Σήμερα το κύρος και η συμβολική αξία του Συντάγματος, η πραγματική δύναμη της επίκλησής του, προϋποθέτουν την ακριβολογία και τον συντονισμό με την εποχή του: την απλούστευση, την ελάφρυνση και την επικαιροποίηση.
Πρόκειται για μια τελευταία(;) ελπίδα επιστροφής της δημοκρατίας στη δύναμη των πολλών, αλλά ταυτόχρονα και για μια παραδοχή της αδυναμίας της να τους συγκινήσει.
Η θρησκευτική παράδοση των Ελλήνων έχει την αυτοτελή της δύναμη και εγγραφή στην ιστορία και στο βίωμα του έθνους.
Σχεδόν πενήντα χρόνια από το 1975, μετά από τέσσερις αναθεωρήσεις και την αλληλουχία σκληρών κρίσεων, το Σύνταγμα μοιάζει να έχει υποστεί την απομάγευσή του.
Ημεταπολεμική εμπέδωση του κράτους δικαίου και η χρυσή εποχή των δικαιωμάτων συνδέθηκαν στενά με τον δικαστικό έλεγχο του νομοθέτη και τη δέσμευσή του από κανόνες αυξημένης τυπικής ισχύος. Η τήρηση του Συντάγματος δεν επαφίεται στην καλή πρόθεση των κυβερνώντων, αλλά στο πιο ανθεκτικό θεσμικό τους αντίβαρο, τη δικαστική εξουσία. Στην απαιτητική αυτή αντίληψη της δημοκρατίας, […]