Γιάννης Μαρίνος

Ομως υφίσταται και μια σειρά από αρνητικά δεδομένα, που η υποτίμησή τους δεν επιτρέπει ρεαλιστική προσέγγιση της πραγματικότητας.

Η ιστορία είναι παρμένη από ένα σεμινάριο μάνατζμεντ. Συνιστάται προς ανάγνωσιν σε όλους τους φυλάρχους της ελληνικής επικράτειας και στα «στρατεύματα κατοχής».

Καθώς διανύουμε το έτος εορτασμού των 200 χρόνων από την Επανάσταση του 1821, αξίζει, νομίζω, να αναφερθώ σε μια παράτολμη πρωτοβουλία του «Οικονομικού Ταχυδρόμου» το 1972 (23 Μαρτίου), δηλαδή την εποχή της δικτατορίας των συνταγματαρχών.

Η καθοριστική συμβολή της εταιρείας του κ. Δρυμιώτη έγινε αποδεκτή συνολικά από όλα τα πολιτικά κόμματα, δεν αντιμετώπισε οποιονδήποτε επικριτικό σχολιασμό και επέβαλε ως απολύτως αξιόπιστα και εκτός αμφισβήτησης τα εκάστοτε εκλογικά αποτελέσματα που ανακοίνωνε.

H πολιτεία έχει αφήσει τις αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ερευνητικές υποδομές των πανεπιστημίων, οι περισσότερες από τις οποίες είναι μοναδικές στη χώρα, να καταρρέουν ασυντήρητες.

Τα αθεράπευτα χάλια της ελληνικής Δικαιοσύνης τα γνωρίζουμε λίγο ως πολύ όλοι πια. Καθορίζονται κυρίως από την ουσιαστική ατιμωρησία ακόμα και για τα στυγνότερα εγκλήματα και από τις προκλητικές καθυστερήσεις στην απονομή της, που καταλήγει σε αρνησιδικία. Για την υπέρ των παραβατών του νόμου εύνοια της ποινικής νομοθεσίας έχω ίσως κουράσει τους αναγνώστες μου. Για […]

Ταπεινά νομίζουμε ότι η πρώτη σοβαρή παράλειψη της κυβέρνησης είναι που δεν έχει αντιμετωπίσει τον ολοένα και πιο διαδιδόμενο ισχυρισμό ότι ο υποχρεωτικός εμβολιασμός είναι αντισυνταγματικός.

Εχουμε κατ' επανάληψη αποδείξει ότι η νομοθεσία μας και οι νομοθέτες μας σε συνεργασία με ποινικολόγους που διαπρέπουν στην υπεράσπιση εγκληματιών έχουν θεσπίσει ποινική νομοθεσία που προσποιείται ότι τιμωρεί αυστηρά τους εγκληματίες.

Μαζική τύφλωση ή εσκεμμένη απόκρυψη της πραγματικότητας; Η απορία μου αυτή αναδεικνύεται κατά καιρούς οσάκις σε ορισμένα κοινωνικά φαινόμενα που απασχολούν την κοινή γνώμη δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν ή αποκρύπτεται η διαφορετική πραγματικότητα. Ας γίνω πιο σαφής με ένα κραυγαλέο επίκαιρο παράδειγμα. Ανάστατος είναι ο πληθυσμός της πρωτεύουσας και κραυγές απελπισίας εκπέμπουν προς κάθε κατεύθυνση […]

Δυστυχώς η δημοκρατία μας έχει μείζονες ατέλειες, η διαιώνιση των οποίων διευκολύνει την υπονόμευσή της από τα δύο άκρα.

Η χώρα μας κινδυνεύει για μιαν ακόμα φορά να πληρώσει την ανοχή της στη βία και των δύο άκρων, τα οποία εξίσου αδίστακτα υπονομεύουν την ευαίσθητη δημοκρατική νομιμότητα.

Δυστυχώς και οι υπό ψήφιση νέες διορθώσεις προς το αυστηρότερον ορισμένων ποινών δεν μεταβάλλουν ουσιωδώς το ευνοϊκό υπέρ των παρανομούντων πνεύμα της ελληνικής ποινικής νομοθεσίας, την οποία, όπως κατήγγειλε ο εισαγγελέας Εφετών κ. Φλωρίδης, επηρεάζουν μεγάλοι δικηγόροι ειδικευόμενοι στην υπεράσπιση εγκληματιών.

Μια τέτοια πορεία του δημοσίου χρέους, για την οποία δεν γίνεται καμία συζήτηση, θα το καταστήσει, αν δεν είναι ήδη, μη βιώσιμο.

Παρά τις δυσοίωνες προβλέψεις για τη συνήθη αθρόα προσέλευση τουριστών λόγω της ραγδαίας διάδοσης του ιού, ο οικοδομικός οργασμός για τουριστικά καταλύματα καθ' όλο τον χειμώνα δεν απεδείχθη απρονοησία.

Ποιοι κατασπατάλησαν τα δημόσια έσοδα και τα κοινοτικά κονδύλια και μας οδήγησαν στο αφανιστικό δημόσιο χρέος; Μερικοί από αυτούς που «τα έφαγαν», αλλά ουδείς το συζητεί, αποκαλύπτονται στο άρθρο μου στις 24.12.2000. Εγραφα: «Διερωτώμαι: Ο πολυάνθρωπος στρατός του Δημοσίου δεν διαθέτει νομικούς ικανούς να μελετούν τη νομοθεσία και να εισηγούνται μέτρα ως λύσεις νομικά ευσταθούσες, […]

Οπως επί χρόνια επισημαίνω, το πρόβλημα είναι ότι η κοινωνία μας έχει διαπαιδαγωγηθεί να θεωρεί την αστυνομία ως εχθρό και να ανέχεται - αν δεν συμπαρίσταται - εκείνους που σπάνε ή καίνε ή ακόμα και σκοτώνουν.