Στέφανος Κασιμάτης

Χωρίς τους χρηματοοικονομικούς κανόνες που επιτρέπουν την αδιαφάνεια στις επενδύσεις, χωρίς τη συνεργασία τραπεζών, δικηγόρων και λογιστών, οι δικτάτορες δεν θα μπορούσαν να κρύβουν στη Δύση το προϊόν των κλεπτοκρατικών πρακτικών τους

Ο Αλέξης Τσίπρας για την οικονομία. Οπως βλέπετε, η κλασική κωμωδία εξακολουθεί να γεμίζει θέατρα. Αριστοφάνης, Σαίξπηρ, Μολιέρος, Τσίπρας δεν παλιώνουν ποτέ.

Το αντέχει ο εγωισμός του; Και πείτε ότι ο εγωισμός του το αντέχει, το αντέχει ο ναρκισσισμός του;

Ανδρουλάκης και Δούκας δεν διαφέρουν στα ουσιαστικά, δηλαδή τα πολιτικά· διαφέρουν μόνο οι φιλοδοξίες που τρέφει ο καθένας για τον εαυτό του.

Αυτό που συνάγεται από την έκθεση Ντράγκι είναι ότι απέναντι στις προκλήσεις της νέας εποχής η Ευρώπη έχει τα χέρια της δεμένα.

Οταν η κυβερνητική εναλλακτική δεν υφίσταται ούτε ως μεθυσμένο όνειρο, γιατί να διακινδυνεύσουν τη θέση τους οι κυβερνώντες, επιχειρώντας αλλαγές που θα δυσαρεστήσουν κατεστημένα συμφέροντα και θα ταρακουνήσουν τις ισορροπίες;

Αν θέλουμε να χτίσουμε την ουτοπία, πρέπει πρώτα να θυμηθούμε τη δουλεία. Υπό την προϋπόθεση, εννοείται, ότι οι δούλοι θα είναι κάποιοι άλλοι και όχι εμείς.

Αν το ελληνικό κράτος δίκαζε τους πραξικοπηματίες, ουσιαστικά θα αναγνώριζε τη δική του ευθύνη στην εισβολή και κατοχή της Κύπρου

Η βροχή ήταν τόσο σύντομη και τόσο ισχυρή, ώστε αναρωτιέσαι αν πράγματι φοράει λαμέ κοστούμι και μήπως τα βράδια τραγουδάει στο «Ελυζέ» του Λονδίνου...

Δακτυλοδεικτούμενη, διότι παρότι δικηγόρος και πολιτικός η κυρία Τζάκρη δεν γνωρίζει το Σύνταγμα

Αν η γιορτή έγινε για την περιπόθητη λύση του Μακεδονικού, δεν θα έπρεπε να προσκληθεί ο δημιουργός του, ο Αντώνης Σαμαράς;

Ιδού ένα ακόμη θύμα της μοιραίας γοητείας του Γιώργου Λιάγκα. Γιατί αυτός ήταν η αιτία της καταστροφικής επίδοσης του Στέφανου στις εκλογές, μην αμφιβάλλετε.

«Η Δημοκρατία γεννήθηκε μέσα στην αγορά και παραμένει πάντα συνυφασμένη μαζί της»

Με τον Στέφανο, λοιπόν, έχεις τη φυσική ηγεσία.

Το πολιτικό πρόβλημα του Ισραήλ είναι στη ρίζα του στρατιωτικό πρόβλημα. Είναι πρόβλημα ανεπαρκούς στρατηγικής.

Το πρόσφατο συνέδριο του Κύκλου, για τη Μεταπολίτευση, ήταν εξαιρετικά γόνιμο και ενδιαφέρον, αλλά εγώ, ως δημοσιογράφος, θα περιοριστώ στο πιο κραυγαλέο και εντυπωσιακό από αυτά που παρήγαγε.

Βλέπω έναν νεαρό που προσπαθεί να γίνει πολιτικός, ο οποίος όμως έχει το θάρρος να διατυπώνει έναν τολμηρό ισχυρισμό για την πολιτική ζωή και να τον αποδεικνύει πάραυτα με το παράδειγμά του!

Ισως έτσι να εξηγείται η ευκολία με την οποία τους βλέπουμε να μετέρχονται μέσα όπως το ενσυνείδητο ψεύδος, η σκόπιμη στρέβλωση της αλήθειας και η αντιστροφή της πραγματικότητας

Ξέρετε εσείς μήπως κανέναν αυταρχικό ηγέτη στην Ιστορία που πήρε την εξουσία υποσχόμενος ότι θα επιβάλει τις προσωπικές επιθυμίες του στους πάντες;