Γιάννης Μαρίνος

Ξεκίνησε θύμα της σατανικής προσδοκίας που δημιούργησε η αδίστακτη δημαγωγός Ζωή Κωνσταντοπούλου για διαγραφή του δημοσίου χρέους ως επονείδιστου.

Στον απρόσκοπτο χειρισμό του θέματος είχε ένα κενό που του δημιουργούσε σοβαρό πρόβλημα.

Ηταν το 1940. Οταν στη σχολή εφέδρων αξιωματικών Σύρου κατατάχθηκε ο Κώστας Μητσοτάκης.

«Σε παρακολουθώ. Εχετε καταφέρει να ανακάμψετε και αυτό είναι εκπληκτικό.

Μετά από πολύμηνο θέατρο άκαρπων ουσιαστικά διαπραγματεύσεων, όπου περνούσε τελικά σχεδόν πάντα η κάθε επιθυμία της τρόικας, ενέκρινε η Βουλή τα νέα σκληρά μέτρα λιτότητας, υπερψηφίζοντας και ένα τέταρτο μνημόνιο, αλλά οι δανειστές παραμένουν αναποφάσιστοι. Δύσπιστοι και απογοητευμένοι παραμένουν και οι πολίτες με τους ατυχείς χειρισμούς της κυβέρνησης.

Πολυεκατομμυριούχοι οι περισσότεροι, όμως άνθρωποι της ασταμάτητης σκληρής προσπάθειας, με έμπρακτη αγάπη για τα πάτρια, προσήλθαν αθρόα σε αυτήν την απαιτούσα σεβασμό αίθουσα συγκεντρώσεων του Ιδρύματος Λασκαρίδη στον Πειραιά.

Από πρόσφατες έρευνες των «Νέων» (6/5) και της «Καθημερινής» (30/4) προκύπτει βάσιμη πιθανολόγηση ότι μάταια προσδοκούν κυβέρνηση και δανειστές ως εξασφαλισμένο και στο μέλλον το περιβόητο 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Με την προσδοκία ότι ο σημερινός δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία δεν επιφυλάσσει πιο ολέθριες εκπλήξεις από το κλείσιμο της αξιολόγησης, σας συνιστώ κάποια αξιοπρόσεκτα από την τρέχουσα επικαιρότητα.

Αφού εκφράσω την ελπίδα μετά την ήττα της Αριστεράς του Μελανσόν να ακολουθήσει και η ήττα της Λεπέν με την πανηγυρική εκλογή σε πρόεδρο της Γαλλίας του μετριοπαθούς κεντροφιλελεύθερου Εμανουέλ Μακρόν, ας επανέλθω στα δικά μας

Ανανεώνοντας κάπως τη στελέχωσή του και εδραιώνοντας τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του, που σύµφωνα µε πρόσφατες επεξεργασίες της ηγεσίας του είχαν αλλοιωθεί εδώ και δεκαετίες µε αποκορύφωµα τη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη (1989), το ΚΚΕ στο τελευταίο συνέδριό του σηµατοδοτεί την κατίσχυση της επαναστατικής µνήµης («Το Βήµα», 9-4-2017).

Καθώς σχεδόν πια καθημερινά χάνονται ζωές υπό τα ανηλεή χτυπήματα της κραυγής «ο Αλλάχ είναι μεγάλος» κατά χριστιανών

Πασιφανέστερη απόδειξη της κυριαρχίας του πελατειακού συστήματος σε συνδυασμό με τον ασύδοτο συνδικαλισμό στον χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα νομίζω ότι είναι τα όσα διαδραματίστηκαν για το ενεργειακό και την απειλή αδιεξόδου στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Αν μια οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, δεν απαγορεύεται να απολύσει οικιακή βοηθό, παραδουλεύτρα, κηπουρό ή τον εκπαιδευτικό που βοηθά τα παιδιά της οικογένειας στα μαθήματά τους.

Η κομματική εξάρτηση του συνδικαλιστικού κινήματος ιδιαίτερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα λόγω του μονοπωλιακού χαρακτήρα των επί μέρους λειτουργιών επέτρεψε βαθμιαία

Θα προσπαθήσω από σήμερα, και όσες Κυριακές χρειαστεί, να μπω στα βαθιά νερά της διαβόητης διαπραγμάτευσης με την τρόικα, που είναι τα περίφημα εργασιακά.

Καθώς ξεπέρασα - ελπίζω - την τελευταία περιπέτεια υγείας, επανέρχομαι στην τακτική αρθρογραφία μου με προσφορά ιλαρότητας.

Την περασμένη Κυριακή η στήλη μου απουσίασε λόγω ασθενείας.

Και εγένετο και πάλι φως. Επικράτησε ο ρεαλισμός και η κατανόηση.

Συγχωρήστε μου να μην ασχοληθώ άλλο με την επαπειλούμενη διακοπή έκδοσης «Βήματος» και «Νέων» υποθέτοντας, αφελώς ίσως, ότι δεν υφίσταται πια θέμα.

Βρίσκω άδικο τον ισχυρισμό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ενεργεί τυχοδιωκτικά, βλέποντας και κάνοντας, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, όπως θα έλεγε και η αείμνηστη Μαρία Ρεζάν (πόσο μας λείπει).