Νίκος Δήμου

Το 1972, η πρωτεύουσα της Βαυαρίας, το Μόναχο, είχε αναλάβει να διοργανώσει τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Πέντε χρόνια πριν, άρχισαν οι Γερμανοί να ετοιμάζονται. Με την ευκαιρία των Ολυμπιακών άλλαξαν ριζικά την πόλη τους. Το Μόναχο είναι η δεύτερή μου πατρίδα. Εζησα εκεί έξι χρόνια – από το 1954 ως το 1960 κάνοντας τις σπουδές μου […]

Απεχθάνομαι τη λέξη «Μέγας» επειδή έχει επικρατήσει να χρησιμοποιείται σαν επίθετο για κατακτητές και πολεμάρχους. Πόσο «Μέγας» είναι ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν τον δεις με τη ματιά του κατακτημένου και του δούλου; Το επίθετο αυτό θα έπρεπε να αφορά μόνο ευεργέτες της ανθρωπότητας. Μέγας Παστέρ – ναι. Μέγας Ναπολέων – όχι. Ανάμεσα στους ευεργέτες θα αριθμούσα και […]

Διάβασα πριν από δύο εβδομάδες ένα άρθρο του ιστορικού Γιώργου Θ. Μαυρογορδάτου, στο οποίο πρότεινε να διδάσκεται στα σχολεία μας η καθαρεύουσα. Με την πρόταση αυτή συμφώνησε, σε δικό του άρθρο, και ο συγγραφέας Τάκης Θεοδωρόπουλος. Θεωρώ την πρόταση αυτή ολέθρια και επικίνδυνη. Αν εφαρμοζόταν θα ήταν σαν να ανασταινόταν ξαφνικά η διγλωσσία. Θα προκαλούσε […]

Αυτό θα πει Αγιον Πνεύμα! Επειδή γιόρταζε τη Δευτέρα, δεν κυκλοφόρησαν εφημερίδες ούτε το Σάββατο (απογευματινές) ούτε την Κυριακή (πρωινές) ούτε τη Δευτέρα (απογευματινές) ούτε την Τρίτη (πρωινές). Πολύ πνεύμα χάθηκε αυτές τις μέρες… Αναρωτιέμαι γιατί ερίζουν τόσα κράτη (κι εμείς) για τους υδρογονάνθρακες (κατά Καμμένον: υδατάνθρακες) της Μεσογείου. Τουρκία, Ελλάδα, Κύπρος, Αλβανία, Ιταλία, Λιβύη […]

Εχουμε συνηθίσει να γιορτάζουμε κάθε εθνική επέτειο εθνικιστικά. Από τον καιρό του σχολείου και του στρατού, εθνική εορτή σημαίνει και εθνικιστική έξαρση. Το πρόβλημα είναι πως έχουμε έτσι ανατραφεί. Από τις έρευνες και τις δημοσκοπήσεις συνάγεται ότι είμαστε ο πιο εθνικιστικός λαός της Ευρώπης (άνω του 90% των Ελλήνων είναι υπερήφανοι που είναι Ελληνες – ενώ […]

Λέγαμε ότι με τη χρήση των ψηφιακών και ηλεκτρονικών μέσων επιταχύνθηκαν οι διαδικασίες στο Δημόσιο και κερδίζουμε χρόνο και κόπο. Μερικοί, όπως εγώ, που επί είκοσι χρόνια φωνάζω, γράφω, δημοσιογραφώ για την ψηφιοποίηση (και όχι ψηφιακοποίηση όπως διαβάζω συχνά) του κράτους έσπευσαν να χαιρετίσουν με ενθουσιασμό τις αλλαγές – έστω κι αν έγιναν υπό την απειλή […]

Στον κόσμο της πολιτικής υπάρχουν λογής-λογής άνθρωποι. Φιλόδοξοι (άφθονοι από δαύτους), υπερόπτες, εμπαθείς και φανατικοί, δολοπλόκοι και διαπλεκόμενοι, ικανοί και ανίκανοι, ιδεαλιστές και ρεαλιστές, συκοφάντες και διαβάλλοντες, ειλικρινείς και ψεύτες, εργατικοί και τεμπέληδες, κόλακες και υβριστές. Ολοι έχουν ένα κοινό γνώρισμα: λατρεύουν την εξουσία – κάθε εξουσία από την ανώτερη μέχρι την ταπεινή, του σαδιστή μικροϋπαλλήλου. […]

Ακούγοντας την κυρία Μενδώνη να μιλά για τους άνεργους (και συνεπώς άφραγκους) καλλιτέχνες που έπληξε ο κορωνοϊός, ηθοποιούς, μουσικούς, χορευτές, τραγουδιστές, σκηνοθέτες, σκηνογράφους, εικαστικούς, σκέφτηκα το δικό μου σινάφι – τους συγγραφείς. Γι’ αυτούς δεν ακούσαμε τίποτα. Αυτοί δεν παράγουν πολιτισμό; Τα Νομπέλ από ποιητές τα πήραμε. Το πιο διεθνές μας όνομα είναι ο Καβάφης. Θα […]

Μπορεί να ξεκίνησε σαν παιδική ραδιοφωνική εκπομπή, αλλά βαθμιαία η «Λιλιπούπολη» έγινε κάτι άλλο: το πιο αξιόλογο συλλογικό καλλιτεχνικό έργο που δημιουργήθηκε στην Ελλάδα τα τελευταία πενήντα χρόνια. Πρώτη φορά σε αυτή τη χώρα του Εγώ τόσοι σημαντικοί δημιουργοί συνεργάστηκαν αρμονικά, σαν ένας άνθρωπος, και έχτισαν ένα έργο που ξεχειλίζει από ταλέντο, ποίηση, ευρηματικότητα και […]

Προβλέπω, με το τέλος της «καραντίνας» (δεν προφέρεται καραdiνα – κάποτε θα γράψω ένα μικρό δοκίμιο για προφορές όπως σαbάνια, στούndιο κ.λπ. αφιερωμένο στη μνήμη του Τάκη Χορν, που ανατρίχιαζε στο άκουσμά τους), προβλέπω λοιπόν πως οι συζητήσεις θα έχουν το λάιτ-μοτίφ των διακοπών: «Εσείς, πώς τα περάσατε;». Oπως και στις διακοπές, οι απαντήσεις θα είναι […]

Ολες αυτές τις μέρες της πανδημίας και της καραντίνας σκέπτομαι τους πιστούς των διαφόρων θρησκειών. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ζουν μέσα σε ένα οργανωμένο σύμπαν το οποίο δημιούργησε και κυβερνά ένα υπέρτατο όν. Που έχει πολλά διαφορετικά ονόματα, αλλά ορισμένες σαφείς ιδιότητες: είναι παντοδύναμο, είναι πάνσοφο και, στις περισσότερες περιπτώσεις, πανάγαθο. Τώρα, πώς συμβιβάζεται […]

(Μια παλιά ιστορία που αφιερώνω σε όσους δεν θα απολαύσουν φέτος τον οβελία τους.) Εξήντα χρόνια πίσω. Είμαι στη Γερμανία. Ο φίλος μου Bodo B., σκηνοθέτης πολύ επιτυχημένος στον τομέα των ντοκιμαντέρ και βιομηχανικών ταινιών, έχει αποκτήσει την πρώτη του Πόρσε. Είναι το κλασικό πια μοντέλο 356 A, κάμπριο, αυστηρά διθέσιο και θορυβώδες. Στην πραγματικότητα […]

Δεν πρόκειται για το ωραίο τραγούδι του Μάνου Χατζιδάκι (που έγραψε ειδικά για την παράσταση του έργου «Απόψε αυτοσχεδιάζουμε» του Πιραντέλο, από τον θίασο Μυράτ) αλλά για τον ταχυδρομικό διανομέα της περιοχής μου, που έχω πολύ καιρό να τον δω. Γνωρίζω πως τα ΕΛΤΑ βρίσκονται σε άθλια κατάσταση, πως τα χρέη τους είναι υπέρογκα και […]