Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου (1936-1941), παρά το σχετικώς βραχύ του βίου της, επηρέασε δυσαναλόγως δραστικά τα εκκλησιαστικά πράγματα στη χώρα μας.
Η πρώτη συνάντησή μου με τον αείμνηστο Αντώνη Τρίτση πραγματοποιήθηκε στις 17 Μαρτίου 1987, στις 10 π.μ., στο γραφείο του υπουργού στην οδό Μητροπόλεως. Η συνάντηση διήρκεσε μιάμιση ώρα και δεν δημοσιοποιήθηκε.
Συμπληρώθηκε εικοσιπενταετία από την υπογραφή, στις 11 Μαΐου 1988, στο Μέγαρο Μαξίμου (!) της «Σύμβασης παραχώρησης στο Δημόσιο της δασικής και αγροτολιβαδικής περιουσίας των Ι. Μονών της Εκκλησίας της Ελλάδος» με σκοπό να επιλυθούν «οριστικά και αμετάκλητα» όλα τα θέματα που είχαν προκληθεί με τον Ν. 1700/1987, γνωστό και ως «Νόμο Τρίτση», από το όνομα του υπουργού που τον εισηγήθηκε, και να αποφευχθούν «διενέξεις μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας».