Αγγελική Κορρέ

Η σχολαστική σκέψη έπλασε τον αφηρημένο Θεό της μεταφυσικής και στις μέρες μας εμφανίστηκε ο μεγάλος Αλλος της ψυχανάλυσης. Σε αυτούς δεν μπορούσες να γονατίσεις και να προσευχηθείς

Τουλάχιστον για τους ένθεους που βλέπουν το Πάσχα ως κάτι περισσότερο από μια περίοδο μίνι διακοπών, το χρέος σήμερα είναι ξεκάθαρο: να «διαψεύσουν» τον Χριστό, διαψεύδοντας τη φύση τους ως φύση του πολέμου, όχι της γέννας

Εκείνος που προφυλάσσει τα χέρια του από την εμπειρία αποκόπτεται ο ίδιος από αυτή. Διότι τα χέρια δεν είναι απλώς εργαλεία, αλλά γέφυρες.

Η Τέχνη δεν είναι σωτηρία, αλλά κάτι κρίσιμο για τη σωτηρία: είναι η αιδώς και (ενίοτε) ένα σπρωξιματάκι των προνομιούχων.

Ενας άνθρωπος που ρίχνει «ασεβή» μυθιστορήματα στις φλόγες ή ένας άλλος που πετάει καταγής πίνακες ζωγραφικής με τη μορφή της Παναγίας είναι άνθρωποι «αγεωγράφητοι» – χαμένοι στην ανοικειότητα, που τους τρομοκρατεί.

Παρά τις πολύωρες συζητήσεις μας για τον Ελιοτ, δεν έτυχε ποτέ να μιλήσω στον Γιάννη για την πρώτη μου επαφή με την Ερημη Χώρα

Μόλις ανοίγει ο καιρός, αρχίζουν να σουλατσάρουν στον κήπο και καμιά φορά ανηφορίζουν. Δεν τα πειράζω αυτά τα πλάσματα

Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω τριγύρω ανθρώπους κάπως «διαφορετικούς» από τον μέσο όρο του προαστίου

Το μόνο που με σοκάρει είναι η πεποίθηση της κοινότητας πως κάποιος που χάνει το παιδί του είναι υποχρεωμένος να λειτουργεί πολιτισμένα

Tο βλέμμα μου περιπλανιέται στους χώρους του σπιτιού μου και μελαγχολώ για όλα όσα με περιστοιχίζουν, έκθετα στο ενδεχόμενο του χαμού.

Οπως η Γη έχει τις γεωλογικές εποχές της, εγώ έχω τους δρόμους μου, ας πούμε τις οδικές εποχές μου

Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της ευημερίας: η εξολόθρευση του μυστηρίου.

Ανέκαθεν ωραιοποιούσαμε όχι το παρελθόν, αλλά αυτό που φανταζόμαστε ως παρελθόν

Για κάθε σκλάβο τουριστικής γαλέρας, ένας ήσυχος πελάτης μοιάζει με συγγενή που ξαναβρίσκεις στην προσφυγιά

Τουλάχιστον εμείς έχουμε την ικανότητα να επιθυμήσουμε έναν Θεό που ξέρει πότε να μας πάρει από δω

Η «τέχνη για την τέχνη» θα έχει πάντα το χαρτί της ομορφιάς, της ομορφιάς που λείπει από αυτόν τον σκληρό και μονίμως ταραγμένο κόσμο

Ο πλούτος, η εξουσία και όλα αυτά μας φαίνονται τρόποι να επιδρούμε στους άλλους ώσπου να τους κατακτήσουμε ολοκληρωτικά

Εχω αρχίσει να καταλαβαίνω τι θα πει να συλλέγεις και δη μανιωδώς.

Δεν μας ρωτάει κανείς αν θέλουμε να υπάρξουμε, ούτε μας επιτρέπει να επιλέξουμε το πώς και τα τι

Ο άνθρωπος πρέπει κάτι να φάει όσο περιμένει την ανακαίνιση της Ιστορίας. Ενα κομμάτι ψωμί για το στομάχι ή μια ευγενική κουβέντα για την ψυχή