Νίκος Δήμου

Οπως θα είχαν ήδη πληροφορηθεί οι αναγνώστες της στήλης από τον υπέρτιτλο των τελευταίων εβδομάδων: «Ο Νίκος Δήμου κάνει χρήση της θερινής του αδείας». Πού να ήξερα όταν τον έγραφα (Μία άδεια στην πενταετία!) πώς θα εξελισσόταν η άδεια και τι χρήση θα έκανα… Ο δαίμων των διακοπών με κυνηγάει ακόμα. Ας είναι! Είχα χρόνια […]

O Blogger (είναι εκείνη η εφαρμογή της Google όπου ανεβάζουμε τα Blogs) ήδη εδώ και τέσσερις εβδομάδες μου είχε επισημάνει ότι έγραφα το χιλιοστό μου κείμενο. Χίλια blogs! Αυτό λοιπόν είναι το χιλιοστό πέμπτο. Σύνολο με όλα τα άλλα; Καλό θα είναι να μην αρχίσω τις προσθέσεις. Στη «Lifo» έγραφα επί επτά χρόνια ένα κείμενο […]

Ηρθε λοιπόν ο Ιούνιος και το μέγα πρόβλημα κάθε οικογένειας (αλλά και πολλών μοναχικών ανθρώπων) είναι οι διακοπές. Τώρα δεν έχουμε ούτε πανδημία (ξου-ξου, ξορκισμένη να είναι!) ούτε άλλον λόγο να μην πάμε. Αμέσως όμως εμφανίζονται άλλοι λόγοι: α) Ο Ερντογάν (κάτι έχει αυτός εναντίον των διακοπών μας γιατί συνήθως θυμάται τη «Γαλάζια Πατρίδα και […]

Τελικά μόνο τη φύση μπορείς να εμπιστεύεσαι σε αυτή τη χώρα – κι αυτήν, όχι πάντα. Δεν θα ξεχάσω τον φετινό  Μάρτιο. Η θερμοκρασία στο υπνοδωμάτιο σπάνια περνούσε τους 16 βαθμούς, ενώ τόσα χρόνια κυμαινόταν από 18 σε 20. Οι μισοί κάτοικοι της πολυκατοικίας είχαν επαναστατήσει (ιδιαίτερα οι ηλικίες άνω των 60). Μέχρι που τους ήρθε […]

Και τι δεν ακούνε! Κυρίως το Facebook αλλά και το Twitter… Οχετοί, λύματα, βρισιές, κουτσομπολιό της γειτονιάς… Για χρόνια τα απέφευγα για να μη με πιάσει η μπόχα… Μέχρι που άρχισα να συμμετέχω και εγώ αντιγράφοντας το blog μου στο Facebook. Είχα κακοσυνηθίσει στον διάλογο και οι περισσότερες ελληνικές εφημερίδες δεν συνηθίζουν να δημοσιεύουν επιστολές […]

Στο σπίτι διαβάζαμε «Καθημερινή». Ο πατέρας την έφερνε, μέγας θαυμαστής του Γ. Α. Β. (Γεωργίου Αγγέλου Βλάχου). Αργότερα, που διάβασα τα άρθρα του εναντίον του Βενιζέλου (κατάφερε ακόμα και τον επικήδειο να τον κάνει υβριστικό) απόρησα. Αλλά μήπως ήταν το μόνο πράγμα στο οποίο διαφωνούσα με τον πατέρα; Αρχισα να διαβάζω το «Βήμα» όταν γύρισα […]

Ζούσαμε ήδη αρκετά χρόνια σε αυτό το σπίτι. Ισόγειο, έβλεπε από τρεις μεριές σε έναν μεγάλο κήπο που περιλάμβανε κι άλλο ένα συγκρότημα, αλλά τόσο μακριά, που δεν βλεπόμαστε. Εμείς είχαμε τις δικές μας «εσωτερικές» γάτες, πότε δύο, πότε τρεις. Σπάνια έβγαιναν στον κήπο, ήταν κλασικές σπιτόγατες. Κατά καιρούς εμφανιζόταν και κάποια αδέσποτη. Την ταΐζαμε […]

Πόσους φίλους είχα στη ζωή μου; Ούτε δέκα. Σας φαίνονται λίγοι; Την πραγματική σημασία της λέξης «φίλος» μού την έμαθε ένας γερμανός καθηγητής μου στο Μόναχο. Εγώ, με τον συνήθη ελληνικό πληθωριστικό ενθουσιασμό, του έλεγα ότι «χθες βγήκα με πέντε φίλους», «προχθές ήμουν παρέα με επτά» και ούτω καθεξής… Πόσους φίλους έχεις; με ρώτησε ο […]

Το «Χριστός Ανέστη» θα σας το είπαν σίγουρα και θα σας το πουν πολλοί. Είθισται να γίνεται αυτό κάθε Πάσχα. (Τη δική μας ανάσταση μας την υπόσχονται συνεχώς αλλά την περιμένουμε ακόμη.) Ωστόσο πέρυσι όλη τη χρονιά γιορτάσαμε τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση. Πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν, αλλά νομίζω πως ξεχάσαμε τον αρχηγό […]

Στον νου μου η λέξη παράδεισος σημαίνει ένα πράγμα: Πασχαλινή Κέρκυρα. Φαντάζομαι τον παράδεισό μου σαν παράδεισο των αισθήσεων. Και σε όλο τον κόσμο, μόνο σε έναν τόπο, μόνο μία στιγμή τον χρόνο, φτάνουν όλες οι αισθήσεις ταυτόχρονα στην κορύφωσή τους. Μεγάλο Σάββατο πρωί, ώρα εννέα, στη Σπιανάδα. Η πρώτη ευτυχία έρχεται από την αίσθηση […]

Ο πρώτος άνθρωπος που με αποκάλεσε «Ευρωπαίο» ήταν ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου. Παράλληλα με τα διδακτικά του καθήκοντα ήταν διευθυντής στην υπηρεσία ξένων φοιτητών του Πανεπιστημίου (Auslandstelle) όπου είχα εργαστεί και εγώ για λίγους μήνες (χαρτζιλίκι). Η δουλειά μας ήταν να βοηθάμε τους ξένους φοιτητές στα προβλήματά τους (καταλύματα, εγγραφές, κ.λπ.). Οι έλληνες […]