Γιάννης Μαρίνος

Από πρόσφατες έρευνες των «Νέων» (6/5) και της «Καθημερινής» (30/4) προκύπτει βάσιμη πιθανολόγηση ότι μάταια προσδοκούν κυβέρνηση και δανειστές ως εξασφαλισμένο και στο μέλλον το περιβόητο 3,5% του πρωτογενούς πλεονάσματος.

Με την προσδοκία ότι ο σημερινός δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Γαλλία δεν επιφυλάσσει πιο ολέθριες εκπλήξεις από το κλείσιμο της αξιολόγησης, σας συνιστώ κάποια αξιοπρόσεκτα από την τρέχουσα επικαιρότητα.

Αφού εκφράσω την ελπίδα μετά την ήττα της Αριστεράς του Μελανσόν να ακολουθήσει και η ήττα της Λεπέν με την πανηγυρική εκλογή σε πρόεδρο της Γαλλίας του μετριοπαθούς κεντροφιλελεύθερου Εμανουέλ Μακρόν, ας επανέλθω στα δικά μας

Ανανεώνοντας κάπως τη στελέχωσή του και εδραιώνοντας τα επαναστατικά χαρακτηριστικά του, που σύµφωνα µε πρόσφατες επεξεργασίες της ηγεσίας του είχαν αλλοιωθεί εδώ και δεκαετίες µε αποκορύφωµα τη συγκυβέρνηση Τζαννετάκη (1989), το ΚΚΕ στο τελευταίο συνέδριό του σηµατοδοτεί την κατίσχυση της επαναστατικής µνήµης («Το Βήµα», 9-4-2017).

Καθώς σχεδόν πια καθημερινά χάνονται ζωές υπό τα ανηλεή χτυπήματα της κραυγής «ο Αλλάχ είναι μεγάλος» κατά χριστιανών

Πασιφανέστερη απόδειξη της κυριαρχίας του πελατειακού συστήματος σε συνδυασμό με τον ασύδοτο συνδικαλισμό στον χώρο του ευρύτερου δημόσιου τομέα νομίζω ότι είναι τα όσα διαδραματίστηκαν για το ενεργειακό και την απειλή αδιεξόδου στη διαπραγμάτευση με τους δανειστές.

Αν μια οικογένεια αντιμετωπίζει οικονομικές δυσκολίες, δεν απαγορεύεται να απολύσει οικιακή βοηθό, παραδουλεύτρα, κηπουρό ή τον εκπαιδευτικό που βοηθά τα παιδιά της οικογένειας στα μαθήματά τους.

Η κομματική εξάρτηση του συνδικαλιστικού κινήματος ιδιαίτερα στον ευρύτερο δημόσιο τομέα λόγω του μονοπωλιακού χαρακτήρα των επί μέρους λειτουργιών επέτρεψε βαθμιαία

Θα προσπαθήσω από σήμερα, και όσες Κυριακές χρειαστεί, να μπω στα βαθιά νερά της διαβόητης διαπραγμάτευσης με την τρόικα, που είναι τα περίφημα εργασιακά.

Καθώς ξεπέρασα - ελπίζω - την τελευταία περιπέτεια υγείας, επανέρχομαι στην τακτική αρθρογραφία μου με προσφορά ιλαρότητας.

Την περασμένη Κυριακή η στήλη μου απουσίασε λόγω ασθενείας.

Και εγένετο και πάλι φως. Επικράτησε ο ρεαλισμός και η κατανόηση.

Συγχωρήστε μου να μην ασχοληθώ άλλο με την επαπειλούμενη διακοπή έκδοσης «Βήματος» και «Νέων» υποθέτοντας, αφελώς ίσως, ότι δεν υφίσταται πια θέμα.

Βρίσκω άδικο τον ισχυρισμό ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση ενεργεί τυχοδιωκτικά, βλέποντας και κάνοντας, έτσι, χωρίς πρόγραμμα, όπως θα έλεγε και η αείμνηστη Μαρία Ρεζάν (πόσο μας λείπει).

Με την Ακρα Δεξιά τα πράγματα είναι ξεκάθαρα.

Ως μια έντονα αμφιλεγόμενη σελίδα στην ιστορία του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη προβάλλεται από τους πρόθυμους επικριτές του η μη διακοπή της έκδοσης των εφημερίδων και περιοδικών

Στο πρωθυπουργικό του ξεκίνημα ο κ. Τσίπρας έδειχνε ξεκούραστος, χαμογελαστός, αισιόδοξος, και το φωτεινό του πρόσωπο γεννούσε ελπίδα.

Το κουτί σπίρτα που αγόρασα γράφει με ελληνικά γράμματα «ινδικής προελεύσεως».

Μόλις δύο εβδομάδες μετά την πρόβλεψή μου και η πρώτη από τις δύο μείζονες απειλές για την Ευρώπη και την Ελλάδα δρομολογήθηκε.

Καλώ τους αναγνώστες μου να τιμήσουν μαζί με τον Πρωθυπουργό μας «τα ιδανικά της Δικαιοσύνης και της αξιοπρέπειας» που όπως, υπογράμμισε, εκπροσωπεί ο εκλιπών Φιντέλ Κάστρο.