Ανδρέας Γιακουμακάτος

Η ιστορία της Αθήνας, από τις αρχές τουλάχιστον του 20ού αιώνα, είναι μια αφήγηση σχεδίων που ποτέ δεν υλοποιήθηκαν. Αλλα τα υπέγραφαν έλληνες ειδικοί, άλλα ξένοι. Ενώ η πόλη αναπτυσσόταν ανεξέλεγκτα, παράνομα και εκτός σχεδίου, τα σχέδια αυτά είχαν συχνά ένα κοινό χαρακτηριστικό, τον «εξωραϊσμό». Από τη στιγμή που δεν ήταν δυνατή η επέμβαση στα […]

Το πνεύμα μιας νέας θεότητας πλανάται ανενόχλητο στις άδειες πανεπιστημιακές αίθουσες. Είναι το άυλο πνεύμα της εξ αποστάσεως διδασκαλίας, της εικονικής (στην κυριολεξία;) «μετάδοσης της γνώσης». Προέχει φυσικά η προστασία της υγείας του πληθυσμού, και από την άποψη αυτή είμαστε πολύ τυχεροί που όχι μόνο εκμεταλλευτήκαμε την ψηφιακή τεχνολογία για να κρατήσουμε ζωντανή τη σχέση […]

Αν υπάρχει ένας έλληνας αρχιτέκτονας που να είναι ορκισμένος οπαδός των υψηλών κτιρίων, αυτός είναι ο Γιάννης Βικέλας. Γεννημένος στο Παρίσι το 1931, ο Βικέλας σπούδασε Αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και από φοιτητής δούλεψε στο γραφείο του Κώστα Καψαμπέλη. Φαίνεται όμως ότι αυτή η εμπειρία δεν είχε τον δημιουργικό παλμό που ο νεαρός αρχιτέκτονας […]

Η εποποιία του Μπάουχαους αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη σύνθεση ορθολογισμού, ουτοπίας και δημιουργικότητας στην πραγμάτωση της ιδέας του μοντέρνου στον 20ό αιώνα. Αμέσως μετά το τέλος του καταστροφικού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, στην ώριμη φάση της εξέλιξης των πρωτοποριών – όπως ο εξπρεσιονισμός, ο νεοπλαστικισμός και ο κονστρουκτιβισμός – και με επιτακτική την ανάγκη ανασύστασης της οικονομίας και […]

Το βραβευμένο στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό του 1960 Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Βελιγραδίου και το νέο κόσμημα των Ιωαννίνων, το Μουσείο Αργυροτεχνίας στο κάστρο της πόλης

Πριν από αρκετά χρόνια, επί εποχής Λαλιώτη, ανέκυψε ένα ζήτημα που πυροδότησε τις αντιδράσεις των αρχιτεκτόνων. Επρόκειτο για το συγκρότημα Φιξ επί της Συγγρού στην Αθήνα.

Αφιξη στη Βενετία από το κανάλι της Τζουντέκα.

Είναι μάλλον παράδοξο να διαβάζει κανείς ή να σχολιάζει ένα άγνωστο ως σήμερα κείμενο που ολοκληρώθηκε περίπου 75 χρόνια πριν.

Μια «υπόγεια» πραγματικότητα έχει βάλει ξανά στον διεθνή χάρτη τη Νάπολι.

Η ιστορία είναι σύντομη αλλά διδακτική: ο Μάρκο Μινίτι, υποψήφιος του Δημοκρατικού Κόμματος στις μονοεδρικές εκλογές στο Πέζαρο, οχυρό της Αριστεράς, είναι κατά γενική ομολογία ένας επιτυχημένος υπουργός Εσωτερικών της σημερινής ιταλικής κυβέρνησης που διαχειρίστηκε μεταξύ άλλων με εξαιρετικό τρόπο το ζήτημα των μεταναστών ειδικά από τη Λιβύη.

Τίποτε ίσως δεν αξίζει να ορίσει τις αναζητήσεις, τους οραματισμούς και το στοχαστικό σύμπαν του Δημήτρη Πικιώνη, όσο τα ίδια τα κείμενα του Πικιώνη

Παραγωγικές υποδομές μελλοντικών παραγκουπόλεων, δίκτυα φανταστικών θαλάσσιων τοπίων, συνεργατικές πλατφόρμες στο Αιγαίο, γεωγραφικοί Λεβιάθαν σε μετά-τη-φύση κόσμους, συμπαγείς πόλεις ανάμεικτων χρήσεων, τεχνητά σπήλαια και ανθρωπογενή περιβάλλοντα για μελλοντικούς περιηγητές, μυθοπλαστικές μεταλλαγές υπαρκτών αστικών μαζών και διαστικά οικιστικά τετράγωνα, τεχνητή νοημοσύνη με συναισθήματα και φιγούρες καρτούν υποψήφιες για την αμερικανική προεδρία.

Το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης αποτελεί ιδιαίτερη περίπτωση στην ελληνική ακαδημαϊκή πραγματικότητα.

Η παρουσία της Documenta 14 στην Αθήνα είναι μια σοβαρή υπόθεση.

Πολλοί αναρωτιόμαστε τα τελευταία χρόνια πού - το - πάει η αρχιτεκτονική.

Φορούσε ακόμα «κοντά παντελονάκια», σύμφωνα με πρόσφατη αφήγηση του ιδίου, όταν το 1971 κέρδιζε μαζί με τον φίλο και συνεργάτη του Ρίτσαρντ Ρότζερς το πρώτο βραβείο στον διεθνή διαγωνισμό για το Μουσείο Ζορζ Πομπιντού στο Παρίσι.