Μεγάλος είναι ο αριθμός εκείνων που διακατέχονται από αισθήματα προσφοράς, αλλά ελάχιστα εισοδήματα έχουν για να στηρίξουν οικονομικά συνανθρώπους και έργα πολιτισμού.
Η επικαιρότητα και τα έργα και οι ημέρες ημετέρων και εχθρών είναι όλο και πιο δυσοίωνα, αλλά και με ελπιδοφόρες εξαιρέσεις. Σε κάποιες από αυτές αναφέρομαι σήμερα:
«Αναγνώστης μου, πιθανώς θιγόμενος από την κατάσταση, μου υπενθύμισε το ανέκδοτο του Διαβόλου και του Κεφαλλονίτη
Η ελληνική και διεθνής επικαιρότητα είναι τόσο πυκνή και εξελίσσεται με τέτοια ταχύτητα που είναι πια δυσκολότατο να την παρακολουθήσουμε συνολικά.
Εορταστικό και το σημερινό κείμενό μου (από αύριο πιο προσγειωμένος).
Μαζί με τις ευχές μου, θα ήθελα χρονιάρες μέρες να ξεφύγω από την αμείλικτη και δυσοίωνη επικαιρότητα και να αναφερθώ σε ένα απίθανο περιστατικό που συνέβη την εποχή της χούντας, το οποίο θα μπορούσε ίσως να συμβεί και σήμερα χάρη κυρίως στην ακατανίκητη δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα.
Πολύ σημαντικές απόψεις για την προσεχή(;) αναθεώρηση του Συντάγματος ανέδειξε σε συνέντευξή του στα «Νέα» (23.3.2018) ο διακεκριμένος καθηγητής Νίκος Αλιβιζάτος, αγαπητός φίλος από την εποχή της χούντας (τότε ακόμα φοιτητής). Αυτά που κυρίως πρέπει να διορθωθούν είναι:
Λίγοι αξιόλογοι δημοσιογράφοι - και ας προσβληθούν κάποιοι - θα μπορούσαν να πάρουν αυτή την εμπεριστατωμένη, σοβαρή και μαζί εκλαϊκευτική συνέντευξη που εκμαίευσε από τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα ο σπουδαίος λογοτέχνης Χρήστος Χωμενίδης και δημοσιεύθηκε στα «Νέα» του Σαββατοκύριακου 17-18 Μαρτίου.
Οεμπορικός πόλεμος που αποφάσισε να κηρύξει ο αδίστακτος πρόεδρος Τραμπ κατά των άλλων χωρών του πλανήτη δίνει μια καλή εξήγηση γιατί τόσο εύκολα τα βρήκε μαζί του ο ημέτερος πρόεδρος Αλέξης Τσίπρας.
Πέρα από το διαβόητο πια άρθρο 86 του Συντάγματος, υπονομευτές της δημοκρατικής ευνομίας καλλιεργεί και το άρθρο 90. Μολονότι το θεμελιώδες άρθρο 4 του Συντάγματος εντέλλεται ότι «όλοι οι Ελληνες είναι ίσοι ενώπιον του Νόμου», το ίδιο το Σύνταγμα θεσπίζει την οργουελική αναίρεσή του «Ολοι είναι ίσοι αλλά μερικοί είναι πιο ίσοι από τους άλλους».
Για πολλοστή φορά και εντονότερα από ποτέ άλλοτε έχει τεθεί σε αμφιβολία το ανεπηρέαστο της δικαστικής εξουσίας από υποδείξεις και παρεμβάσεις της εκτελεστικής (κυβέρνηση).
Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: ο φόβος. Ο φόβος του αύριο, καθώς βήμα-βήμα, οπισθοχωρούντες, εθελοτυφλούντες όπως οι στρουθοκάμηλοι, παραιτούμεθα και από την ελπίδα.
Με τον οχετό λάσπης που μας κατακλύζει διά του σκανδάλου Novartis, με τους κουκουλοφόρους και τους Ρουβίκωνες να δρουν ανεμπόδιστα ως τάγματα εφόδου και ως προπομποί του κατά Μίκη Θεοδωράκη ερυθρού φασισμού, και με τον προκλητικά κυκλοφορούντα ανάμεσά μας ισοβίτη, αρχιδολοφόνο Κουφοντίνα να χλευάζει διά της συνηγόρου του τους συγγενείς των θυμάτων του, πώς θα μπορούσα να είμαι αισιόδοξος;
Η φωνή των εκατοντάδων χιλιάδων λαού που διήγειρε το πανελλήνιο και εξέπληξε τη διεθνή κοινή γνώμη δεν αρκεί.
Ποια είναι η σωστότερη προσέγγιση του απρόβλεπτου συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης για το Μακεδονικό και του πιθανόν ογκωδέστερου σημερινού;
Η απορία ήταν εύλογη.
Δέχομαι κατά καιρούς από καλόπιστους αναγνώστες μου την παρατήρηση ότι επικεντρώνομαι κυρίως στις αρνητικές εξελίξεις και παραλείπω αναφορές στα θετικά.
Η νέα χρονιά ξεκίνησε με τη διαπίστωση έρευνας του διάσημου Αμερικανικού Ινστιτούτου Γκάλοπ, που δημοσιεύεται στον βρετανικό «Economist», ό,τι οι Ελληνες αισθάνονται οι πιο δυστυχισμένοι άνθρωποι στη Γη, με δεύτερους τους Βορειοκορεάτες και τρίτους τους κατοίκους της Βενεζουέλας.
Ο νέος χρόνος μπαίνει με το αριστερό, όχι μόνο λόγω ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και γιατί ξαναφουντώνει η ένταση γύρω από το θεωρούμενο πάντα μείζον εθνικό θέμα, δηλαδή το Μακεδονικό, που αφέθηκε να κακοφορμίσει με δική μας κυρίως υπαιτιότητα
Μολονότι καρδιά του χειμώνα, η ημέρα ξεκίνησε ηλιόλουστη, με ανοιξιάτικες θερμοκρασίες. Ετσι, τα παιδιά βγήκαν για τα κάλαντα και οι μηχανόβιοι κατέβασαν από τα πεζοδρόμια τα δίτροχα για να μην αναγκάζονται τα ανήλικα να κινδυνεύουν στο κατάστρωμα της ασφάλτου.