Η Ψίμυθος έγινε η νέα Ατλαντίδα, σύμβολο ενός χαμένου καλοκαιρινού πολιτισμού, ένα νησί που πλέον θα αλλάζει θέση διαρκώς και θα απομακρύνεται όποτε κάποιος πιστεύει πως το πλησιάζει, ένα φάντασμα περασμένων διακοπών.
Η ψήφος μέσα στο δημοκρατικό πολίτευμα – που επίσης κινδυνεύει – είναι το μοναδικό μας πετραδάκι προς την οικοδόμηση μιας νέας εμπιστοσύνης. Και μιας νέας αντίστασης απέναντι στην απελπισία, η οποία δεν λύνει, αλλά μόνο δημιουργεί προβλήματα.
Είναι αλήθεια ότι κανείς δεν τα καταφέρνει μόνος του σ’ αυτή τη ζωή. Η μεγαλύτερη χαρά μας είναι οι βαθιές, ουσιαστικές σχέσεις.
Διαβάζοντας εμμονικά σχεδόν ειδήσεις για τον κορωνοϊό, τις μάσκες, τα περιοριστικά μέτρα, πέφτω σε ένα άρθρο που με κάνει σχεδόν να χαμογελάσω. Οι γαλλικές αρχές, αναφέρει, επέβαλαν την υποχρεωτική χρήση της μάσκας, λόγω υπερβολικής αύξησης των κρουσμάτων, στο Καπ ντ’Αγκντ, διάσημο γαλλικό θέρετρο, αγαπημένο προορισμό γυμνιστών και «λιμπερτίνων». Αρχίζω να σκέφτομαι αυτούς τους παραθεριστές, γυμνιστές […]