Σκέπτομαι να σας κάνω κοινωνούς μερικών διαπιστώσεων που διάβασα πρόσφατα και που νομίζω ότι η επικαιρότητα επιβάλλει να προσεχθούν.
Δεν χρειάζονταν μαγικές ικανότητες για να προβλέψεις τι θα συνέβαινε την εβδομάδα Γρηγορόπουλου και Ερντογάν, όπως διακινδύνευσα στο σημείωμα της προηγούμενης εβδομάδας.
Μια εβδομάδα γεμάτη ένταση, αλλά και απρόβλεπτες εξελίξεις που θα μπορούσαν να αποδειχθούν εκρηκτικές και εκτός ελέγχου. Και ένας διάχυτος φόβος, ακόμα και στους κυβερνώντες, για το τι σημαίνει ο Ερντογάν στην Ελλάδα και στην υπό τουρκική επιρροή ελληνική (ακόμα) Θράκη. (Μια πιθανή Κριμαία σε μικρογραφία.) Καθώς οι γραμμές αυτές γράφονται έξι μέρες πριν δημοσιευθούν, ο συντάκτης δεν γνωρίζει τι συνέβη σήμερα που τον διαβάζετε. Εικάζει όμως τι θα μπορούσε να είχε συμβεί.
Οι 23 νεκροί και η πλήρης καταστροφή της Μάνδρας λόγω πλημμύρας οφείλονται στην αδιάφορη και αναποτελεσματική γραφειοκρατία του δημοσιοϋπαλληλικού στρατού κατοχής και στην υπερσυγκεντρωτική εξουσία της κυβέρνησης.
Εν μέσω ατέλειωτων ύμνων για την Οκτωβριανή «Επανάσταση» και το ανίκητο λαϊκό κίνημα, ο «Ριζοσπάστης» έφερε προ ημερών στη δημοσιότητα και αναδημοσίευσαν «Τα Νέα» (18.11.2017) ένα επίσημο ντοκουμέντο που περιείχε μια συγκλονιστική αποκάλυψη.
Καθώς η θριαμβευτική επανεμφάνιση του αρχιδολοφόνου της «17 Νοέμβρη» αποθράσυνε ακόμη περισσότερο τους ανεμπόδιστους εραστές της επαναστατικής βίας, με τη συμπαράσταση πια και της διεθνούς αναρχίας, με άγνωστη συνέχεια, καθώς γράφω τρεις ημέρες πριν από τη δημοσίευση του άρθρου, ας δούμε τι προηγήθηκε της διήμερης εξόδου του Κουφοντίνα από τη φυλακή και της ενθουσιώδους υποδοχής του από τους θαυμαστές της τρομοκρατίας.
Ηταν πριν ακριβώς 30 χρόνια (10 Νοεμβρίου 1987), δηλαδή προτού ακόμη καταρρεύσει το σοβιετικό σύστημα του υπαρκτού σοσιαλισμού, όταν ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος» σε ειδικό αφιέρωμα ανέλυσε, νομίζω για πρώτη φορά στην Ελλάδα, γιατί η αποκαλούμενη Οκτωβριανή Επανάσταση στη Ρωσία το 1917 ήταν πραξικόπημα.
«Αν μου πρότειναν να κυβερνήσω το κράτος θα άρχιζα από την αποκατάσταση της έννοιας των λέξεων» είχε πει ο Κομφούκιος. Θα προσπαθήσω λοιπόν να αποκαταστήσω τη λέξη πλεονάσματα, για των οποίων τη διανομή ερίζουν χωρίς ντροπή κυβέρνηση, αντιπολίτευση, δανειστές και ΜΜΕ.
Για να αξιολογηθούν καλύτερα η επίσκεψη του Πρωθυπουργού και τα όσα συνέβησαν στις ΗΠΑ θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα το ασυνήθιστης αμεσότητας σχετικό άρθρο του αμερικανού πρεσβευτή κ. Τζέφρι Πάιατ. Ξεκινά με την απόφανση ότι «η επίσκεψη ήταν μια μεγάλη επιτυχία.
Γεγονός-κλειδί για να αποκρυπτογραφήσουμε καλύτερα την κατάσταση ανομίας που κυριαρχεί στη χώρα και την εξουθενωτική απουσία αποτρεπτικών και κατασταλτικών επεμβάσεων είναι νομίζω η απόφαση των δικαστηρίων στην υπόθεση της εισβολής του Ρουβίκωνα στην πρεσβεία της Ισπανίας.
Επιτρέψτε μου κάποιες προσωπικές εκμυστηρεύσεις.
Στη Θεσσαλονίκη ο Πρωθυπουργός διακήρυξε ότι προσβλέπει στην προσέλκυση ξένων επενδύσεων προκειμένου να τροφοδοτηθεί η οικονομική ανάπτυξη. Σωστό, αλλά το εννοούσε ή επρόκειτο για ένα από τα ψέματά του;
Από την ημέρα της βύθισης του «Sea Diamond» στη Σαντορίνη έπρεπε να σημάνει συναγερμός διαρκείας.
Συνέβη πριν από 32 χρόνια, όταν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος αποδέχθηκε να μου παραχωρήσει συνέντευξη για τον «Οικονομικό Ταχυδρόμο».
Το εκκλησιαστικόν έτος άνοιξε με φαινόμενα συντέλειας του κόσμου.
Μα, μόνο οι πολιτικοί λένε ψέματα;
Κατά τον καθηγητή της Νομικής Γρηγόρη Καλφέλη:
Με πολύ ενδιαφέρον, υποθέτω, διαβάστηκαν στο σημείωμα της προηγούμενης Κυριακής τα όσα έγραψα περί του ψεύδους ως όπλου πειθούς και ψηφοθηρίας από τους πολιτικούς όπως το προβάλλουν
Τι ρόλο παίζει γενικά το ψέμα στη ζωή μας; Φιλοσοφικό το ερώτημα και προσπάθειες απαντήσεως φιλοξενούνται σε χιλιάδες περισπούδαστες μελέτες. Ανεκτά ως γνωστόν τα κατά συνθήκην ψεύδη που διευκολύνουν τη ζωή μας.
Η δημοσιογράφος - βουλευτής Σοφία Βούλτεψη μας υπενθύμισε πρόσφατα («Τα Νέα», 9/6) το ρηθέν από τον Νόρμαν Μέιλερ: «Δεν είναι λίγο να είσαι απολύτως ψεύτης.