Νίκος Δήμου

Τα τελευταία του χρόνια, ο Μπάρμπα Γιάννης ο Σκαρίμπας, εξαίρετος συγγραφέας και στοιχειό της Χαλκίδας, υπέγραφε βάζοντας δίπλα στο όνομά του τη λέξη «Απαράσημος», θέλοντας έμμεσα να διαμαρτυρηθεί για τα βραβεία και τα παράσημα που παίρνανε άλλοι συγγραφείς, πολύ κατώτεροι και ευτελέστεροι από αυτόν - αλλά καλά δικτυωμένοι. Εκανε πως δεν τον ένοιαζε, αλλά άμα μιλούσες μαζί του, κάπου ξεχώριζες το παράπονο. Γράφει ο Νίκος Δήμου.

Αυτή η άτυχη χώρα γιορτάζει επέτειο, ενώ τα νοσοκομειακά κάνουν ουρές έξω από τα νοσοκομεία και χιλιάδες οικογένειες πενθούν.

Θα ήταν σημαντικό, αντί να εστιάσουμε μόνο στην Επανάσταση, να ασχοληθούμε με τα 200 χρόνια που πέρασαν, τις περιπέτειες της πατρίδας μας και πώς, μέσα από εμφυλίους και χρεοκοπίες, κατάφερε να αναδυθεί σαν μια σύγχρονη και (ελπίζω) ώριμη χώρα.

Ενα ζευγάρι Αλβανών πέρασε στην Ελλάδα πριν από 27 χρόνια. Και οι δύο με ανώτερη μόρφωση – ο άνδρας μηχανικός, η σύζυγος δασκάλα. Από την αρχή ήταν αποφασισμένοι να πολιτογραφηθούν Ελληνες. Βαφτίστηκαν με το ελληνορθόδοξο τυπικό, έμαθαν καλά τη γλώσσα (ιδίως η σύζυγος, σε μακρές συνομιλίες δεν κάνει κανένα λάθος). Εκαναν παιδιά – δύο αγόρια – τα οποία […]

Η οργή, το πάθος, το μίσος, έχουν σίγουρα αιτίες. Και η αλήθεια είναι πως νιώθεις ανακούφιση και εκτόνωση όταν αφήσεις αυτά τα συναισθήματα ελεύθερα να εκδηλωθούν, να καταστρέψουν. Αλλά μετά;

Πώς τα καταφέραμε έτσι, Ελλαδίτες και Ελληνοκύπριοι, να πάρουμε στα χέρια μας ένα ελληνικό νησί με μια ασήμαντη τουρκική αγροτική μειονότητα (20%) και να καταφέρουμε να το οδηγήσουμε στα πρόθυρα της διχοτόμησης!

Περίεργη επιστήμη και αυτή η Ιστορία. Ο γέρων Καντ είχε γράψει πως η Ιστορία είναι ένας σωρός από γεγονότα, σαν μεγάλος λόφος. Ο κάθε ιστορικός πάει και διαλέγει αυτά που ταιριάζουν στο δικό του σχήμα και τα προσαρμόζει σε αυτό. Ετσι ο καθένας γράφει τη δική του ιστορία. Η Ελλάδα ανήκει στα Βαλκάνια – τα κράτη […]

Ετσι δεν θα κάνουμε ποτέ βαριά βιομηχανία. Ε, ας μην κάνουμε! Ας έχουν οι άλλοι τα πολύπλοκα συστήματα - εμείς έχουμε τη ζεστασιά της προσωπικής σχέσης και την εφευρετικότητα της άγνοιας και της απελπισίας μας. Γράφει ο Νίκος Δήμου

Μέσα σε είκοσι τέσσερις ώρες 60.000 υπερήλικες, άνω των 85 ετών, βρέθηκαν με κλεισμένο ραντεβού για το εμβόλιο του κορωνοϊού. Παρακαλώ, αναγνώστη, ξαναδιάβασε αυτή τη φράση. Και δεν το έκλεισαν ούτε περιμένοντας ουρά σε κάποιο γκισέ, ούτε τηλεφωνώντας δεκαπέντε φορές, μήπως σηκώσει κανείς το τηλέφωνο. Οι περισσότεροι δεν βγήκαν καν από το σπίτι τους. Το […]

Περιμένω την άφιξη και την παρουσία του εμβολίου όχι μόνο σαν φάρμακο αλλά και σαν αποζημίωση. Γράφει ο Νίκος Δήμου.

Από τα Χριστούγεννα της ζωής μου, τρία έχουν αποτυπωθεί στη μνήμη μου. Αυτά τα τρία είναι σχεδόν ίδια και συμπυκνώνουν όλη την ουσία της γιορτής, όπως την είχα φανταστεί και όπως ήθελα να τη ζήσω. Τα υπόλοιπα ήταν από συμπαθητικά ως αδιάφορα. Φυσικά τα πρώτα δέκα δεν τα συζητάμε. Βρέφος ήμουν όταν πέρασε η πρώτη […]

Τι να το γράψω εγώ – με πρόλαβαν πολλοί άλλοι: Το 2020 ήταν η χειρότερη χρονιά των τελευταίων αιώνων. Ισως η χειρότερη χρονιά της ανθρώπινης ιστορίας, αν μετρήσουμε ανθρώπινες και οικονομικές απώλειες. Μήπως προτρέχω; Εχει ακόμα ημέρες αυτός ο χρόνος. Μπορεί να γίνει και χειρότερος. Καλύτερος, δεν φαντάζομαι… Το εμβόλιο θα ανήκει στο 2021. Αντε μετά […]

Μπήκαμε στον Δεκέμβριο. Καιρός να ξεχάσουμε κρίσεις και πανδημίες και να αφηγηθούμε ιστορίες. Ο τελευταίος μήνας του χρόνου, που ταυτίζεται με το μεγάλο αφήγημα του Χριστιανισμού, είναι εποχή για παραμύθια και διηγήσεις. Πάντα  φαντάζομαι τον Δεκέμβριο σαν ένα μεγάλο αναμμένο τζάκι, με έναν παππού που ξετυλίγει την «κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δώσε της […]

Επειδή είναι τόσο σίγουροι για τα πάντα. Είναι βαθύτατα πεπεισμένοι πως δεν υπάρχει καν ο κορωνοϊός – άρα δεν ανησυχούν, ούτε παθαίνουν τρόμο αν κατά λάθος αγγίξουν κάποιον που δεν έπρεπε. Εμείς φοράμε συνεχώς άβολες μάσκες, απολυμαίνουμε τα χέρια μας μέχρι να χρειαστούμε δερματολόγο, κρατάμε αποστάσεις με αποτέλεσμα να χάνουμε τη σειρά μας στην ουρά… Ξυπνάμε […]

Ακούω την είδηση για το εμβόλιο της Pfizer και της Biontech SE για τον κορωνοϊό. Δεν ξέρουμε ακόμα πόσο ισχύει – πόσο οριστική είναι – αλλά φωτίζει έστω και για λίγο το σκοτάδι του φόβου και της κατάθλιψης που μας πλακώνει όλους (εκτός από τους μακάριους, στην άνοιά τους, «ψεκασμένους»). Και με βάζει τώρα σε μία νέα […]

Δεν έχω γνωρίσει Ελληνα που να έμαθε να μιλάει και να γράφει Αρχαία Ελληνικά, στο γυμνάσιο ή στο λύκειο. Ως απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων έχουμε κληρονομήσει την ένδοξη ελληνική γλώσσα. Η οποία, σύμφωνα με τον υπουργό Αδωνι Γεωργιάδη, δεν είναι «μία νεκρή γλώσσα, αλλά η γλώσσα του μέλλοντος». Διάβασα πρόσφατα στην «Καθημερινή» ένα άρθρο του […]

Με ρώτησαν σε μια πρόσφατη συνέντευξη τι είναι αυτό που μου λείπει περισσότερο. Αυθόρμητα απάντησα: το ταξίδι. Και ποιο ταξίδι; Οχι το οργανωμένο, προγραμματισμένο, με κλεισμένα ξενοδοχεία, εισιτήρια και ημερομηνίες. Αλλά το αλήτικο, ελεύθερο, που για αλλού ξεκινούσες κι αλλού κατέληγες. Το ταξίδι με αυτοκίνητο. Είτε το δικό μου, με τον κλασικό τρόπο: Πάτρα – […]