Γιάννης Μαρίνος

Στα θερινά άρθρα μας που ολοκληρώνονται σήμερα επισημάναμε την κυριαρχία του ψεύδους ως όπλου της πολιτικής εξουσίας, και αυτό επιβεβαιώθηκε και από τα όσα υποστήριξε πρόσφατα ο διάσημος ισπανός συγγραφέας Χαβιέρ Θέρκας σε συνέντευξη στον Γρηγόρη Μπέκο (Βήμα, 10/6).

«Αν θες την εύνοια του λαού, τάξε του υλικά οφέλη. Οχι τιμές και δόξες

Είναι η εθελοδουλία το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των μαζών, όπως υποστηρίζει ο γάλλος διανοούμενος Ετιέν ντε λα Μποεσί;

Η διαπίστωση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ότι το ψέμα όχι μόνο οδηγεί στην εξουσία, αλλά καλλιεργούμενο μεθοδικά στα υπόγεια και στα σαλόνια του Μεγάρου Μαξίμου τη συντηρεί και την παγιώνει, επιλέχθηκε και ως μεθόδευση που μπορεί να οδηγήσει και στην ανανέωση της εμπιστοσύνης του εκλογικού σώματος.

Συνεπής στην παράδοσή της, η στήλη αυτή δεν θα απουσιάσει κατά την περίοδο όπου ο συντάκτης της αποσύρεται στο νησί του για τις θερινές διακοπές. Τα σχετικά κείμενα έχουν παραδοθεί γραμμένα πριν αναχωρήσει γι' αυτές και συνεπώς είναι εκτός τρέχουσας επικαιρότητας, αλλά σταθερά επίκαιρα ως διαχρονικής αξίας.

Πού βρισκόμαστε και πού πάμε μετά την τυπική λήξη των μνημονίων και τη νέα περίοδο των τριμηνιαίων επί τόπου ελέγχων της τρόικας για την αυστηρή εφαρμογή των νέων δεσμεύσεων που έχει εγκρίνει η Βουλή και θα ισχύουν έως το 2060, αλλά χωρίς να θεωρούνται μνημόνιο; Σταχυολογώ σχετικά αξιοπρόσεκτα δεδομένα:

Πριν από 20 χρόνια καθώς μια ομάδα ελλήνων τουριστών περιδιαβάζαμε έκθαμβοι την Καππαδοκία ρωτήθηκε από τον επικεφαλής ενός ολλανδικού γκρουπ από ποια χώρα προερχόμαστε.

Καθώς ο κ. Τσίπρας διαπίστωσε ότι μπορεί με τη λαϊκή ανοχή να μετατρέπει το Οχι του δημοψηφίσματος σε Ναι, επέλεξε έκτοτε αυτή την ακροβασία υποδυόμενος δύο ρόλους ταυτόχρονα:

Στην Ελλάδα έχουμε πολύ σοβαρό πρόβλημα επικοινωνίας.

Με συνοπτικές διαδικασίες, μυστικές διαπραγματεύσεις και παραπλανητική πληροφόρηση επισφραγίστηκε πανηγυρικά στις Πρέσπες η συμφωνία με την πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Βόρεια Μακεδονία το νέο όνομα, αλλά με πολίτες που θα αποκαλούνται Μακεδόνες και επίσημη γλώσσα τη μακεδονική. Η επιτομή του αλυτρωτισμού, αφού αυτά διεκδικούντο και στο περίφημο Ιλιντεν.

Από χρόνια με απασχολεί η απορία ποιος είναι ο ρόλος των αστυνομικών που φρουρούν διάφορους δημόσιους χώρους. Λογικά εμποδίζουν εκείνους που επιδιώκουν να εισέλθουν χωρίς να νομιμοποιούνται.

Μολονότι ματαιοπονώ, δεν βλάπτει να συνεισφέρω για πολλοστή φορά την άποψή μου για την ονομασία της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας.

Πού βαδίζει σήμερα η Ευρωπαϊκή Ενωση; Είναι το ερώτημα που όλο και εντονότερα απασχολεί κάθε σκεπτόμενο Ευρωπαίο, συνεπώς και κάθε σκεπτόμενο Ελληνα.

Είχε πει το 1991 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής:

Ανέμενα τις πικρόχολες αντιδράσεις στο εγκωμιαστικό σημείωμα της περασμένης Κυριακής με ενδεικτικές αναφορές σε σύγχρονους εθνικούς ευεργέτες. Η πιο συνηθισμένη αμφισβήτηση συμπυκνούται στο ερώτημα:

Μεγάλος είναι ο αριθμός εκείνων που διακατέχονται από αισθήματα προσφοράς, αλλά ελάχιστα εισοδήματα έχουν για να στηρίξουν οικονομικά συνανθρώπους και έργα πολιτισμού.

Η επικαιρότητα και τα έργα και οι ημέρες ημετέρων και εχθρών είναι όλο και πιο δυσοίωνα, αλλά και με ελπιδοφόρες εξαιρέσεις. Σε κάποιες από αυτές αναφέρομαι σήμερα:

«Αναγνώστης μου, πιθανώς θιγόμενος από την κατάσταση, μου υπενθύμισε το ανέκδοτο του Διαβόλου και του Κεφαλλονίτη

Η ελληνική και διεθνής επικαιρότητα είναι τόσο πυκνή και εξελίσσεται με τέτοια ταχύτητα που είναι πια δυσκολότατο να την παρακολουθήσουμε συνολικά.

Εορταστικό και το σημερινό κείμενό μου (από αύριο πιο προσγειωμένος).