Γιάννης Μεταξάς

Εις την άρνηση του Εμανουέλ Μακρόν να δεχτεί την άμεση έναρξη μιας συζήτησης που θα οδηγούσε κάποτε δύο χώρες των Βαλκανίων στην ΕΕ, οι αντιδράσεις υπήρξαν κατακριτικές. Μια άλλη υπόθεση όμως δεν θα πρέπει να εξετασθεί; Μήπως δηλαδή ο Εμανουέλ Μακρόν έχει στρατηγικά δίκιο; Και αυτό ανεξάρτητα από τη Συμφωνία των Πρεσπών. Η συμφωνία αυτή […]

Η φράση «…από την ευεργετική κυριαρχία του Ανθρώπου επί του Κόσμου» υποδηλώνει βεβαίως αισιόδοξη προοπτική. Ταυτόχρονα, όμως, υπαινίσσεται ότι το αντίθετο, το μη ευεργετικό, δεν επιτρέπεται να επισυμβεί. Το παραπάνω φραστικό θραύσμα ανήκει στον Προκόπη Παυλόπουλο (βλ. στο τελευταίο του βιβλίο: «Από τη Βιομηχανική Επανάσταση στην Τεχνολογική», Ginderberg). Ο συγγραφέας του βιβλίου αρθρώνει τον σκεπτικισμό […]

Το Σύνταγμα – συγκριτικά με το συνταγματικό κείμενο που είναι πηγή δικαίου ιστορικοκοινωνικά υπαγόμενη σε αυτό – δεν έχει μόνο νομική υπόσταση. Επειδή λοιπόν το Σύνταγμα σύμφωνα με την παραπάνω άποψη – και μην ταυτιζόμενο αποκλειστικώς προς το κείμενό του – είναι κυρίως πράξη πολιτική, υπηρετική μιας κάποιας διαχρονικότερης νομιμότητας, τα λιτά και προσεγμένα κείμενα των καθηγητών Σπύρου Βλαχόπουλου […]

Κυρίες και κύριοι, urbi et orbi, βρισκόμαστε σε μια «στιγμή» όπου πίσω από τον πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας πρέπει να σταθούμε όλοι. Και να δείξουμε με κάθε τρόπο την απαξιωτική μας στάση απέναντι στο έγκλημα. Αλλά και να το κάνουμε με κάθε μέσο που να υποχρεώνει τον δράστη να πάψει να σκοτώνει τη φύση. Και […]

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Ενωσης να επιβάλει συγκεκριμένες κυρώσεις στην Τουρκία συνοδεύτηκε ακαριαίως, και ως συνήθως, από βιαστικά σχόλια: ότι «δεν πρόκειται για κυρώσεις» και ότι «δεν αποτελούν μέτρα» που θα φόβιζαν τη χώρα αυτή. Αυτός ο τρόπος χειρισμού της απόφασης των Βρυξελλών είναι, μάλλον, ο πιο λανθασμένος που θα μπορούσαμε να κάνουμε. Οσοι τον […]

Ηπροσωπικότητα που στις 22 Ιουνίου απεσύρθη από τη ζωή εκόσμησε με ιδιαίτερο τρόπο τόσο την πολιτική όσο και την ανθρώπινη πράξη. Πρώτα γιατί ενώ έμεινε ακέραια συνεπής προς τις ιδεολογικές του αφετηρίες, δίδαξε το πόσο αναγκαίο είναι να απεγκλωβίζεται κανείς από εθνοκεντρικούς και ιστορικά κουρασμένους δογματισμούς. Ετσι συνεχώς διεκήρυττε ότι «οι Τούρκοι της Κύπρου δεν […]

Υπάρχουν πρόσωπα, τόποι και συμβάντα που σε ιδιαίτερη φροντίδα τα κρατάμε. Ηρωες, τοπία εξαίσια, αγίους, όλα αυτά τα βάζουμε μέσα σε κάδρα εκπληκτικά και χρυσοποίκιλτα. Μια μάχη τρομερή και αιματηρή σε μια μακρόστενη μεγάλη επιφάνεια τη ζωγραφίζουμε. Και τη διήγησή της διαιωνίζουμε. Ετσι, το κάδρο και η διάσταση έρχονται συχνά να πολυτιμοποιήσουν το θέμα. Κάποια […]

Αύριο το βράδυ – και μακάρι να μη συμβεί – η Ευρώπη ετοιμάζεται να δείξει τα όριά της. – Πρώτα απ’ όλα, και αφήνοντας από καιρό να κυριαρχούν στην πολιτική ζωή του κάθε μέλους της οι εσωτερικές αντιπαραθέσεις, ο στρατηγικός στόχος μιας ευρωπαϊκής συμπολιτείας δείχνει να έχει εκτοπιστεί. Η «εσωτερικοποίηση» των ευρωπαϊκών εκλογών είναι η απόδειξη μιας εκτροπής. […]

Αξίζει να ασχολείται κανείς με την πολιτική; Ερώτημα βαθύτατα αντιδημοκρατικό στο μέτρο που οποιαδήποτε αρνητική απάντηση πλήττει κατακέφαλα την προϋπόθεση της συμβίωσής μας σε ένα πλαίσιο ειρήνης, πολιτισμού και αξιοπρέπειας ατομικής και συλλογικής. Ο κίνδυνος όμως παραμένει υπαρκτός όταν αυτοί που βρίσκονται στην εξουσία – δηλαδή στην αδειοδοτημένη θέση να διευθύνουν τα κοινά – δείχνουν κατώτεροι της […]

Είτε ζούσες σε αυτή την πόλη είτε όχι, το έργο το διέθετες. Στη σκέψη σου το είχες. Ωστε και με κλειστά τα μάτια να τη φέρνεις μπροστά σου, την Παναγία των Παρισίων. Πολλοί εδούλεψαν εκεί. Στο μακρινό το κάποτε. Σ’ εκείνες τις μισοσκότεινες περιόδους τού μόλις μισοφωτιζόμενου Μεσαίωνα. Οπου η θρησκεία συχνά καταξίωνε την τέχνη, […]

Κάποιοι τυχεροί, πολύ τυχεροί, έδειξαν από νωρίς πως ήταν ποιητές. Αλλοι, αρκετά αργότερα αισθάνθηκαν την ανάγκη με ρυθμό να αγαπήσουν τους ανθρώπους. Κι έτσι, με τα κοινά διερωτήματα να συμβιώνουν. Αν δεν το κάνουν, δεν αγαπούν. ‘Η και αντίστροφα, αν δεν αγαπούν, δεν έχουν πολλά πράγματα να μοιράζονται με τους άλλους. Και επειδή η ποίηση […]

Η «παγκόσμια ιστορία» μιας χώρας, ως πρόσφατος όρος, χρησιμοποιείται με δύο έννοιες. Κατά την πρώτη, την κεντρομόλο, και με διαφαινόμενη την εθνοκεντρική ιδιοτέλεια, σημαίνει ότι η χώρα αυτή (η α ή η β) έχει εκληφθεί ως εκείνη από την οποία τα πιο σημαντικά για τον κόσμο από αυτήν απέρρευσαν. Κατά τη δεύτερη εννοιολόγηση, τη φυγόκεντρο, […]

Κάποια άθλια όντα, που οπωσδήποτε έχουν πίσω τους, ή και πλάι τους, άλλα, ισότιμης απαξίας, εκ νέου το διέπραξαν. Βεβήλωσαν για μία ακόμα φορά το «εθνικό» μνημείο για τους δολοφονηθέντες έλληνες Εβραίους της ποικίλης πόλης. Αλλά κι αν Ελληνες δεν ήταν, τι θ’ άλλαζε; Τα μάρμαρα, τα παλιά, ξεπατώθηκαν βέβαια ακέραια από τον «καταπατημένο» ιερό […]