Ανδρέας Γ Μαρκαντωνάτος

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Ευριπίδης επιλέγει να θίξει το ευαίσθητο θέμα της θνητότητας, απηχώντας αφενός τους ενδόμυχους πόθους των ανθρώπων για παράταση του βίου.

Ευκταίο θα ήταν ο Χαράρι, στις εμπερίστατες συγκρίσεις που επιχειρεί μεταξύ της κλασικής αρχαιότητας και της νεότερης εποχής των περίλαμπρων όντως ανακαλύψεων, να απομακρυνθεί από σχηματικές και ανούσιες διακρίσεις.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι σε κάθε εποχή υφίσταται εντονότατη η ενδιάθετη ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει μιαν ολοκληρωμένη θεωρία που θα εξηγήσει όσο το δυνατόν πειστικότερα την απαρχή του κόσμου του και ιδίως το νόημα και τον βαθύτερο σκοπό της ίδιας του της ύπαρξης μέσα σε μια προκαθορισμένη συμπαντική τάξη πραγμάτων, η οποία εν πολλοίς […]

Δύσκολα θα πίστευε κανείς ότι το κρισιμότερο ζήτημα της εποχής μας κυρίως στον δυτικό κόσμο θα κατέληγε να είναι η εναγώνια προάσπιση και στήριξη του δημοκρατικού πολιτεύματος. Ενώ ο σταδιακός μετασχηματισμός του σταλινικού ολοκληρωτισμού σε κομματική μονοκρατορία με έντονα καπιταλιστικά στοιχεία κατά τα τέλη του προηγούμενου αιώνα είχε σχεδόν συντελεστεί με δυσοίωνες προοπτικές, το σύστημα […]

Η ελληνική κοινωνία απαιτεί μετ’ επιτάσεως τα τελευταία χρόνια δημόσια πανεπιστήμια υψηλού επιπέδου και διεθνούς αναγνώρισης, για να μπορέσει να αναπτύξει στο έπακρο τις τεράστιες πνευματικές δυνάμεις των νέων της και να προλειάνει το έδαφος για περαιτέρω οικονομική και επιχειρηματική πρόοδο στο πλαίσιο της ραγδαίως εξελισσόμενης 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης, κατά την οποία θα συντελεστεί οριστικά […]

Λίγο μετά την πτώση της δικτατορίας, το 1976, ο εμβριθής φιλόσοφος και πεφωτισμένος δάσκαλος Ευάγγελος Παπανούτσος εξέδωσε το εμβληματικό βιβλίο του με τον εξόχως δηλωτικό τίτλο «Η Παιδεία, το μεγάλο μας πρόβλημα», με σκοπό να αφυπνίσει τις υπνώττουσες συνειδήσεις της ελληνικής κοινωνίας αναφορικά αφενός με φλέγοντα εκπαιδευτικά ζητήματα και αφετέρου με συνακόλουθα ευρύτερου ενδιαφέροντος κοινωνικά […]

Eν αντιθέσει προς άλλα εμβληματικά διαβατήρια γεγονότα, όπως η γέννηση, η βάπτιση και ο γάμος, ο θάνατος δεν διαθέτει δρώντα πρωταγωνιστή, αλλά στη συνήθη εκδοχή του συνεπάγεται μικρό ή μεγάλο πλήθος τεθλιμμένων δευτεραγωνιστών και τριταγωνιστών ενώπιον ενός ασάλευτου και μαργωμένου σώματος. Είναι μια εξέλιξη τόσο πνιγηρή και ιδιάζουσα, τόσο τρομακτική και δυσεξήγητη που, μέσα από […]

Είναι γνωστό ότι η ομηρική «Ιλιάδα» (σε αδιάλειπτη συζυγία με την όμαιμη και ομοιότροπη «Οδύσσεια») αποτελεί το ιδρυτικό και αρχιτεκτονικό έργο της ελληνικής γραμματείας μας. Δεν πρέπει ποτέ να λησμονούμε ότι το ιλιαδικό έπος, ωσάν σύστρεμμα τόσο από αμιγώς μυθολογικές ίνες όσο και από δέσμες ποικιλόχρωμων ιστορικοφανών νημάτων, πλέκεται και αποπλέκεται μέσα στο θέατρο των […]

Ο προθάλαμος που οδηγεί απαρέγκλιτα στον φασισμό είναι η κατάλυση του κράτους δικαίου και η συνακόλουθη αντικατάστασή του με επαίσχυντες καταδοτικές τακτικές τύπου «μαύρης κουκούλας», μέσω των οποίων ποταποί συκοφάντες υποκρίνονται τους ακατάβλητους υπερασπιστές του νόμου και της τάξης, ενώ βεβαίως κατ’ ουσίαν πρόκειται για βαθύτατα ελλειμματικές προσωπικότητες που αποστάζουν χολή λόγω συμπλεγματικής εμπάθειας και […]