Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας κόντρα σε όλα τα προγνωστικά αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα πολιτικά χαρακτηριστικά του.
H προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή φανέρωσε στους πάντες ότι παρά τους πρωθυπουργικούς όρκους περί του αντιθέτου έχουμε εισέλθει σε μακρά προεκλογική περίοδο, με άγνωστο ακόμη τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών.
Στις αρχές του 2015 η Πορτογαλία ετοιμαζόταν για την ολοκλήρωση του δικού της δανειακού προγράμματος και για την επανένταξή της, με ίδιες δυνάμεις, στο διεθνές οικονομικό σύστημα.
Ανατρέχοντας στην παγκόσμια ιστορία, διαπιστώνει κανείς ότι η παρούσα περίοδος μόνο με εκείνη του Μεσοπολέμου μπορεί να συγκριθεί. Και ιδιαιτέρως με τη μετά το αμερικανικό κραχ του 1929 εποχή, στη διάρκεια της οποίας αμφισβητήθηκαν σύνορα, συμμαχίες, κόμματα, ηγεσίες, ιδεολογίες, τα πάντα.
Το 2009 η αμφισβήτηση των εθνικών στατιστικών στοιχείων αποτέλεσε τη θρυαλλίδα της επελθούσης χρεοκοπίας.
Αν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει την πραγματική θέση της ελληνικής οικονομίας, θα διαπιστώσει ότι έχει απαλλαγεί σε μεγάλο βαθμό από θεμελιακούς κινδύνους αλλά τελεί ακόμη σε ιδιότυπη στάση αναμονής.
Το εξελισσόμενο πολιτικό σχέδιο του κ. Τσίπρα είναι παλαιάς κοπής και απλοϊκό στη σύλληψή του.
Επειτα από οκτώ χρόνια ύφεσης και απόλυτης αβεβαιότητας και αφού επήλθε η περιβόητη εσωτερική υποτίμηση - της τάξης του 25% με 30%
Αν επιχειρήσει κανείς να προσεγγίσει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, θα διαπιστώσει ότι, παρά τον μύθο που επιχείρησε να καλλιεργήσει κατά την περίοδο της διακυβέρνησής του, παραμένει ένα μικρό κόμμα με περιορισμένη επίδραση στο σώμα της κοινωνίας.
Τις προηγούμενες ημέρες μια φάλαινα μήκους 9 μέτρων ξεβράστηκε στις ακτές της Σαντορίνης.
«Οπου έχουν αναδειχθεί ενεργειακοί πόροι η γειτονιά διεγείρεται και ο κόσμος δεν περνάει ήσυχα» σημείωνε με νόημα τις προηγούμενες ημέρες στην Αθήνα διπλωματικός παράγων μεγάλης χώρας, με αφορμή την επικρατούσα ένταση στη Συρία και την προαγγελλόμενη, από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης, «σύγκρουση γιγάντων» στην ευρύτερη ζώνη της Μέσης Ανατολής, της Νοτιοανατολικής Μεσογείου.
Αν μπορούσε κανείς να απομονώσει τις τρέχουσες οικονομικές εξελίξεις από τις πολιτικές και τις εξωτερικές, θα επιτρεπόταν, κατά τρόπο αντικειμενικό, να δει το ποτήρι μισογεμάτο.
Ο Ντόναλντ Τραμπ πρώτα τα έβαλε με την αμερικανική ελίτ, πολιτική, οικονομική, καλλιτεχνική και επιστημονική, θεωρώντας την υπεύθυνη για τον μαρασμό των μεσοδυτικών Πολιτειών.
Η 21η Ιουνίου είναι το νέο ορόσημο για την ελληνική οικονομία, την ελληνική πολιτική και τη χώρα ολάκερη. Και αυτό γιατί τότε θα κριθεί αν η Ελλάδα πληροί τις προϋποθέσεις να επανενταχθεί αυτόνομη ξανά στο διεθνές οικονομικό σύστημα, θα επιβεβαιωθεί ή όχι δηλαδή αν έχει ολοκληρώσει αισίως, χωρίς περιπλοκές, αμφισβητήσεις και αστερίσκους, το πρόγραμμα βοήθειας εταίρων και δανειστών και θα έχει διαμορφώσει, έπειτα από οκτώ μαρτυρικά χρόνια, τους όρους και τις προϋποθέσεις οριστικής εξόδου από τα μνημόνια.
Το πρόσωπο νεανικό, καθαρό, αψεγάδιαστο, και μαζί σεμνό, σχεδόν ταπεινό, απαλλαγμένο από τη συνήθη θρασύτητα της νιότης.
Η εμφανώς επιθετικότερη, μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016, Τουρκία του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν βρίσκεται τούτο τον καιρό στο μικροσκόπιο των διεθνών δυνάμεων, ιδιαιτέρως εκείνων της Δύσης
«Στον ξερό τον κάμπο μια σπίθα αρκεί...» λένε στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου. Ακριβώς λοιπόν επειδή ο κυβερνητικός κάμπος είναι ξερός, ήρκεσε το «πταίσμα» του επιδόματος ενοικίου της Ράνιας Αντωνοπούλου για να ξεχειλίσει το ποτήρι της λαϊκής αγανάκτησης και να μεταδώσει στον ΣΥΡΙΖΑ ότι οι μέρες ανοχής και κατανόησης τελειώνουν.