Λυμπεράκη Νίκη

Πόσα έχει δικαίωμα να περιμένει κάποιος από την αλλαγή ενός αριθμού; Γιατί, αν το καλοσκεφτεί κανείς, τι άλλο αλλάζει τα μεσάνυχτα της 31ης Δεκεμβρίου κάθε έτους; Κάποιοι το συνειδητοποιούν αναγκαστικά και εγκαίρως με πρώτο σταθμό το… ρεβεγιόν. Είναι εκείνοι για τους οποίους κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς κυλά όπως ακριβώς και κάθε άλλο βράδυ. Η Λουκία, για […]

Ηδικαιοσύνη, όπως ακριβώς και η φύση, απεχθάνεται τα κενά. Η δικαιοσύνη επίσης, σε αντίθεση με απρόθυμους ή και φοβικούς νομοθέτες, ούτε το πλήρωμα του χρόνου περιμένει, ούτε πάντα την ωρίμανση των συνθηκών. Και ευτυχώς. Η πρόσφατη απάντηση του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε προδικαστικό ερώτημα διοικητικού πρωτοδικείου της Σόφιας στη Βουλγαρία αφορά τα παιδιά ομόφυλων […]

Για τόσα πράγματα συζητάμε στα μέσα ενημέρωσης κι όμως εξαιρετικά σπάνια στεκόμαστε στη μητέρα όλων των δεινών. Μιλάμε, για παράδειγμα, για το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό, πόσες φορές όμως έχουμε δείξει με νούμερα το χάσμα που χωρίζει τους πλούσιους από τους φτωχούς του κόσμου μας; Το ίδιο και για την Ελλάδα. Μιλάμε για την ανεργία, […]

Από την αρχή κάτι δεν πήγαινε καλά με την ιστορία της Καλαμπάκας. Κυρία με κορωνοϊό, λέει, ψώνιζε σε μεγάλο σουπερμάρκετ της περιοχής. Πελάτης που γνώριζε την κατάσταση την είδε, θορυβήθηκε και ενημέρωσε τους υπευθύνους του καταστήματος. Οταν από τα ηχεία τής ζητήθηκε να αποχωρήσει διακριτικά για να αποφευχθούν τα χειρότερα, από την πίσω πόρτα του […]

Το μακρινό 1997 στο Newsnight του BBC, o δημοσιογράφος Τζέρεμι Πάξμαν παίρνει συνέντευξη από τον μετέπειτα ηγέτη των Συντηρητικών Μάικλ Χάουαρντ. Το πράμα κυλάει μάλλον αναμενόμενα, ώσπου ο οικοδεσπότης ρωτά τον συνεντευξιαζόμενο και μέχρι λίγες ημέρες νωρίτερα υπουργό Εσωτερικών αν απείλησε να απολύσει τον επικεφαλής φυλακών της χώρας, κάτι για το οποίο δεν είχε αρμοδιότητα. […]

Με το βλέμμα στραμμένο στη Γλασκώβη κύλησε η εβδομάδα. Μπορεί να μην ήταν το πρώτο θέμα στα δελτία, είναι όμως στην πραγματικότητα ό,τι πιο σημαντικό έχει συμβεί εδώ και πολύ καιρό για τη μοίρα του πλανήτη και συνακόλουθα των κατοίκων του. Οι ομιλίες και τα συμπεράσματα δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, ούτε βέβαια το γεγονός […]

Μεσημέρι Τετάρτης και μάταια ψάχνω να βρω οθόνη που να δείχνει κάτι άλλο. «Η Ελλάδα αποχαιρετά τη Φώφη Γεννηματά» γράφει ο τίτλος. Πανοραμικά πλάνα της Μητρόπολης. Κόσμος απ’ έξω. Κόσμος μέσα στον ναό. Μάσκες, κοστούμια και γυαλιά ηλίου γεμίζουν την εικόνα. Ο ήλιος δεν λυπάται τους συγκεντρωμένους. Οι σημαίες κυματίζουν μεσίστιες και η θλίψη είναι […]

Ημακαρίτισσα η γιαγιά μου φοβόταν ακόμη και τη λέξη. Δεν θυμάμαι να την είχα ακούσει ποτέ να λέει «καρκίνος». Συνήθως έλεγε «παλιαρρώστια» ή ακόμη πιο φοβικά, «H Αρρώστια». Μικρή δεν καταλάβαινα. Οταν κάποιος ήταν άρρωστος στην οικογένεια ή το χωριό, έμπαινε ξαφνικά σε ένα σκοτεινό κουκούλι. Σαν κάτι να είχε κάνει λάθος. Σαν να έφταιγε […]

Στο δωμάτιο τάδε, της τάδε Παθολογικής, του τάδε νοσοκομείου στην καρδιά της Αθήνας νοσηλεύονται τρεις άνθρωποι. Δύο ηλικιωμένοι που πέρασαν πρόσφατα εγκεφαλικό και ένας νέος άνδρας, γεννημένος γύρω στο 1980. Ας συμφωνήσουμε να τον λέμε Πέτρο. Ο Πέτρος λοιπόν έχει το κρεβάτι κοντά στο παράθυρο, γεγονός που υπό άλλες συνθήκες μπορεί να έκανε τις ημέρες […]

Πατάει το κουμπί της ανανέωσης ξανά και ξανά. Τίποτε. Οσα refresh και να πατήσει, η σελίδα δεν λέει να ξαναφορτωθεί. Κολλημένη στην ακινησία της μεσημεριανής κίνησης, τι άλλο να κάνει; Τα ίδια και στο Instagram. Εχει κολλήσει στην οθόνη η τελευταία φωτογραφία ακόμη μιας από αυτές τις τέλειες κυρίες που μπήκαν στη ζωή μας για […]

Αυτό που μου συνέβη με τους λεγόμενους Αυτόχθονες Ιθαγενείς Ελληνες είναι περίπου το ίδιο που παθαίνω κάθε φορά που πέφτει το μάτι μου σε κάποιο από αυτά τα καθηλωτικά κιτς σπίτια τύπου Γκας Πορτοκάλος: Πάντα προσπαθώ να σκεφτώ εκείνη τη μία, τη μεγάλη, την καθοριστική στιγμή της έμπνευσης. Την ώρα που, πριν ακόμα πέσουν τα […]

Ηταν Τρίτη στην Αθήνα. Εκείνος που ήταν κάποτε απλώς ο πατέρας της, παίρνει τον απογευματινό του αέρα στο μπαλκόνι. Ρεμβάζει καθισμένος σε μία από αυτές τις λευκές πλαστικές καρέκλες, που, κάποια καλοκαίρια πριν, παζαρεύτηκαν σκληρά δεμένες πάνω σε κάποιο σαραβαλιασμένο Ντάτσουν. Τότε που εκείνος δεν κυκλοφορούσε με ρόμπα. Τότε που εκείνος κυκλοφορούσε. Τότε που οδηγούσε, […]

Το καρότσι ξεκίνησε. Τέτοια εποχή και τέτοιες ώρες, νωρίς το απόγευμα, τα χρώματα του φθινοπώρου κάπως σαν να θεραπεύουν την υπέροχη ασχήμια της πόλης. Χάλκινα φύλλα χορεύουν στην άσφαλτο και μια λυτρωτική δροσιά ξεσταχτίζει από πάνω μας το φετινό καλοκαίρι. Κοιτώντας τον μικρό από ψηλά, θυμάσαι τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή. Ναι, η διαδρομή […]