Νίκος Δήμου

Είχαμε τον πόλεμο. Είχαμε την πανδημία. Να σου τώρα και τα χελιδόνια! Ο πόλεμος και η πανδημία πήγαιναν μαζί. Σκότωναν ανθρώπους. Αλλά η άνοιξη – τι δουλειά έχει μαζί τους; Οσο κρατούσε ο Μάρτης ήμασταν κι εμείς εδώ μία παγωμένη Ουκρανία. Με θύματα, καταστροφές και άφθονο χιόνι. Δεν θυμάμαι στα χρόνια μου να κρύωσα τόσο πολύ. […]

Στο βάθος η τηλεόραση παίζει Ουκρανία. Πύραυλοι, βόμβες, καταστροφές, νεκροί, νεκροί, νεκροί. Κι ανάμεσά τους άνθρωποι πανικόβλητοι που προσπαθούν να δραπετεύσουν από την κόλαση. Γυναίκες με παιδιά στην αγκαλιά, κι άλλες, κι άλλες. Ο σπίκερ λέει: «Μέχρι σήμερα τρία εκατομμύρια άμαχοι έχουν εγκαταλείψει τη χώρα». Μπροστά μου ένα βιβλίο. Τίτλος: «Η έξοδος». Υπότιτλος: «Μαρτυρίες από […]

«Φθόνος: ζήλια και μίσος που αισθάνεται κάποιος, λόγω της υπεροχής, της ευημερίας ή των επιτευγμάτων άλλου προσώπου». Επειδή δεν ήμουν σίγουρος για τον ορισμό της λέξης «φθόνος» κατέφυγα στο χρηστικό λεξικό της Ακαδημίας. Η φράση που παραθέτω είναι κατά λέξιν ο επίσημος ορισμός. Ενας άνθρωπος που εκτιμώ και διαβάζω από χρόνια (ο Ανδρέας Δρυμιώτης, σύμβουλος […]

Ολες αυτές τις μέρες του πολέμου, έχω γυρίσει πίσω, στην παιδική μου ηλικία. Είμαι πέντε ετών και ακούω τις πρώτες μου σειρήνες. Είναι οι ίδιες με αυτές που ουρλιάζουν στο Κίεβο. Ογδόντα χρόνια οι σειρήνες δεν έχουν αλλάξει καθόλου. Ο πατέρας μου με τυλίγει σε μια κουβέρτα, με παίρνει αγκαλιά και με κατεβάζει στο «καταφύγιο». […]

Αυτό το blog ξεκίνησε στις 2 Ιανουαρίου του 2006. Πέρασε εποχές δόξας όπου κάθε μέρα είχε χιλιάδες αναγνώστες και εκατοντάδες σχόλια. Η επιτυχία του ήταν όμως και το μεγάλο του πρόβλημα. Μου κάλυπτε όλο τον διαθέσιμο χρόνο μου. Η πληθώρα των σχολίων είχε ενδιαφέρον αλλά σύντομα τράβηξε όλα τα τρολ και τους βωμολόχους. Αναγκάστηκα να […]

(Η λογοπαικτική πλευρά του ουκρανικού προβλήματος)   Υπήρξε κάποτε ένας ψυχρός και αδηφάγος ηγέτης, που η μόνη του επιθυμία ήταν να αποκτήσει γαίες και τόπους που η χώρα του είχε χάσει όταν διαλύθηκε. Ο λαός του δεν καλοπερνούσε αλλά ήταν συνηθισμένος – εβδομήντα χρόνια ήδη πεινούσε και καταπιεζόταν. Ισα-ίσα που η καινούργια πείνα και καταπίεση, ήταν […]

«Ο κ. Ε. Βενιζέλος δεν ηδυνήθη περισσότερον των τριών εβδομάδων ν’ ανεχθεί τον Ελληνικόν λαόν αναπνέοντα. Η αναπνοή του παρουσιάσθη προ των δεσποτικών του ομμάτων ως νέα πνοή «των ασκών του Αιόλου» ετοίμη να ανατρέψει εν μία νυκτί και μόνη το σύμπαν και το καθεστώς. Ο κ. Ε. Βενιζέλος δεν εννοεί να επιτρέψει εις τον […]

Η Μαριανίνα Κριεζή πέθανε και οι εφημερίδες έγραψαν: «Εφυγε η στιχουργός της «Λιλιπούπολης»». Πόσο φτωχά λόγια για μια τεράστια παρουσία! Και κατ’ αρχήν τι θα πει στιχουργός; Αυτός που γράφει στίχους και τους ταιριάζει στη μουσική. Στιχουργός – ας πούμε – ήταν ο Χαράλαμπος Βασιλειάδης, ο επιλεγόμενος «Τσάντας», επειδή κουβαλούσε πάντα μαζί του μια μεγάλη τσάντα γεμάτη […]

Στο περασµένο φύλλο δεν µε είχε ειδοποιήσει η Σύνταξη ότι υπήρχε κοινό θέµα (Διανόηση) κι έτσι έµεινα απ’ έξω. Ωστόσο είναι µία ευκαιρία να το συνδυάσω µε τα 100χρονα του «Βήµατος». Η αυθόρµητη απάντησή µου στο ερώτηµα που έθεσε η εφηµερίδα είναι: «Ναι, η Ελληνική Διανόηση υπάρχει αλλά περνάει κρίση». Γιατί; Ο κύριος λόγος είναι […]

Μέχρι που έφυγα από την Ελλάδα για σπουδές στη Γερμανία, δεν είχα αντιμετωπίσει χιόνι σε μεγάλες ποσότητες. Εκείνη την εποχή (1954) δεν υπήρχαν στην Ελλάδα χιονοδρομικά κέντρα ούτε χειμερινά σπορ. Ο προορισμός μου ήταν το Μόναχο. Το Μόναχο βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο (700 μ.) και οι Αλπεις τού κλείνουν τον αέρα της Μεσογείου. Στο Μόναχο […]

Αντιγράφω από τη στήλη του Μιχάλη Μητσού στην τελευταία σελίδα των «ΝΕΩΝ» (27.12.21): «Λίγες ημέρες πριν από το Πάσχα του 2014, στην κατακλείδα ενός άρθρου του στο Protagon.gr, o Νίκος Δήμου έγραφε: «Οσο πλησιάζει το Πάσχα και σκέπτομαι πως πάλι θα ξοδέψουμε χρήματα για να φέρουμε το (δήθεν) Αγιο Φως και να το υποδεχθούμε με […]

Πέρασα όλη τη ζωή μου κυνηγώντας βιβλία – και τώρα που γέρασα με κυνηγάνε αυτά. Μανιακά μάζευα βιβλία από τα 14 μου χρόνια. Ολοι οι συγγενείς και οι φίλοι της οικογένειας ήξεραν τι να μου χαρίσουν σε γιορτές και γενέθλια. Οταν έφυγα για σπουδές στη Γερμανία, άφησα ήδη έναν μεγάλο τοίχο (κάπου 6 μέτρα) γεμάτο ως […]

Φυσικά, προς το παρόν, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η υγεία. Αλλά ελπίζουμε πως αυτό, με τη βοήθεια της επιστήμης, θα ξεπεραστεί. Μετά τι γίνεται; Μόλις ξεμπλέξουμε από τον κορωνοϊό, θα βρεθούμε αντιμέτωποι με ένα σύνθετο θέμα που θα απειλεί ακόμα και την επιβίωση της χώρας. Θα είναι ένας συνδυασμός του δημογραφικού με το παραγωγικό. Οι […]