύπωση ότι οι σκοπιμότητες και οι […]
Σωπαίνει η Ιστορία γλείφει τις πληγές της Ιωάννα Αγγελή, «Κραυγή Πατρίδας» Στο ερώτημα – εν όψει και των ευρωεκλογών – «περισσότερη Ευρώπη ή καλύτερη Ελλάδα;» δεν μπορεί να δοθεί μια απολίτικη, διστακτική ή και διχαστική απάντηση. Ούτε η αυταρχική Ευρώπη-φρούριο συνιστά παράδειγμα προς μίμηση ούτε το γυμνό από θεσμούς εθνικό κράτος αποτελεί μοντέλο δημοκρατικής διακυβέρνησης. Ούτε η […]
Υπερεκτίμησες το δόλιο λόγο τις αποχρώσες ενδείξεις δίχως την απόδειξη Μαριάννα Βλάχου-Καραμβάλη, «Η προφητεία έσφυζε σιωπής» Κατ’ αρχήν να συμφωνήσουμε ότι δεν υπάρχει θετικός λαϊκισμός, όσο κι αν ορισμένοι πολιτικοί θεωρούν κομματικό πλεονέκτημα όταν μπορούν να τον χρησιμοποιήσουν σαν μέσο για να μονοπωλήσουν τα επιτεύγματα [;] της διακυβέρνησής τους. Η έπαρση του απόλυτα σωστού, του […]
Στην ελληνική πολιτική κουλτούρα [ιδίως την Αριστερή] δεν έχει ευδοκιμήσει η έννοια και η πρακτική
Ξέρω μόνο πως δεν σωζόμαστε με το να λέμε συνεχώς
Μου είπαν πως είχες πεθάνει Ποιον να πιστέψω
Δεν είναι τίποτα Είναι που νόμιζες ότι όλα αυτά συνέβαιναν και δεν συνέβαιναν
Μέχρι τα κούφια είδωλα να προσεδαφιστούν θα έχουν γίνει σκόνη Δήμητρα Καραφύλλη, Φρουί Γλασέ
Δεν σας είδα ν' αγωνίζεστε ανώνυμα Δεν σας είδα ν' αρνείστε τα ψευδώνυμα
Εστειλα έγκαιρα το μήνυμα σε άγνωστο παραλήπτη. Είμαι σίγουρος ότι το έλαβε Κ. Ιωαννίδης, Μήνυμα σε άγνωστο παραλήπτη
Απολαμβάνουμε τις ισόπαλες ήττες ριάλιτι στην τηλεόραση.
Καταργήσαμε όσα πιστέψαμε. Μαζί μ' αυτά και τους θεούς του χάους
«Κι εκείνοι να σε δείχνουν με το δάχτυλο
Κάθε χώρος,επαγγελματικός,κοινωνικός,πολιτικός έχει τα μυστικά του και τις κρυφές πληγές του.
Ηταν τόσος ο φόβος μου που δεν έδωσα το χέρι σε χειραψία
Ούτε απαιτείται καμία απολογία και παρασκήνιο κανείς δεν στήνει.