Αντώνης Καρακούσης

Όλοι πλέον γνωρίζουν τα βάρη της διακυβέρνησης του κ. Τσιπρα, όπως και όλοι αντιλαμβάνονται ότι ήλθε στην εξουσία γεμάτος αυταπάτες και ψευδαισθήσεις, που τον οδήγησαν σε κεφαλαιώδη λάθη, τα οποία απείλησαν τη θέση της χώρας στην Ευρώπη και στον κόσμο.

Παρακολουθώντας σε τούτο τον καιρό της μεγάλης κρίσης τον δημόσιο λόγο κομμάτων, ηγετών και στελεχών αισθάνεται ο καθείς το κενό ή, καλύτερα, το έλλειμμα.

Την περασμένη Δευτέρα όσοι έτυχε να βρεθούν στους κήπους του Προεδρικού Μεγάρου διέκριναν τη διαφορά, για να μην πούμε τη μεταμόρφωση. Στη δεξίωση του Προέδρου της Δημοκρατίας για τα 43 χρόνια από την αποκατάσταση της δημοκρατικής ομαλότητας οι υπουργοί και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ έλαμπαν στην κυριολεξία.

Το οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης είναι δηλώνει σχετικά ικανοποιημένο από την πρώτη απόπειρα εξόδου στις αγορές.

Οι περισσότεροι, της αντιπολίτευσης και μη, θεωρούν την κυβέρνηση φθαρμένη και ασθενή, εξαρτημένη από τον αλλοπρόσαλλο σύμμαχο και συγκυβερνήτη Πάνο Καμμένο και δέσμια των εσωκομματικών αντιθέσεων μεταξύ των πολλών ομάδων του ΣΥΡΙΖΑ.

Οσοι παρακολουθούν συστηματικά τις ελληνικές οικονομικές εξελίξεις, είχαν εντοπίσει ότι η οικονομική δραστηριότητα κατέγραψε τις χειρότερες επιδόσεις της - κοινώς έπιασε πάτο - στο τελευταίο τρίμηνο του 2015.

Οσοι παρακολουθούν συστηματικά τις ελληνικές οικονομικές εξελίξεις, είχαν εντοπίσει ότι η οικονομική δραστηριότητα κατέγραψε τις χειρότερες επιδόσεις της - κοινώς έπιασε πάτο - στο τελευταίο τρίμηνο του 2015.

Εδώ και μήνες σύσσωμος ο Τύπος παρότρυνε την κυβέρνηση να κλείσει το ταχύτερο τη δεύτερη αξιολόγηση ώστε να απαλλάξει την οικονομία από τα πολλά κύματα

«H Ελλάδα εξελίσσεται σε fashion (μόδα) για τη διεθνή επενδυτική κοινότητα» σημείωνε με έμφαση τις προάλλες εκπρόσωπος διεθνών επενδυτικών σχημάτων,

Το Eurogroup της 15ης Ιουνίου παρήγαγε, κατά πάσα βεβαιότητα πια, οικονομικά και πολιτικά αποτελέσματα

Ολα ξεκίνησαν το καλοκαίρι του 2012, αμέσως μετά τις διπλές εκλογές.

Πόσοι άραγε γνωρίζουν ότι οι «New York Times» και ο γαλλικός «Le Μonde»

Η ολοκλήρωση της περιβόητης δεύτερης αξιολόγησης είναι ακριβές ότι δεν έγινε με τους καλύτερους όρους για την κυβέρνηση και τη χώρα.

Επιχειρηματίες και τραπεζίτες βεβαιώνουν ότι πολιορκούνται στην κυριολεξία τους τελευταίους μήνες από διεθνή επενδυτικά σχήματα που αναζητούν ευκαιρίες στην Ελλάδα.

Πριν από ένα χρόνο οι απανταχού ανθενωσιακοί, γοητευμένοι από τα οράματα τού Τραμπ, της Λεπέν, του Φάρατζ, του Πέπε Γκρίλο και των δικών μας δραχμιστών, προφήτευαν το τέλος της Ευρώπης, κουνούσαν εθνικιστικά λάβαρα κι ονειρεύονταν φράχτες και τείχη αντίστοιχα εκείνων που σήκωνε ο Ούρμπαν στα περίχωρα της Βουδαπέστης.

Από το ειδικό στο γενικό και από τα επιμέρους στο όλον έλεγαν οι παλαιότεροι όταν ήθελαν να αξιολογήσουν καταστάσεις ή να προσεγγίσουν επιδόσεις σχημάτων, κομμάτων και κυβερνήσεων.

Η Τερέζα Μέι απέτυχε παταγωδώς στις βρετανικές εκλογές. Επέλεξε τις πρόωρες εκλογές στοχεύοντας σε απόλυτη πλειοψηφία ώστε από καλύτερες θέσεις να προωθήσει το Brexit, αλλά οι Βρετανοί ψηφοφόροι δεν δικαίωσαν την επιλογή της.

Πριν από λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 6 Ιουνίου ο κόσμος θυμήθηκε την περίφημη D-Day, την επέτειο της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία το 1944, που σήμανε το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Λίγο πριν ξεσπάσει η αραβική άνοιξη οι αμερικανοί διπλωμάτες μιλούσαν για την ανάγκη μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής στην ευρύτερη ισλαμική ζώνη από τη Μαυριτανία μέχρι το Πακιστάν, η οποία θα δημιουργούσε περιβάλλον ειρήνευσης και ανάπτυξης για όλο τον κόσμο.

Στην επταετία της κρίσης και της μεγάλης ύφεσης το μόνο χειροπιαστό και μη αμφισβητήσιμο γεγονός είναι αυτό της διόρθωσης των δημοσίων οικονομικών.