Καθώς ξεπέρασα - ελπίζω - την τελευταία περιπέτεια υγείας, επανέρχομαι στην τακτική αρθρογραφία μου με προσφορά ιλαρότητας.
Την περασμένη Κυριακή η στήλη μου απουσίασε λόγω ασθενείας.
Και εγένετο και πάλι φως. Επικράτησε ο ρεαλισμός και η κατανόηση.
Συγχωρήστε μου να μην ασχοληθώ άλλο με την επαπειλούμενη διακοπή έκδοσης «Βήματος» και «Νέων» υποθέτοντας, αφελώς ίσως, ότι δεν υφίσταται πια θέμα.
Βρίσκω άδικο τον ισχυρισμό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ενεργεί τυχοδιωκτικά, βλέποντας και κάνοντας, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, όπως θα έλεγε και η αείμνηστη Μαρία Ρεζάν (πόσο μας λείπει).
Με την Ακρα Δεξιά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.
Ως μια έντονα αμφιλεγόμενη σελίδα στην ιστορία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη προβάλλεται από τους πρόθυμους επικριτές του η μη διακοπή της έκδοσης των εφημερίδων και περιοδικών
Στο πρωθυπουργικό του ξεκίνημα ο κ. Τσίπρας έδειχνε ξεκούραστος, χαμογελαστός, αισιόδοξος, και το φωτεινό του πρόσωπο γεννούσε ελπίδα.
Το κουτί σπίρτα που αγόρασα γράφει με ελληνικά γράμματα «ινδικής προελεύσεως».
Μόλις δύο εβδομάδες μετά την πρόβλεψή μου και η πρώτη από τις δύο μείζονες απειλές για την Ευρώπη και την Ελλάδα δρομολογήθηκε.
Καλώ τους αναγνώστες μου να τιμήσουν μαζί με τον Πρωθυπουργό μας «τα ιδανικά της Δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας» που όπως, υπογράμμισε, εκπροσωπεί ο εκλιπών Φιντέλ Κάστρο.
Τα βαριά σύννεφα των εθνικών θεμάτων που ξαφνικά πύκνωσαν πάνω από την ασθμαίνουσα από τα οικονομικά αδιέξοδα ελληνική κοινωνία μάς εμποδίζουν να συνειδητοποιήσουμε επαρκώς δύο ακόμη πιο μείζονες απειλές:
Κάποια ακόμα σχόλια για την ομιλία του Ομπάμα στο Ιδρυμα Νιάρχου. «Αναμφίβολα είναι πολύ δύσκολο να καταστρώνει κανείς μια πραγματική αναπτυξιακή στρατηγική
Και ξαφνικά, μολονότι τον προανήγγελλαν οι πρόδρομοί του στην Ευρώπη, προέκυψε ως πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τραμπ.
Η κυβέρνηση στη νέα σύνθεσή της φαίνεται επιτέλους να επιδιώκει δραστηριοποίηση στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων.
Το μείζον δεν είναι η απόφανση του Συμβουλίου της Επικρατείας περί αντισυνταγματικότητας του νόμου Παππά.
Γιατί δεν προβάλλετε εντονότερα την αγανάκτηση των νομοταγών πολιτών κατά της εκτεταμένης φοροδιαφυγής; παραπονιέται αγαπητός αναγνώστης.
Πριν από κάποια χρόνια, παρακολουθώντας παράλληλα δύο ποδοσφαιρικούς αγώνες, όπου ως συνήθως σημειώθηκαν έκτροπα,
Το κακό ξεκίνησε - νομίζω - από το Σύνταγμα του 1927. Τότε προβλέφθηκε για πρώτη φορά ότι η προαγωγή στις θέσεις της ηγεσίας του Αρείου Πάγου γίνεται όχι από συλλογικά όργανα ανώτατων δικαστών,
Ο φόβος που τείνει να κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία δεν περιορίζεται μόνο στα αδύναμα και ανήμπορα μέλη της, όπως περιγράψαμε την προηγούμενη Κυριακή.