Αντώνης Καρακούσης

Από το ειδικό στο γενικό και από τα επιμέρους στο όλον έλεγαν οι παλαιότεροι όταν ήθελαν να αξιολογήσουν καταστάσεις ή να προσεγγίσουν επιδόσεις σχημάτων, κομμάτων και κυβερνήσεων.

Η Τερέζα Μέι απέτυχε παταγωδώς στις βρετανικές εκλογές. Επέλεξε τις πρόωρες εκλογές στοχεύοντας σε απόλυτη πλειοψηφία ώστε από καλύτερες θέσεις να προωθήσει το Brexit, αλλά οι Βρετανοί ψηφοφόροι δεν δικαίωσαν την επιλογή της.

Πριν από λίγες μέρες και συγκεκριμένα στις 6 Ιουνίου ο κόσμος θυμήθηκε την περίφημη D-Day, την επέτειο της συμμαχικής απόβασης στη Νορμανδία το 1944, που σήμανε το τέλος του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου.

Λίγο πριν ξεσπάσει η αραβική άνοιξη οι αμερικανοί διπλωμάτες μιλούσαν για την ανάγκη μιας μεγάλης πολιτικής αλλαγής στην ευρύτερη ισλαμική ζώνη από τη Μαυριτανία μέχρι το Πακιστάν, η οποία θα δημιουργούσε περιβάλλον ειρήνευσης και ανάπτυξης για όλο τον κόσμο.

Στην επταετία της κρίσης και της μεγάλης ύφεσης το μόνο χειροπιαστό και μη αμφισβητήσιμο γεγονός είναι αυτό της διόρθωσης των δημοσίων οικονομικών.

Οσοι κυκλοφορούν στην Αθήνα αντιλαμβάνονται με την πρώτη ματιά τη διαφορά

Ο Λουκάς Παπαδήμος, μια από τις πιο ευγενικές μορφές της ελληνικής δημόσιας ζωής, ένα πρόσωπο με διεθνή

Oσοι συνομιλούν με τους επιτελείς του οικονομικού επιτελείου γνώριζαν ότι οι πιθανότητες για ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του ελληνικού προβλήματος στο Eurogroup της 22ας Μαΐου ήταν μικρές.

Επτά χρόνια θυσιών είναι πάρα πολλά για να πάνε χαμένα. Ωστόσο όλα είναι πιθανά.

Ένας από τους πιονιέρους της μεταπολεμικής ανάπτυξης έφυγε πλήρης ημερών από τη ζωή ήρεμος και ήσυχος.

«Η σταθερότητα, δημοσιονομική και πολιτική, αποτελεί τη λυδία λίθο της ανάκαμψης, χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση».

«Η σταθερότητα, δημοσιονομική και πολιτική, αποτελεί τη λυδία λίθο της ανάκαμψης, χωρίς αυτήν δεν μπορεί να υπάρξει έξοδος από την κρίση».

Επειτα από επτά χρόνια ύφεσης και επαναλαμβανόμενων κρίσεων ασυνέχειας και αναξιοπιστίας, η ελληνική οικονομία μπορεί να προσβλέπει αντικειμενικά σε καλύτερες μέρες.

Εν αρχή ήν ο λόγος, μας λένε οι Γραφές.

Για πρώτη φορά, έπειτα από μακρά περίοδο απόλυτης αβεβαιότητας και διαβρωτικής ανασφάλειας, φαίνεται κάποιο φως στο βάθος του τούνελ.

Στη συνάντηση της Δευτέρας των τραπεζιτών με πλήθος στελεχών του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης όλα ήταν διαφορετικά.

Θα ήταν Δεκέμβριος του 2014, τότε που ο Σαμαράς πάσχιζε να κρατηθεί στην εξουσία, έχοντας απέναντί του τον επελαύνοντα Τσίπρα, που όλα τα έσφαζε και όλα τα μαχαίρωνε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Η αιφνιδιαστική προκήρυξη εκλογών από την Τερέζα Μέι στη Μεγάλη Βρετανία έβαλε πολλούς σε σκέψεις και στην Αθήνα. Διερωτήθηκαν πολλοί μήπως και ο δικός μας Πρωθυπουργός προχωρήσει σε αντίστοιχη αιφνιδιαστική κίνηση.

Θα ήταν άνοιξη του 2006, μέρες πασχαλινές, όπως και τώρα, αν δεν μας απατά η μνήμη.

Η περιπέτειά μας, η δική μας περιπέτεια του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, των εντύπων και των ιστοσελίδων του, είναι εν πολλοίς γνωστή. Ωστόσο υπάρχουν λεπτομέρειες κρίσιμες και ξεχωριστές, άγνωστες στο ευρύ κοινό.