Εδώ και αρκετό καιρό οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας δείχνουν δύσκολες. Και κάθε φορά που αυτό συμβαίνει, κάποιοι εδώ πανηγυρίζουν, θεωρώντας ότι η χώρα μας επωφελείται. Οι σχέσεις ΗΠΑ – Τουρκίας είναι στρατηγικές στη «μακρά διάρκεια». Και όποιος το παραβλέπει, παρακάμπτει την οφειλόμενη πραγματολογική προσέγγιση και ενδίδει σε επιθυμίες. Η τουρκική κυβέρνηση, με μακρά παράδοση […]
Ομόφωνα, όπως έπρεπε, όλα τα κόμματα – αλλά και δύο πρεσβευτές – καταδίκασαν την απίστευτη αλλά και, ταυτόχρονα, ηλίθια βαρβαρότητα. Και απέναντι στη φονική πρόθεση της βομβικής επίθεσης εναντίον ανθρώπων και μέσων ενημέρωσης στάθηκαν, όπως αναμενόταν. Αυτό όμως δεν φτάνει! Δεν φτάνει πια αν δεν συνοδευθεί από μια ενωτική, συγκλιτική αντίδραση της κοινωνίας όλης. Η χώρα αυτή, […]
Εδώ και κάποια χρόνια – και τώρα με τη γαλλική ιστοριογραφική επιστήμη να πρωτοστατεί – μια μάχη δίνεται για μια άλλη του παρελθόντος γνωριμία. Η ιστορία μιας χώρας δεν μπορεί να ερευνάται με προνομιακή αναφορά μόνο σε αυτήν. Και κυρίως, η ιστορία του κόσμου δεν μπορεί να ιεραρχείται με τα μάτια μιας μόνης χώρας. Αντίστροφα, λοιπόν, η […]
Η κατακολάκευση ενός λαού, ώστε μέσα από αυτή την ευχαρίστηση να μην προλαβαίνει να αξιολογεί κριτικά ό,τι του σερβίρεται, είναι το απόλυτο έγκλημα εναντίον της δημοκρατίας. Η εξουδετέρωση της κριτικής σκέψης γίνεται με ελκυστικές προσφορές και διασωστικές υποσχέσεις, με τις οποίες υφαρπάζεται η συγκατάθεσή του μέσα από την ανάγκη του. Αυτές τις ώρες, σε όλη […]
Είναι παλιά η αντιδικία ανάμεσα στο τι είναι άμεσα χρήσιμο και σ' εκείνο που θέλει χρόνο για να φανερώσει τα ωφελήματά του.
Δεν ξέρω αν ένας τέτοιος όρος, από άλλη αισθητική καταγωγή, μπορεί και στη ζωγραφική να δανειστεί. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται για κάτι τέτοιο. Αν όμως μια συγκεκριμένη δημιουργία έχει και μουσική υπόσταση, τότε δεν θα πρέπει τη ρυθμική επιβράβευση να στερηθεί.
Κάποιοι από εμάς που - από επιθυμία ή και από χρέος - βρεθήκαμε να λεγόμαστε «πολιτικοί επιστήμονες» δίνουμε έναν ορισμό της πολιτικής με ένα κριτήριο αρκετά γενικευτικό. Ετσι ώστε να περιλαμβάνονται σε αυτόν οι περισσότερες δυνατές περιπτώσεις. Το πλεονέκτημα - μεθοδολογικό - παραμένει ισχυρό.
Η ανεξέλεγκτη συνεξάρτηση των παραγόντων στις διεθνείς σχέσεις (πολιτικών, οικονομικών, χρηματοπιστωτικών, ενεργειακών, γεωστρατηγικών, πολιτιστικών, ιστορικών κ.ά.) συνιστά το ολιστικό πλαίσιο μέσα στο οποίο «λειτουργούν» οι διεθνείς οργανισμοί. Ενας από αυτούς είναι το ΝΑΤΟ.
Αυτές τις ώρες η Ευρώπη περνά κρίσιμες στιγμές...
Ολα, μα όλα, όσα συμβαίνουν αυτούς τους καιρούς, ιδιαίτερα μετά την εκλογή Τραμπ, θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν άκρως ασαφή.
Μια από τις πιο πολιτισμένες κοινωνίες της Ευρώπης (και του κόσμου) βιώνει την πανευρωπαϊκή κρίση με τις χειρότερες προοπτικές.
Σε λίγες μέρες θα τεθεί σε εφαρμογή ο νέος ευρωπαϊκός κανονισμός για την προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και ιδιαίτερα των ευαίσθητων.
Τον στοχαστή, ή αν είναι καλλιτέχνης, και που τα λόγια του αφήνουν πίσω τη στιγμή - και διαχρονικά μιλάνε - Αυτόν, ο Γιάννης Ψυχοπαίδης θέλησε να τον «εικάσει»
Από χρόνια, από το τέλος της δεκαετίας του '60, μιλάμε για διεπιστημονικότητα. Λέξη ελκυστική και ταυτόχρονα επιδίωξη προδομένη. Γιατί χωρίς ελέγξιμα βήματα προς αυτήν, η πιθανότητα να δικαιωθεί ο στόχος είναι μικρή.
Αν τα πράγματα όντως οδηγούν προς συμφωνία με τη FYROM, ας επιτραπεί η υπογράμμιση εκείνου του όρου που έχει σχέση με την έμπρακτη επαλήθευση τόσο της πρόθεσης όσο και της ειλικρίνειας της εφαρμογής της.
Σε όλη την Ευρώπη - με ελάχιστες εξαιρέσεις - αναπτύσσονται τρεις κατηγορίες «αντισυστημικών» μορφωμάτων.
Είναι θλιβερό, πολύ θλιβερό, και συνάμα απογοητευτικό να υπάρχουν φορείς δημοσίων λειτουργημάτων που κάθε φορά που τα νομικά ενοχλούν να χαρακτηρίζονται «νομικίστικα».
Είναι του καθενός δικαίωμα να «συναθροίζεται».
Το κείμενο της Απεύθυνσης του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος καθηγητή κ. Γιάννη Στουρνάρα προς τα στελέχη της τράπεζας - και κατ' ουσίαν urbi et orbi - επιβάλλει κάποιες υπογραμμίσεις.